F I N D I N G M R. R I G H T [ON-HOLD]

Thirty-one

Seokmin's P.O.V

Mabilis na natapos ang klase at lunch time na. Paakyat ako sa classroom ni bebi ng madaanan ko si...

"....Kwon Soonyoung.."

"H-hello?"

"Walang telepono, bye."

"T-teka!! Sandali Dokkie!"

"....Dokkie?"

"I-i mean ano.. D-dokyeom.."

"Sa pagkakaalam ko wala ka ng karapatan para tawagin akong Dokkie, dahil una palang.. Ikaw na ang nagtanggal ng permiso na tawagin ako niyan."

"A-ano.. Alam k-ko.."

"Alam mo pala eh. Alis na ko."

Tatalikod na sana ako pero pinigilan niya ako.

Hinawakan niya ang kamay ko.

"Bitawan mo ko."

"A-ano.. Kasi.."

"Isa."

"..."

"Hindi ako nakikipagbiruan sayo, Soonyoung. Dalawa."

".....S-sorry.."

Agad kong hinigit ang kamay ko dahil alam kong wala namang patutunguhan tong paguusap na to.

"Sorry? Para saan? Para sa panloloko? Para sa paggamit mo sakin? Para sabihing 'Sorry Seokmin dahil di talaga kita minahal'. Soonyoung 2018 na, tigil na sa drama."

"...Pero minahal kita... At hanggang ngayon, mahal pa rin kita.. "

"pErO mInAhaL kItA. Tigil tigilan mo ko sa kalechehan mo. Dahil kung mahal mo ko, hindi mo titirahin si Jihoon kahit tayo."

Agad akong tumakbo papunta sa classroom ni Jisoo hyung. Alam kong mukha na akong basang sisiw pero wala eh.

Ayoko ng makarinig pa ng kasinungalingan.

"Jisoo hyung..."

"Oh andito--wait Seokmin what happened?"

"Hyung, I need you.. Please stay me away from him please.. Please hyung.."

"A-ara.. C'mere."

Agad akong yumakap kay Jisoo hyung at isinuksok ko ang mukha ko sa leeg niya. PDA na kung PDA pero ayoko munang makakita ng kahit sino maliban kay Jisoo hyung.

Onti nalang Jisoo hyung, makakalimutan ko na rin siya..

Onti nalang.