Twelve

167 14 3
                                    

Seokmin's P.O.V

Nandito kami sa canteen ni Jisoo hyung. At syempre, nilibre niya ako ng chocolate cake at chuckie.

Hehehe. Ang sherep. *u*

"SEOKMIIIIINNNN HYUUUUUUUUNGGGGGG!"

"Ano ba Kwan! Ang ingay mo oh! Nakakahiya sa ibang estudyante rito!"

"Ohmygash talaga hyung. Huhuhu. Bat ganyan mukha mo? Don't tell me ha. Umiyak ka nanaman?!"

"....."

"Hyung naman. Sinabi ko na sayo diba? Gusto mo bang kausapin ko na si---"

"Kwan.."

"...."

"....Please don't."

"A-ara.. Hindi na."

"Ehem."

"OMG HI JISOO HYUNG! I DIDN'T SAW YOU DER."

"Hahaha. Its okay Kwan. Do you want to eat something? My treat."

".....pota ano raw?"

"Hey! Cussing is bad."

Wait...

"Omg sorry fader. Huhu. I didn't mean to.. Omg my pamilee."

"Alright. What do you want?"

"Hindi na hyung. Nakakain na ko. Ingatan mo nalang tong si Seokmin hyung."

"You sure? Alright no worries."

"HALA KWAN!"

"...."

"DUMUDUGO ILONG MO! TEKA KUKUHA LANG AKO NG TISSUE."

"....omg u rayt. Wait I'm gonna die I'm gonna---"

"SEUNGKWAN!"

"KWAN!"

Jisoo's P.O.V

"HALA DALI HYUNG DALHIN NATIN SI SEUNGKWAN SA INFIRMARY."

"What happened to him?"

"Ikaw kasi hyung eh! English ka ng english! Nag malfunction utak ni Kwannie. Huhuhu."

"Dahil lang..... don?"

"Oo! Tara na hyung! Ako sa ulo ikaw sa paa! Tae ang bigat pa naman nito! Huhu. Lagot ka talaga sakin Kwan paggising mo!"

We rushed him to the school's clinic while Seokmin is busy rummaging the medicine kit.

"Hyung! Ito! Tapat mo ng onti sa ilong ni Kwan. Jusko naman tong babs na to eh. Kala niya madali siyang buhatin!"

"Seokmin.. S-sorry."

'Naah, minsan talaga may pag ka O.A tong si Seungkwan. Gigising na rin yan mamaya."

"....."

"Wait lang hyung. May natira pa palang dugo sa ilong niya. Excuse muna."

"Okay sige."

Napatitig nalang ako habang inaalagaan ni Seokmin si Seungkwan. You'll really see the love he had for his friend.

"Alam mo Seoks, Seungkwan is really lucky to have a friend like you."

"Elementary palang kasi kami ni Kwannie magkaibigan na kami. Matatag ang samahan namin kahit na may unting di pagkakaintindihan. Kapatid ko na to eh. Kaya sobra ko siyang alagaan."

"Hmm. I see."

"Kaya ikaw hyung ples lang. Pag andyan si Kwan as much as possible magtagalog ka po ha? Oki?"

"Hahaha. Sige. I'll try my best."

"Alam ko na!"

"Hmm?"

"Sa tuwing mag eenglish ka, hihingian kita ng piso! Hahaha! I'm so brayt."

"Grabe. Pagkakakitaan mo ko?"

"Tingnan mo straight tagalog! Huhu. Ayaw mo lang makotongan eh. Huehue."

"Syempre. Hahaha."

"Ah basta! Usapan ay usapan. Maybe you'll like it or you like it. It's final."

"That's ten. Hahaha. Ikaw rin dapat. Akin na sampo mo."

"Anla! Andaya!"

"No buts."

"Oy oy! Anim na piso nalang! Nagenglish ka ng apat. Huhu. Nakotongan pa ko ng sais. Huhu."

Napailing nalang ako sa kakulitan ni Seokmin.

He's definitely one of a kind.

F I N D I N G M R. R I G H T [ON-HOLD]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon