Miljardair (BxB)

8.

Pas uren later – toen alle dozen al waren uitgepakt en de paar meubels die ze hadden meegenomen geplaatst – kwam Menno weer tevoorschijn. Hij zei geen woord en reageerde niet op de verontruste blikken van Josette en Thijmen. Josette had, toen Thijmen – volledig in de war en redelijk in paniek – naar beneden was gekomen, uitgelegd dat de band tussen Menno en hun vader nooit goed was geweest, en dat Menno het er moeilijk mee had als hun vader hen weer eens liet zitten. Thijmen had beseft dat Josette dit op een hele andere manier uitte; de bitch die ze in het café was geweest.

Die avond, na het avondeten, zaten ze wat ongemakkelijk in de woonkamer. 'Dus, wat doen jullie zoal 's avonds?' vroeg Loretta ongemakkelijk.
'Meestal iets voor onszelf,' bromde Menno, vanachter zijn boek.
'Klopt,' zei Josette, die haar nagels aan het lakken was voor de open haard. 'Pap is gewoonlijk in de studeerkamer, hem mogen we niet storen tot tien uur.'
'Goh,' mompelde Thijmen. 'Hebben jullie ook spelletjes?'
'Misschien een pak kaarten?' vroeg Josette zich hardop af. 'Bel anders even voor Hannah.'
'Ik kan zelf wel zoeken,' mopperde Thijmen, terwijl hij opstond en naar de gang liep. Daar aangekomen bedacht hij dat hij werkelijk géén idee had waar spelletjes konden liggen, en aangezien het huis zo'n twintig kamers bevatte, besloot hij zijn hoofd de woonkamer weer in te steken en te vragen waar het pak kaarten zou moeten liggen.
'Ik loop wel even mee,' zuchtte Menno, waarna hij zijn boek op de bank legde en opstond.
'Ik denk hier.'
Menno deed een deur open en klikte het licht aan. Ze waren op de eerste verdieping naar links gegaan en stonden nu in een soort tweede woonkamer. Ook hier waren een open haard, banken en een televisie aanwezig. In de hoek van de grote ruimte, stond een pooltafel.
'We kunnen wel poolen, als je dat leuk vindt?' stelde Menno voor, terwijl hij richting de pooltafel knikte.
Voor het eerst sinds die middag keek Menno hem weer aan, waardoor Thijmen stamelend vroeg of hij zijn boek niet uit wilde lezen. Menno antwoorde glimlachend dat dat later kon en sloot de deur, waarna hij een de ballen met een driehoekig, plastic ding op tafel legde en Thijmen even later een stok aangaf.
'Je weet niet hoe het werkt hè?' vroeg Menno geamuseerd, toen Thijmen moeilijk naar de tafel keek.
'No clue,' grijnsde Thijmen ongemakkelijk.
Menno zuchtte overdreven en liep naar de andere kant van de tafel, waarna hij zijn stok op de witte bal richtte en deze hard tegen de andere ballen aan stootte. 'De bedoeling is om via de witte bal de andere ballen weg te spelen. Er zijn twee verschillende ballen, heel en half. Wanneer de eerste bal is weggespeeld, dan moet je voortaan met die ballen spelen. De zwarte bal moet als laatste in de tegenovergestelde hoek, snap je?'
Thijmen keek Menno met open mond aan en haalde zijn schouders half op, waarna hij aarzelend richting de witte bal liep. 'En nu?'
Menno schudde zijn hoofd glimlachend en kwam achter Thijmen staan, waarna hij zich voorover boog en Thijmens handen vastpakte. Thijmen schrok van de warme, grote handen op die van hem en wilde wegtrekken, maar bedacht zich. Aarzelend keek hij achterom naar Menno en rilde onder de hete adem in zijn nek.
'Opletten,' fluisterde Menno. 'Ik doe het maar een keer voor.'

'Wat krijg ik nu?' vroeg Menno arrogant, toen hijalwéér won.
'Hoe bedoel je?' gromde Thijmen, die deballen verzamelde om een nieuw potje te beginnen.
'Ik bedoel,' Menno was in een paar stappen bij hem en keek Thijmen strak aan.'Dat ik drie keer heb gewonnen en een beloning verwacht.'
'Dat is pas bij vijf keer winnen,' was Thijmens plagerige reactie, alvorens hijvlug uit de warmte van Menno's lichaam weg stapte.
Menno grijnsde en speelde de bal met een harde tik weg, waarna hij dicht langsThijmen langs liep en 'game on,' fluisterde.
'Hoe krijg je het voor elkaar?' schaterde Menno. 'Hoe moeilijk is het om bijdie zwarte bal weg te blijven?'
Het was het derde potje dat was geëindigd door Thijmen die de zwarte bal tevroeg wegspeelde, waardoor Menno won.
Thijmen murmelde kwaad dat het niet zijn spelletje was en begon de ballen op teruimen.
'En mijn beloning dan?' klonk Menno's stem, dicht achter hem. Thijmen hieldzijn adem in en voelde hoe Menno zijn handen om zijn middel gleden.
'Wat doe je?' vroeg Thijmen ademloos.
Menno antwoorde niet en kwam dichter bij hem staan, waardoor Thijmen zijn borsttegen zijn rug voelde. Thijmens wangen werden warm en zijn hart begon steedsharder te kloppen terwijl hij zich langzaam naar links draaide.
Menno's ademhaling was gejaagd toen Thijmen hem eindelijk aankeek en het duurdemaar een paar seconden voordat Menno zijn lippen op die van Thijmen drukte.
Dit keer liet Menno hem echter niet direct los, hij duwde Thijmen tegen depooltafel aan en Thijmen voelde een van Menno's handen door zijn haar glijden.Heel voorzichtig zoende Thijmen Menno terug, terwijl hij zich afvroeg of ditbeter voelde dan wanneer hij met meiden zoende. Toen hij Menno's handen onderzijn shirt voelde glijden, trok hij aarzelend terug en keek de jongen voor zichmet rode wangen aan.
Menno keek net zo moeilijk terug en even waren ze verwikkeld in eenstaarwedstrijd, waarin ze beiden hun ademhaling onder controle probeerden tekrijgen. Thijmen streek zijn kleren glad ademde diep uit, waarna hij Mennofronsend een goede nacht wenste en over de galerij naar de trappen rende. Halverwegede trap keek hij nog even naar beneden, omdat hij de holle voetstappen door degang hoorde dreunen. Menno kwam tot stilstand onderaan de trap en keek Thijmenhoopvol aan. 'Laat me niet alleen,' smeekte hij. Thijmen balde zijn vuisten enwas in tweestrijd met zijn gevoelens. Menno's zwarte haren zaten door de waromdat Thijmen daar doorheen had gewoeld met zijn vingers en hij zag erbuitengewoon aantrekkelijk uit, toch wist Thijmen zichzelf tegen te houden enzich los te rukken van Menno's blik, waarna hij zich traag omdraaide, diep ademhaalde en naar boven liep.