𝐐𝐮𝐨𝐭𝐞𝐬 [✔️]

×61×

Ήρθαν Χριστούγεννα λοιπόν. Όλα πάνε ρολόι.. Η όχι; Μάλλον το δεύτερο. Ήρθε λοιπόν η εποχή που θα μου δώσει να καταλάβω ότι πραγματικά λείπεις. Όλοι γυρνάνε από τις φοιτητουπόλεις τους, όλοι είναι εδώ, εκτός από εσένα. Εσύ δε πρόκειται να ξανά έρθεις. Ποτέ. Τι να έρθεις να κάνεις κιόλας; Τέλος πάντων. Όλα φάνταζαν τέλεια. Αυτά τα Χριστούγεννα θα ήταν τα ομορφότερα μας. Θα γυρνούσαμε όλη τη Θεσσαλονίκη μαζί κρύβοντας τη μιζέρια μας κάτω από Χριστουγεννιάτικα λαμπάκια και ψυχρά γέλια. Ύστερα, θα πίναμε τσιγάρα στα Κάστρα και θα σε κοιτούσα μέσα στα μάτια και θα ξαναένιωθα αυτό το αίσθημα πληρότητας. Ότι με γεμίζεις ρε παιδί μου. Και τι δε θα έδινα για να το ξανανιώσω.. Θα φιλιόμασταν αργά, γελώντας, καθώς τα ξεραμένα μας χείλη θα κολλούσαν μεταξύ τους. Θα ακούγαμε μουσικές ώρες ολόκληρες, χωρίς να μιλάμε, απλά να νιώθουμε ότι έχουμε ο ένας τον άλλον. Τότε θα λέγαμε τα πάντα χωρίς να έχουμε πει το παραμικρό. Μετά, στο δανεικό μας σπίτι θα κουλουριαζόμασταν και θα κάναμε έρωτα μέχρι να αποκοιμηθώ στον ώμο σου. Και τι δε θα έδινα για ένα βράδυ στο ίδιο κρεβάτι με εσένα. Και ας κοιμόμουν στο ¼ του κρεβατιού. Το επόμενο πρωί.. Αχ αυτό το συναίσθημα του να ξυπνάω δίπλα σου και να σε ξυπνάω με ένα από τα πιο γλυκά φιλιά που σου είχα κρατήσει. Απερίγραπτο. Το ένα φιλί θα έφερνε το άλλο και κάπως, χωρίς να το πάρω χαμπάρι, θα κατέληγες από πάνω μου. Αφού λοιπόν το παίρναμε απόφαση να σηκωθούμε θα μου μαγείρευες για άλλη μια φορά εκείνα τα μακαρόνια σου. Μέχρι και τα μακαρόνια, ένα τόσο βαρετό φαγητό, είχαν την πιο όμορφη γεύση του κόσμου. Κάπως έτσι θα περνούσε μια φανταστική μέρα των Χριστουγέννων μας.. Αν φυσικά όλα πήγαιναν ρολόι... Κάντο εικόνα, σε προκαλώ. Έλα όμως που δε πήγαν. Η πραγματικότητα, 300 χιλιόμετρα απόσταση ο ένας από τον άλλον, πλέον δύο άγνωστοι, βλέποντας ο ένας τον άλλον να τραβάει τον δρόμο του. Και αυτός ο δρόμος, δυστυχώς, δεν είναι αυτός που προοριζόταν για εμάς. Κάπως έτσι δε θα είναι τα φετινά μας Χριστούγεννα...