KUTSAL MABED |Texting|

KUTSAL MABED - 48. BÖLÜM

Multimedya; Derin derin nefes alıyoruz, sakin kalıyoruz.

Ya da delireliim! 🌸

Bu bölümü en sevdiğiniz şarkı ile okuyun.

Bu bölüm duygularınızı bana belirtin.

Benden beklenmeyecek şekilde uzun yazdım ayol. En azından kısa hikaye bölümünde uzun yazılmaz lafımı yuttum.

Bu bile yeter yorum yapmayabdbxbshshshzh

•°•

Ağzında bir şey mırıldandı. Sanırım adımı söylemişti. Gülmeye başladı.

Sahneden indim. Kenara Esin'in yanına gittim. Gözlerimizi birbirimizden ayırmıyorduk.

Jüriler salondan çıkmıştı. Bir tek o, onun arkadaşları ve Esin ile ben kalmıştık.

Sonunda Alatan konuşmuştu. "Can şimdi bir şey diyeceğim sormadan yap."

"Tamam kanka. Dışarı çıkalım orada söyle."

"Dışarı çıkın."

"Tamam gel çıkalım." Demiş ve Alatan'ın kolundan tutup sürüklemeye başlamıştı.

Alatan kendi kafasına vurdu ve bu işin kolay olmayacağını anladı. Can zor bir arkadaştı!

Biz o ara Esin ile gülüyorduk tabii.

Açıkçası ilk göz göze geldiğimiz anın böyle olacağını düşünmemiştim.

"Allah aşkına bir yere gitme Can. Dur burada. Ben gidiyorum."

Can tam nereye diye soracaktı. Alatan koşarak gelmiş ve bana sarılmıştı.

Gelmiş ve ne yapmıştı?

Ha?

Şuan şu salondaki herkes kadar şaşkındım.

Fakat artık geç kalmayacaktım.

Ellerimi boynuna sardım ve kafamı omzuna gömdüm. O da kafasını saçlarıma gömmüş aynı zaman da belimi kollarıyla sımsıkı sarmıştı.

Bana bu anı yaşattığın için sana şükürler olsun Rabbim.

"Ahu.."

"Alatan'ım."

"Geldin. Yine beklemediğim bir anda geldin."

"Geldim can içim. Hiç gitmemek üzere geldim."

Saçlarıma buse mi konduruyordu?

Bu bir hayal miydi yoksa?

Ellerini yanaklarıma koydu. Dolu dolu gözleriyle bana baktı.

O yıldızlar ağlamasındı!

"Hayır dolmasın yıldızların, lütfen lütfen." Dudaklarını alnıma bastırdı. Çok özeldi. Çok özel bir andı.

Ellerimi gözlerinin altına götürdüm. İstemiyordum tek gözyaşı akmasını. Şurada bütün şebeklikleri yapardım, ağlamasındı.

Kirpiklerinden öptüm. Ölürdüm ona canımı verirdim.

"Mutlu oldum. Gözlerim mi doldu? Farkında değilim be kızım. Hani bir ara demiştin ya 'aklını başımdan aldın değil mi' diye. İşte şimdi fena aldın. Aklımla beraber kalbimi de sanki.."

Güldüm. Gözlerini kısarak baktı. "Of ne tuhaf şeymiş. Sen gülünce ben niye böyle oluyorum ki?"

"Ben alışığım Öz'üm. Her güldüğünde böyle hissetmeye.."