KUTSAL MABED |Texting|

KUTSAL MABED - 44. BÖLÜM

Merhaba canlar. 💙

Multimedya; Ya çok güzel değil mi? Alatan'ın gözleri... Çok değerli ve özel bir fotoğraf bence.

•°•

"Bunu beklemiyordum." diyen adamımın harbiden beklemediği aşikârdı. Şaşkındı.

Ve sanırım onun da elleri titriyordu. Bedeni gibi..

"Ben senin hep beklemediğin şeyleri yapmadım mı zaten?"

Güldü. Güldüm.

"Haklısın. Hep yaptın. Sen gerçekten nasıl böyle bir kız olabiliyorsun? Genelde kızlar utangaç olup öyle sevdiği erkeğin yakınına bile gelemez. Yani öyle değil mi?"

Nefes aldım. İç çekti.

"Genelde kızlar öyle olabilir. Aslında ben de utangaç biriyim. Aşmaya çalışıyorum. Sanırım fazla aştım. Ben deliyim benden her şeyi bekle olur mu?"

"Olur."

Biraz daha kollarımla onu sıktım. Bol bol kokladım, derin nefesler aldım.

"Korkuyorum Alatan."

İki üç dakika öyle sustuktan sonra aniden bunu söylememle irkilmişti.

"Neden ki?"

"Ben şimdi bol bol derin nefes alıyorum. Kokunu soluyorum ve bu nefesi vermeye bile korkuyorum başkası da alır bu kokuyu diye.."

Kahkaha attı. Yüzümle sırtını eşeledim. "Gülme şöyle daha seni düzgünce sevemeden ölmemi istiyorsun sanırım."

"Sana seni mutlu edecek bir şeyler söyleyeyim mi? Bunları sanırım kendime de ilk defa itiraf edeceğim."

Ellerini karnının üstünde ki ellerime koydu. Sımsıkı tuttu.

Ellerimi tuttu?

Kenetledi.

Kenetledi?

"Ben seninle böyle bile çok huzurluyum. Saçların şuan rüzgarla beraber yüzüme geliyor ve bu öyle bir şey ki yüzünü görmeden sadece kokunla tanırım seni. Hep benim kokumdan bahsetmiştin oysa.. Sen kendi kokunu hiç duyumsadın mı?" Devam etti beni kaldığı yerden mutlu etmeye.. "Senin kokun sanki şefkat gibi öyle bir sardın ki beni Ahu.. Sen annemin yarattığı her boşluğu doldurmaya yemin etmiş gibisin ve ben de buna gönüllüyüm. Aniden hayatıma bir melek gibi geldin. Gitme olur mu? Çünkü melekler hep gidermiş şifa verdikten sonra. Bilmiyorlar mı acaba, şifayı veren giderse daha büyük yara açılacağını.."

"Yemin ederim hiç gitmeyeceğim. Allah canımı alana kadar yanındayım. Söz veriyorum. Söz veriyorum her şeyim söz."

Saçlarını koklayıp küçük bir buse kondurdum.

"Şimdi gidiyorum. Bu sonlu anların hepsi sonsuz sevgimizin fragmanı Deva'm. Eve gidince güzelce uyu.. Üstünü iyi ört. Tamam mı?"

Ellerimi bırakmıyordu.. Bıraksın da istemiyordum.

"Üstümü iyi örtmeyeceğim. Senelerdir örttüm çünkü hasta olsam bakacak kimsem yoktu. Ama artık var değil mi? Ben hasta olacağım. Sen de gelip bana şifa olacaksın değil mi?"

Gözlerim doldu. Yine de tebessüm ettim. Anlasın istemedim. Hissettsin istemedim. Üzülme ihtimalini göze alamadım.

"Olacağım. Olacağım Güzel Kalplim."

Saçlarını buseledim. Ellerimi bıraktı. Üşüdüm. Sonra düşündüm.

Üşürsem artık bana sarılabilecek birine sahiptim.

Üstümde ki ceketi de çıkarıp oradan uzaklaştım..

Ben o gece çok üşüdüm, ceketimi giymedim. Eminim o da çok üşüdü ama üstünü örtmedi. Biz iki deli birbirimize şifa olmak için hasta olmayı göze almıştık.

•°•

Sizinde bir şifanız olana kadar üstünüzü sıkıca örtün.

Sizi çok seviyorum.

🖤🌹

Ayşenur.