Thirty-two

139 6 2
                                    

Jisoo's P.O.V

"Hyung.. Nagugutom ka na ba?"

"Hmm. Not really, why?"

"C-can.. Can we separate ourselves from them? I mean.. I w-wanna go to a placid place wherein there's no massive cacophonies around. Will you come with me?"

"Of course, Seokmin-ah. Let's go."

We excused ourselves and traverse towards nowhere. Seokmin's hand and I were clasped together as he dragged (not that severe) me to a certain place where most of cliché scenarios would probably happen.

Rooftop.

"Hehe. Sorry hyung, pero maganda kasi dito."

"It's alright. Come on, let's sit."

As we've settled ourselves down, Seokmin literally scooted towards me and rested his head on the crook of my neck.

"Hyung, wag ka sanang magsawa sakin ha?"

"Of course not."

"I know that our relationship is so abrupt, and that you're helping me to moved on with Soonyoung.. Hyung, I really appreciate it."

"..."

"Hyung malapit na naman eh. Konting tiis nalang."

"...."

Seokmin embraced me before uttering those words I've longed to hear. He's smiling while looking into my very own eyes.

He's so beautiful.


"I'm starting to love you."

"...."


"My Hong Jisoo."

Seungkwan's P.O.V

Nanggigigil talaga ako sa Soonyoung na yan eh! Narinig ko ang sinabi niya kay Seokmin hyung! Ang kapal ng mukha niyang sabihin na mahal niya pa si Seokmin hyung pero syinota niya si Jihoon hyung?

"Oh, Seungkwan bat parang inis na inis ka?"

"Kasi naman Jeonghan hyung! Narinig ko yung sinabi ni Soonyoung kay Seokmin hyung!"

"Ha? Bakit anong nangyari? Nagulat nga ako na biglang niyakap ni Seokmin si Jisoo kanina eh. Kikiligin na dapat ako kaya lang mukhang paiyak na si Seokmin. Anyare ba beh?"

"Dapat kasi gugulatin ko si Seokmin hyung kasi nakita ko siyang naglalakad. Eh nakita ko na nagkasalubong sila ni Soonyoung. Di naman sa pagiging chismosa, narinig ko yung pinaguusapan nila."

"...na?"

"Na mahal pa rin daw ni Soonyoung si Seokmin hyung hanggang ngayon."

Nagulat kami pareho ni Jeonghan hyung ng makarinig kami ng medyo kalakasan na kalabog.


"....Jihoon hyung."

"Hayaan natin silang magusap, Kwan. Di dapat tayo makialam sa ganyan. Ang gawin lang natin ay alalayan si Seokmin... At si Jihoon."

"Nahihibang kana ba hyung?!"

"Kwan.. Kahit papaano naman kaibigan parin natin si Jihoon. Oo nagkamali siya pero huwag naman sana natin iparamdam na kahit tayo ay galit sa kanya."

"Pero hyung! Alam mo at nakita mo naman kung ano naranasan ni Seokmin hyung ng dahil sa kanya! Hindi madaling magpatawad!"

"Kwan naiintindihan kita, pero sana huwag na tayong manghimasok pa. Please? Malaki na naman sila eh. Pasasaan pa't madadaan sa maayos na paguusap ang lahat ng bagay."


Hindi na ako sumagot pa sa sinabi ni Jeonghan hyung.




Pasensya na hyung, pero di ko ata masusunod request mo.

F I N D I N G M R. R I G H T [ON-HOLD]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon