𝐐𝐮𝐨𝐭𝐞𝐬 [✔️]

×64×

Γιαγιά,

Θυμάσαι όταν ήμουν μικρό κοριτσάκι και με πήγαινες βόλτες με το καρότσι για να πάψω να γκρινιάζω και να κλαίω; Θυμάσαι που σ' έτρεχα στα πάρκα να κάνουμε κούνια κι εσύ παρόλο που πονούσαν τα πόδια σου, δε μου πες όχι ποτέ; Χατίρι δε μου χάλασες. Ή τότε που έπινες τον ελληνικό καφέ στο φλιτζάνι και το γύρναγε προσπαθώντας να σε μιμηθώ και να πω το μέλλον; Και εσύ γέλαγες ; Τα κουλουράκια κανέλας τα θυμάσαι, γιαγιά;

Από παιδί θυμάμαι προσπαθώ να κλέψω το γλυκό μέσα απ 'το βάζο κι εσύ όλο νόημα και ένα πονηρό χαμόγελο να με κοιτάς, γνέφοντας μου σαν μια μικρή υπόσχεση πως θα μου βάλεις όσο θέλω, αλλά και λίγο παραπάνω, αρκεί να μην κάνω καμία ζαβολιά.

Η αίσθηση, η μυρωδιά, η γεύση, όλα έχουν μείνει. Αναμνήσεις απ' το σπίτι κάθε Χριστούγεννα στο τραπέζι «Θα φάμε γλυκό μετά το μεσημεριανό! Γιούπι».

***Γιαγιάδες παντός τύπου, αξία ανεκτίμητη.

Σε μπουκώνουν στο φαΐ, γιατί «Αν δε φας όλο σου το φαγητό, μετά δεν έχει γλυκό!» και σου πλέκουν ζακέτες και σκούφια και κασκόλ κάθε χειμώνα (επειδή ψηλώνεις και μεγαλώνεις κάθε χρόνο), μην πουντιάσεις κι αρρωστήσεις. Αλλά ακόμα κι όταν συμβαίνει αυτό, γιατί είσαι παιδί, η ζεστή σουπίτσα ή ο τραχανάς απ' τα χεράκια της σε περιμένει στο τραπέζι, σωστό γιατρικό και βάλσαμο.

Και τα χρόνια περνούν κι εσύ μεγαλώνεις και μεγαλώνει κι εκείνη κι ο κύκλος της ζωής πάντοτε σου υπενθυμίζει σκληρά πως ο χρόνος δεν είναι με το μέρος κανενός. Τη βλέπεις να γερνάει μέρα με τη μέρα, πολλές φορές απότομα και κάπως άδικα. Βλεπεις το πρόσωπο της γεμάτο χαραγμένες βαθιές ρυτίδες. Ρυτιδες και ένα σώμα γεμάτο κούραση από την σκληρή δουλειά στο χωριό. Κι όμως θα σε ρωτήσει όλο στοργή κι ενδιαφέρον πώς ήταν η μέρα σου, το βράδυ που γυρνάς αργά στο σπίτι .

Ακόμα και τώρα θα σε συμβουλέψει «Να προσέχεις στο δρόμο, να μην μιλάς σε αγνώστους, υπάρχουν επικίνδυνοι εκεί έξω. Τα βλέπω εγώ στις ειδήσεις τι γίνεται! Να βρεις ένα καλό παιδί να σε φροντίζει να σ' αγαπάει,να είναι ερωτευμένος μαζί σου και να σε σέβεται. Να 'ναι μορφωμένος και σοβαρός» Γελάς εσύ κάθε φορά με όλα αυτά και λες τα δικά σου, όμως η γιαγιά ξέρει. Και ξέρεις ότι ξέρει, γιατί κι εσύ κατά βάθος αυτό θες.

Πλέον εκείνη έχει ανάγκη την απόλυτη προσοχή σου, μην πέσει, μη χτυπήσει, μην ξεχάσει να πάρει τα χάπια της, οι ρόλοι έχουν αντιστραφεί, εσύ είσαι εκείνος που πρέπει να την προσέξει να της δείξεις αγάπη και στοργή, να την σκεπάσει το βράδυ όταν έχει πέσει η κουβέρτα της κάτω στο πάτωμα.

****Να τις αγαπάτε τις γιαγιάδες σας παιδιά και να τις προσέχετε όσο τις έχετε. Αν η μάνα, είναι μάνα μια φορά, η γιαγιά είναι όντως δύο. Και αν πια δεν είναι, το γλυκό βύσσινο υπάρχει ακόμα εκεί να τη θυμίζει και να σας κάνει να τη ζείτε ξανά. Για πάντα.

Σ'αγαπώ γιαγιά μου.