Miljardair (BxB)

3

Zondag deed Thijmen vrij weinig, wat er toe leidde dat hij om vijf uur nog steeds in een joggingsbroek en trui GTA zat te spelen. Thijmen zuchtte gefrustreerd toen zijn personage, Trevor, met zijn auto door de lucht slingerde en er groot "mission failed" in beeld verscheen.
'Schat, ben je bijna klaar?' riep zijn moeder vanuit haar eigen kamer.
'Bijna!' schreeuwde Thijmen, terwijl hij bedacht dat hij totaal was vergeten dat ze met de nieuwe vriend van zijn moeder zouden gaan eten. Hij gooide zijn controller opzij en kleedde zich vlug uit, waarna hij onder de douche stapte. Na een korte vijf minuten stapte hij onder de douche vandaan en sloeg een handdoek om zich heen, waarna hij zich vlug scheerde en verder afdroogde. Thijmen viste een zwarte broek en een trui uit de kast, waarna hij zijn sneakers aantrok en de trap af liep.
'Ready?' zijn moeder stond al in de gang met haar jas aan.
Thijmen knikte en trok zijn jas aan. Ze stapten in de kleine Volvo van zijn moeder en stapten tien minuten later bij een klein restaurantje ergens in Hillegersberg uit.
'Hier?' vroeg Thijmen, verbaasd – zijn moeder kon dat helemaal niet betalen.
'Hij heeft het uitgezocht,' was zijn moeders, glunderende antwoord.
Thijmen floot zacht toen ze de rode loper richting het duur uitziende restaurant beliepen. Een kelner deed de deur voor hen open en weer een andere kelner nam hun jas aan.
'Hebt u gereserveerd?' vroeg een vriendelijk uitziende vrouw achter de balie.
'Ja, mijn partner heeft gereserveerd op de naam Konings.'
'Ik zie het, ze zijn er al, loopt u maar mee.'
De vrouw begeleidde hen door het ontzettend drukke, mooie restaurant heen. Toen Thijmen drie mensen aan een tafel zag zitten, stopte hij met lopen, waardoor zijn moeder – die achter hem liep – tegen hem aan knalde.
'Thijmen,' siste ze kwaad, op hetzelfde moment dat Menno op keek en verbaasd: 'Thijmen?' zei.
'Kennen jullie elkaar?' vroeg de man, die opstond en zijn hand naar Thijmen uitstak. 'Arthur.'
'Ja, pap, dat is onze serveerder van gisteren,' zei Josette op hoge toon.
'Aangenaam kennis te maken,' zei Thijmen, terwijl hij de hand van de man aan nam.
'Da's een flinke zoon die je daar hebt, Loretta,' knikte Arthur tevreden. 'Die van mij valt op jongens, heb je niets aan,' gromde hij er achteraan. Thijmen sperde zijn ogen iets verder open en zag Menno achter zijn vader in elkaar krimpen en naar de tafel staren. Josette naast hem, blikte afkeurend op haar vader en legde haar hand kort op Menno's arm.
Loretta leek het niet door te hebben en drukte een kus op de lippen van Arthur, waarna ze zich door hem liet aanschuiven.
Thijmen liet zich zwijgend naast Menno zakken en keek even opzij, maar Menno ontweek zijn blik.
'Goed,' Arthur schraapte zijn keel. 'Zullen we bestellen?'

De rest van de avond verliep in ongemakkelijke stiltes en pogingen geïnteresseerd te doen in de levens van Menno en Josette door Loretta.
'Jullie moeder en ik wilden iets aan jullie vertellen,' zei Arthur, terwijl hij Loretta's hand pakte.
'Jullie moeder?' vroeg Josette met opgetrokken wenkbrauwen.
'Nou ja, dat is misschien een beetje overdreven, hè Arthur?' zei Loretta liefjes.
'We willen gaan samenwonen,' riep Arthur enthousiast uit.
'Wát?' gromde Menno. 'Doe normaal pa, je kent haar twee maanden.'
'Nee,' verdedigde Arthur zichzelf, 'acht. We daten sinds twee maanden.'
'Dan nog! Mam?' Thijmen keek opzij naar zijn moeder en hoopte dat ze in zag dat dit een gestoord plan was.
'Kom op, Thijmen, jij bent bijna achttien, Menno is negentien en Josette is zeventien. Jullie zijn oud genoeg om te begrijpen dat wij er ook niet jonger op worden.'
'Maar, pap,' begon Josette, 'jij zegt altijd dat we niet te snel in een relatie moeten duiken. Wat is dit dan?'
'Dit is liefde!' riep Arthur dramatisch uit. 'En dat is het laatste wat ik er over wil horen.'
'Waar gaan we dan wonen?' vroeg Menno langzaam.
'Had ik niet gezegd dat het klaar was?' snauwde Arthur.
'Waar gaan we dan wonen, mam?' vroeg Thijmen, vlug, voordat Menno bezwaar kon maken.
Arthur wilde opnieuw reageren, maar Loretta was hem voor: 'weten we nog niet lieverd, misschien iets nieuws?'
'Hoe bedoel je?' vroeg Arthur kwaad. 'Jouw huis is te klein, maar dat van mij niet.'
'Ja, daar heb je nog met Laura gewoond,' snauwde Loretta terug.
'Pap, doe eens rustig. Jullie hebben een relatie nu, dit kun je toch even overleggen?' zei Menno kalm.
'Jij weet niets van relaties af, je bent homo! Jullie flikkers zijn net meisjes, jullie weten niets af van de eer van een man,' bitste Arthur zijn zoon af.
'Pap, doe normaal!' siste Josette kwaad.
Het was even stil, en Thijmen keek zwijgend naar Menno, die met een rood hoofd en tranen in zijn ogen naar zijn vader staarde. Thijmen wilde iets zeggen, maar wist niet wat. Welke vader zei nou zoiets?
Menno schraapte zijn keel en vertrok zonder een woord te zeggen.
Josette en Thijmen keken elkaar aan, en voor de eerste keer sinds hij haar ontmoet had zag ze er kwetsbaar uit. Thijmen stond op en mompelde een halve zin, alvorens hij achter Menno aan liep.
Hij vond hem in de herentoiletten, zijn handpalmen klemden om de wastafel heen en hij staarde in de wasbak.
'Menno.'
Menno keek op, en zijn blik werd hard. 'Behandel me niet als een geslagen hond,' siste hij kwaad. 'Er is niets.'
Thijmen keek hem ongerust aan en deed een stap naar voren. 'Was je moeder ook zo?' vroeg hij langzaam.
'Nee,' Menno lachte hees – wat ontzettend aantrekkelijk klonk –, 'nee, god nee. Mijn moeder...' hij was even stil. 'Mijn moeder was een fantastische vrouw, hij kon het niet aan haar kwijt te raken. Zij haalde altijd het beste in hem naar boven.' Opnieuw stilte. 'Hij is zelf nooit een leuke man geweest.'
Thijmen wist niet wat hij moest zeggen, dus deed hij nog een stap naar voren en legde aarzelend zijn hand op Menno's arm. 'Trek je er niets van aan,' mompelde hij zacht.
Menno schudde zijn hand kwaad weg. 'Je weet niet hoe het is,' snauwde hij met verstikte stem. 'Om voor flikker uitgemaakt te worden, of om nooit een fucking ander persoon dat op jongens valt te vinden.'
'Nee,' zei Thijmen. 'Maar je verdiend dit niet.'
Ze waren beiden een tijdje stil, waarna Menno schor aangaf dat ze maar eens naar de tafel terug moesten.