KUTSAL MABED |Texting|

KUTSAL MABED - 22. BÖLÜM

Selaam! 🌷
Okuyanlar düşüncelerini yazsa sevinirim hani.

•°•

Onu gördüğüm ilk an ne yapardım?

Ağlar mıydım?

Deli gibi güler miydim?

Bilmiyordum.

Taksideydik. Esin onu dediği andan beri konuşamamıştım. Beynimde ki seslerden sıra bana gelmemişti. O da beni tanıdığı için sessiz kalmıştı.

Esin bir an da elini bacağıma koydu. O an bacağımı salladığımı fark etmiştim. Ona baktım. Güldü ve bana destek oldu.

Taksi durmuştu. Aynı zamanda sanki kalbimde.

Kafeye gözlerimi çevirdim.

Şimdi oraya girsem onu görebilecek miydim?

Belki göz göze gelir miydik?

Allah'ım ben o yıldızları görür müyüm?

Taksiden indim. Esin de taksiciye parayı verip indi. Yanıma geldi.

"Gel hadi Ahuela. Onu ne kadar görmek istediğini ikimizde biliyoruz."

Biliyorduk.

Başımla onayladım ve kafeye doğru adımlarımızı attık.

Şimdi attığım her adım ona mı gidiyordu?

Gündüzüm, gecem her şeyim olan adama.

Güldüm sanki yeni ayılmıştım. Koşarak merdivenleri çıkıp kafeye girdim.

Göreceğim adamı düşünüyordum.

Etrafa baktım, kafeyi gözlerimle taradım.

Yoktu.

Kalbimde dünya kurmuş adamı, gözlerimde misafir bile edememiştim.

Gözümden bir damla yaş aktı ve ben yemin ettim.

"Allah şahidim olsun ki, seninle bu kafeye el ele gireceğiz Alatan."

•°•

Ahuela da pes etme diye bir durum yok. Her şeyden ders çıkarıp, kendine yeni hedefler koyup sonra yoluna devam edebilecek biri.

Ayşenur.