KUTSAL MABED |Texting|

KUTSAL MABED - 59. BÖLÜM

Multimedya; Soldakiler Alatan ve Ahuela, sağdakiler Esin ve Can. 🌸

•°•

Odada herkes şaşkınca oturuyordu. Bu gece tuhaf bir geceydi. Herkes bundan nasibi olanı almıştı.

Bir an da Alatan bu sessizliğe son verdi.

"Ben aptal gibi hissediyorum. Senin o mesajlarını görmediğim için aptalım. Yanında olamadım. Bana yazıklar olsun."

Tam itiraz edecekken Can konuştu.

"Ben zaten Esin tarafından tescillenen bir salağım. Aniden şans verdi. Kalpten gideceğim. Lanet olsun."

Esin de ona cevap verecekken Alatan konuştu. Esin ile birbirimize baktık herhalde konuşamayacaktık. Sarhoşlardı, dilleri sürşerek konuşuyorlardı.

"Ulan canım yanıyor. Ben.. Ben o mesajları artık gör dediğinde görmedim. Görmedim. Allah belamı versin."

Bir anda göğsüme başını koydu. Ağlıyordu, hıçkırıyordu.

Can bu anın şokunu yaşamama izin vermiyordu!

"Kardeşim ağlarsa benim ne eksiğim var? Gel buraya. Kalbimde ki ilk ve son Esintim. Seversin sen de inşallah beni."

Bunlar kafayı yemiş gibi ağlıyorlardı. Sabah ne olacaktı merak ediyordum.

"Ben varya Ahu'm. O mesajları okurken sarhoş olduğuma dua ettim. Sor hadi neden diye sor. Neden dua ettin de. Desene."

Ona sımsıkı sarıldım. "Neden Alatan'ım?"

"Ayık olsam daha çok canım yanardı. Çünkü daha çok canının yandığını anlardım. Sen doğum gününde bana lütfen dedin, cevap ver dedin. Ben vermedim. Görmedim bile ulan."

Öyle içli ağlayıp bana sarılıyordu ki onun ağlaması bile benim gözlerimin dolması için bir sebepti.

"Esintim sen de o kadar olmasa da azıcık sev. Tamam mı ufacıcık? N'olursun."

Esin'in de Can böyle konuşunca gözleri dolmuştu.

Allah'ım bu ne biçim bir geceydi?

"En çok nerede canım yandı biliyor musun Ahu'm?"

Başımı iki yana salladım. Bana dolu dolu gözleriyle alttan baktı.

"O intihar dediğin an.."

Konuşamadı. Cümlesini bitiremedi, gözlerini yumdu ve sımsıkı sarıldı.

"İhtimalinde nefesim kesildi. Kendimi kaybettim. Yaşayamam bundan sonrası sensiz olmaz. O an hiç kimse olabilirsin ama şimdi her şeysin. Olmaz ihtimali bile olmaz. Yapmazsın değil mi?"

Diyecek laf bulamıyordum. Yapmazdım.. O önceden düşündüğüm bir şeydi.

"Kokunda güzelmiş. Uyusam ya şurada." Diyerek Esin'in boynunu göstermişti Can.

Esin cevap vermedi. Can bunu evet olarak yorumladı ve boynuna uzandı.

Onlar öyle uyurdu ama Alatan hala ağlıyordu.

Ellerimi yanaklarına koydum, dolu dolu gözleriyle karşı karşıya geldim. Ben de ağlıyordum. Çünkü ağlıyordu! Deli gibi hıçkırarak ağlıyordu.

"Benim huzurum. Alatan'ım. Güzel adamım. Ağlama be ağlama. Onlar öncedendi bilemezdin sen. Ben hiç kızmadım sana yemin ederim. Yine olsa yine öyle deli gibi yazarım. Yine canlılarınla uyurum. O gözyaşlarına kıyamam senin. Ne olursun hadi ağlama."

Hıçkırdı. Sesi kalbimin duvarlarında yankılandı.

"Ama ama sen çok ağlamışsın. Ben hiç yanında olamamışım. Şimdi bile sen benim yanımdasın. Ben seni hak etmiyorum. Hiç hak etmiyorum."

Şiddetle kafamı iki yana salladım. Hayır hayır yanlıştı.

"Asla. Asla bir daha bunu deme. Biz birbirimizden başka hiçbir şeyi hak etmiyoruz. Tek gözyaşın bile beni çok üzer. Silelim gözlerini. Dur ya da."

"Üzmesin." Diye mırıldandı. Gözyaşlarını tek tek öptüm. Islak kirpiklerini öptüm. İçim acıyordu. Çok ağlamıştı.

"Sabah gözlerin acıyacak.." Dediğimde belime daha sıkı sarıldı ve yine göğsüme kafasını koydu.

"Yine öpersin. Geçer o zaman." Dedi.

Tebessüm ettim, saçlarından bir kaç kere öptüm.

"Öperim Özel'im öperim."

Saçlarını okşuyordum uyuması kolaylaşsın diye. İç çekip duruyordu. Sonunda nefesleri düzene girince uyuduğunu anladım.

O gece hiç uyumadım. Duymasın diye dudaklarımı ısıra ısıra ağladım. Gece boyunca arada uyandı yine saçlarını okşayıp uyuttum.

O benim kalbimdi ve bu gece kalbim çok acımıştı.

Allah'ım onun tek bir gözyaşına bile ölürken hepsine borcum ömrüm müydü?

•°•

Onlarla beraber ağladım. Yazarken benim de canım yandı.

Ah be.. Her gece mi karanlık bize?

🖤

Ayşenur.