Χάρι Πότερ : Η αγάπη ενός θανατοφάγου

Το τελευταίο γράμμα

Δεν το πίστευε . Αυτο που περίμενε  τόσες μέρες ηταν εκεί η Μπελάτριξ καθόταν στο διπλανό κρεβάτι την είχε ξυπνήσει ο θόρυβος που έκανε η κουκουβάγια στο περβάζι του παραθύρου. Δεν είχε κάνει καμία κίνηση να την ξυπνήσει περίμενε υπομονετικά πότε θα την ξύπναγε το κράξιμο της κουκουβάγιας.
Περίπου ενα λεπτό αργότερα απο την στιγμή που ξύπνησε η Μπελάτριξ πετάχτηκε απο το κρεβάτι της και η Ναρκύσσα << ήρθε, ήρθε, ήρθε σου λεω, ήρθε >> φώναξε με το που άνοιξε τα μάτια της η Μπελάτριξ γέλαγε γλυκά και με κατανόηση ήξερε πόσο σημαντική ήταν αυτή η στιγμή για κάθε νεαρό μάγο και μάγισσα και περισότερο ήξερε τι σήμαινε αυτη η στιγμη για την αδελφή της επιτέλους θα ήταν και πάλι όπως παλια συνέχεια μαζί. Είχε αφαιρεθεί απο της πανέμορφες σκέψεις της η Ναρκύσσα είχε ανοίξει στην κουκουβάγια και είχε πάρει το γράμμα στα χέρια της. Την είδε να την πλησιάζει κάθησε δίπλα της στο κρεβάτι και για πρώτη φορά μετά απο πολύ καιρό την είδε δακρυσμένη την αγκάλιασε σφιχτά και άρχισαν να γελάνε δυνατά. Η χαρά που ένιωθαν δεν περιγράφονταν
<< ήρθε και η δικιά σου σειρά μικρή >> της είπε η Μπελάτριξ καθώς  την άφηνε απο την αγκαλιά της << καιρος ηταν Μπέλα είχα βαρεθεί εδώ χωρίς εσένα και την Ανδρομέδα  >> << λοιπόν εγώ λέω σήμερα να σε περιποιηθώ είδη έτερος>>. Της έφτιαξε μια υπέροχη περιποιημένη αλογοουρά τα μαλλιά της έδωσε να φορέσει ενα φόρεμα που φόραγε εκείνη στην ηλικια της << έλα παρ' το >> τις είπε << μου λες αλήθεια?? >> << φυσικά. Σου εχω πει ποτε ψεματα?? >>        την αγκάλιασε πήρε το φόρεμα απο τα χερια της και έτρεξε να το φορέσει ενω η Μπελάτριξ έψαχνε για τα παπούτσια που πήγαιναν σετ με το φόρεμα.
<< μαμά,  μαμά ήρθε , ήρθε το γράμμα μου >> η Ντρουέλα Μπλάκ καθόταν αναπαυτικά στην όμορφη πολυθρόνα της άκουγε χαλαρή μουσική στο ραδιόφωνο και ξεφύλλιζε την <<ημερήσια μάγισσα >> το καλύτερο γυναικείο περιοδικό στον μαγικό κοσμο. Μόλις άκουσε την κόρη της να της λέει για το γράμμα άφησε γρήγορα το περιοδικό στο τραπέζι μπροστά της και πήρε στην αγκαλιά της την μικρότερη κόρη της << Αλήθεια λουλουδάκι μου για να δώ??  >> η Ντρουέλα πηρε το γράμμα στα χέρια της και το διάβασε με προσοχή έχοντας την Ναρκύσσα ακόμα καθισμένη πάνω στα πόδια της. << Μπράβο λουλουδάκι μου, μπράβο σήμερα θα γράψω γράμμα στην καθηγήτρια Μακγκόνακαλ* και αύριο θα πάμε για ψώνια στην διαγώνιο αλέα >> είπε με υπερηφάνια και αγάπη στην κόρη της << όχι, όχι, όχι. Σήμερα θα πάμε στην διαγώνιο αλέα >> είπε με θυμωμένο μουτράκι η Ναρκύσσα << μα αγάπη μου δεν θα προλάβουμε σήμερα >> διαμαρτυρήθηκε η Ντρουέλα << θα προλάβουμε εγω και η Μπέλα ήμαστε έτοιμες η Ανδρομέδα σε 2 λεπτά θα είναι έτοιμη μόνο εσύ είσαι που πρέπει να βιαστείς >> << εντάξει ετοιμάστε τα σκοπό ξύλα σας σε 5 λεπτά ξεκινάμε >> σε 5 λεπτα ακριβός ήταν και οι 4 εξω απο το σπίτι έτοιμες για την πτήση μέχρι την διαγώνιο αλέα. Οι 4 κομήτες 260* 20 λεπτά  αργότερα βρισκόταν στην πίσω αυλή της παπ ραγισμένο τσουκάλι η Ντρουέλα έβγαλε το ραβδί της χτύπησε τα σωστά τούβλα και ο τοίχος που χωρίζει το ραγισμένο τσουκάλι απο την διαγώνιο αλέα παραμέρισε για να περάσουν οι 4 μάγισσες.

                                                                        

Λιγο σύντομο κεφάλαιο αλλά σας υπόσχομαι ενα ακομα ίδιο σε μέγεθος μέσα στο Σαββατοκύριακο μεχρι τότε φιλιά.

                                        Χαρούλα Τσολη

* Οσο περίεργο και αν σας φαίνετε η καθηγήτρια Μινέρβα Μακγκόνακαλ δίδασκε στο Χόγκουαρτς οταν πήγε η Ναρκύσσα εκεί.

* Ο κομήτης 260 είναι ενα παμπάλεο και πολύ αργό για τα σημερινά δεδομένα σκοπόξυλο. Αλλά τότε ήταν το καλύτερο μοντέλο για τις απλές μετακινήσεις.