Χάρι Πότερ : Η αγάπη ενός θανατοφάγου

Συμπληρώθηκε το καρέ

<< καθηγητά Ντάμπλντορ,  καθηγήτρια Μακγκόνακαλ >> είπαν ξαφνιασμένα τα δύο παιδιά << στο γραφείο μου ΤΩΡΑ >> η φωνή της Μακγκόνακαλ ακούστηκε σε όλο το προαύλιο αλλά η Ναρκύσσα ηταν σίγουρη ότι την είχαν ακούσει όλοι στο κάστρο, χωρίς να το καταλάβει χώθηκε πιο βαθιά στην αγκαλιά του Λούσιους που την έσφιξε για να της δώσει κουράγιο. << Μπλάκ, Μαλφόι,  καθηγητά Ντάμπλντορ, καθηγήτρια Μακγκόνακαλ ??? >> << ωραία τώρα συμπληρώθηκε το καρέ >> είπε ο Λούσιους βλέποντας τον Φίλτς με την κυρία Νόρις στην αγκαλιά του << πιό καρέ μόνο τρείς είναι >> απόρησε η Ναρκύσσα η οποία είχε αρχίσει να χαλαρώνει λίγο << πιάνετε και η κυρία Νόρις >> της είπε στο αυτί. Οσο αυτοί προσπαθούσαν να διασκεδάσουν με το πρόβλημα τους η Μακγκόνακαλ είχε εξηγήσει στον Φίλτς τι είχε συμβεί αλλά είχε αφήσει το κομάτι που τους έπιασαν να φιλιούνται << θα τους πάω για την τιμωρία τους >> είπε ο επιστάτης και έκανε να αρπάξει << όχι >> είπε κάπως απότομα η Μακγκόνακαλ << θα έρθουν μαζί μου >> εξήγησε αμέσως μετά << ότι πείτε εσείς κυρία Μακγκόνακαλ. Καλή σας νύχτα >> << καληνύχτα κύριε Φίλτς >> τον χαιρέτισε η Μινέρβα και πήρε απο το χέρι την Ναρκύσσα οδηγώντας την προς το εσωτερικό του κάστρου, με μεγάλη έκπληξη η Ναρκύσσα κατάλαβε πως δεν ήταν θυμωμένη αλλά ήρεμη και με ένα χαμόγελο κατανόησης στο πρόσωπό της ,έφτασαν έξω απο το γραφείο της η καθηγήτρια πέρασε μέσα αλλά η Ναρκύσσα είχε παγώσει δεν κουνιόταν καθόλου << Ναρκύσσα γλυκιά μου θα περάσεις μέσα ή θα ξεπαγιασουμε? >> << εεεεε ... ναί ... μάλιστα >> είπε και πέρασε μέσα << μην ντρέπεσαι γλυκιά μου >> η καθηγήτρια είχε παρατηρήσει τα κατακόκκινα μάγουλα της μαθήτριας της και προσπάθησε να την κάνει να νιώσει πιο άνετα << το μοναδικό κακό πράγμα που έκανες απόψε ήταν το ότι βγήκες στην αυλή μέσα στην νύχτα. Το φιλί που σε είδα να δίνεις στον Λούσιους δεν ήταν ούτε κακό ούτε τίποτα απο αυτά που φαντάζεσαι αυτή την στιγμή, αντίθετα είναι απόλυτος φυσιολογικό και για να είμαι ειλικρινής το περίμενα >> << το περιμένατε?? >> η ντροπή έδωσε την θέση της στην απορία << Ναρκύσσα γλυκιά μου δεν είναι τυφλή έβλεπα πως σε κοίταζε ο νεαρός Μαλφόι και πως τον κοίταζες και εσύ >> τα μάγουλα της Ναρκύσσα έγιναν ξανά κόκκινα αλλά βρήκε το θάρρος και ρώτησε << δηλαδή πως με κοίταζε?? >> << έτοιμος να σε αρπάξεις και να σου δώσει ένα φιλί σαν αυτό που ανταλάξατε πριν στην αυλή >> είπε και σηκώθηκε απο την καρέκλα που καθότανε πήγε κοντά της την αγκάλιασε και της είπε << την επόμενη φορά μην βγήκε απο τον κοιτώνα σας άλλωστε ο Λούσιους έχει ενα τεράστιο δωμάτιο μόνο δικό του ή μάλλον μόνο για εσάς. Να προσέχεις γλυκιά μου και να μην βιαστείς για τίποτα έχεις όλο τον χρόνο μπροστά σου. Ααααα και μην νομίζεις ότι την γλύτωσες τόσο φθηνά 5 βαθμοί απο το Σλίθεριν αλλά θα πούμε πως καθυστέρησες για κάτι πολύ σημαντικό που σου είχα αναθέσει. Σε περιμένει στο εντευκτήριο θα σε πάω μέχρι εκεί, και να μιλήσεις στην Μπέλατριξ για ότι συνέβει βλέπω πως έχετε μια πολύ καλή σχέσει και ως μεγαλύτερη σου θα σε προσέχει. Πάμε τωρα έχει περάσει η ώρα και πρέπει να κοιμηθείς >> την πήγε μέχρι την είσοδο του κοιτώνα, βεβαιώθηκε πως πήγε μέσα και έφυγε σκεπτόμενη την πρώτη φορά που της είχε συμβεί κάτι το ίδιο. << επιτέλους ήρθες >> της είπε και την άρπαξε στην αγκαλιά του, της έδωσε ενα σύντομο φίλη και μετά βυθίστηκε στον μαύρο ωκεανό των ματιών της << τι κοιτάς ? >> των ρώτησε παιχνιδιάρικα << τα μάτια σου. Είναι τόσο όμορφα σαν δύο  κατάμαυρα διαμάντια , όμορφα και ταυτόχρονα πολύτιμα >> του χαμογέλασε και τα μάτια της έλαμψαν στο λιγοστό φως του εντευκτηρίου << καληνύχτα θα τα πούμε αύριο >> του είπε και χάθηκε πίσω απο της κουρτίνες που χωρίζουν το εντευκτήριο απο τα δωμάτια της κοριτσιών. Δεν κοιμήθηκε όλο το βράδυ σκεφτόταν εκείνη και όσα του είπε ο καθηγητής Ντάμπλντορ, πως του είχε πεί??  Ααα ναί, άμα νιώθεις έτσι για αυτή να θυμάσε κάθε φορά που θα σε πλησιάζει μια άλλη κοπέλα.

                     5 χρόνια μετά

<< άντε τα παιδιά θα περιμένουν τους είπες στις 9 είναι 9 παρά 5 και εσύ ακόμα φτιάχνεις τα μαλλιά σου >> είπε η Ανδρομέδα στην μικρή αδελφή << έχει δίκιο ρε Σίση μην φοβάσαι ο Λούσιους σε λατρεύει και αν τα μαλλιά σου είναι ίσια και όχι μπούκλες >> της είπε κοροϊδευτικά η Μπέλατριξ << άμα μίλαγες λιγότερο θα είχα προλάβει να σου πω πως έχω τελειώσει και περιμένω να μου βάλεις Λακ για να μην χαλάσουν >> της γύρισε πίσω η Ναρκύσσα << καλά μωρέ βιαστικιά δεν θα φύγουν τα παιδιά σαν την υστερική. Αργήσαμε και αργήσαμε δεν φεύγει ο Λούσιους χωρίς εσένα μην φοβάσαι >> της είπε και ξέσπασαν όλες σε γέλια
<< πάρτε σκόνη και πάμε  >> τους είπε η Μπέλατριξ << 1,2,3 σταθμός κινκ γκρος >> ειπαν τα τρία κορίτσια και μεταφέρθηκαν σε μια απόμακρη γωνία στον σταθμό πέρασαν με τον γνωστό τρόπο στην πλατφόρμα 9¾ και έψαξαν να βρούν τα αγόρια << εμένα ψάχνεις >> είπε ο Λούσιους στην Ναρκύσσα κλείνοντάς της τα μάτια εκείνη γύρισε των αγκάλιασε και των φίλησε << μου έλειψες πάρα πολύ >> του είπε χωρίς να φύγει απο την αγκαλιά του << και μένα μου έλειψες αγάπη μου πάρα πολύ >> της είπε χαιρέτησαν της αδελφές της προχώρησαν προς το τρένο και εδηγαν. Το ταξίδι ήταν ήσυχο έγειρε στην αγκαλιά του και χάζευαν την θέα απο το παράθυρο ενώ αυτός της χάιδευε τα μαλλιά και εκείνη του κρατούσε το χέρι << φτάνουμε γλυκιά μου ξύπνα >> της είπε και αυτή άνοιξε τα μάτια και του χαμογέλασε << μου έλειψε να ξυπνάω και να βλέπω τα μάτια σου >> του είπε με νυσταγμένη φωνή εκείνος έσκυψε και την φίλησε δεν είχαν ολοκληρώσει ακόμα την σχέση τους αλλά δεν των ένοιαζε καταλάβανε οτι δεν ένοιωθε ακόμα έτοιμη θα την περίμενε λοιπόν,  τώρα ένοιωθε έτοιμη απο το πρώτο τους φίλη στην αποβάθρα το είχε καταλάβει δεν θα μπορούσε να του αρνηθεί τίποτα αυτή την φορά. Το τρένο σταμάτησε και οι δυό τους κατέβηκαν απο το τρένο και επιβιβάστηκαν σε μια άμαξα με την υπόλοιπη παρεα που τους είχαν αφήσει μόνους στο τρένο κατανοώντας πως είχαν πολύ καιρό να βρεθούν οι δυό τους. Εφτασαν στην μεγάλη τραπεζαρία έφαγαν γέλασαν διασκέδασαν και έφυγαν λιγο μετα τα πρωτάκια.

                                                                         

Και αυτό το κεφάλαιο έφτασε στο τέλος του στο επόμενο θα κάνω μία πιο ρομαντική κατάσταση ( και όμως γίνετε και πιο ρομαντικό απο αυτό)  και μάλον θα το πάω και λίγο καιρό ακόμα μπροστά. Περιμένω τα σχόλιά σας. Αυτό το κεφάλαιο το αφιερώνω στην _-Granger-_ που είναι διακοπές για να περάσει κάποιες στιγμές με τους ήρωες του βιβλίου μου και να της θυμίσω ότι περιμένω με μεγάλη αγωνία το επόμενο κεφάλαιο του βιβλίου της για την Ρόουζ και των Σκορπιούς ( για οποίων ενδιαφέρεται θα το βρεί στην λίστα αναπαραγωγής μου). Μάλον δεν θα υπάρχει κεφάλαιο μέχρι την τετάρτη γιατί τις 14 εχω γενέθλια πάρτι και τα σχετικά παντός θα προσπαθήσω να στριμώξω κάπου και το βιβλίο. Μέχρι το επόμενο κεφάλαιο φιλιά.
                                       
                                         Χαρούλα Τσόλη

♡☆★♡☆★♡☆★♡☆★♡☆★♡☆★♡☆★