LANETLİ ÇOCUK

BÖLÜM 3

Annem ile babamın seslerinden uyandım.Gözlerimi azda olsa açıp saate baktım.Okul zamanı gelmişti.Zorla ayağa kalkıp lavaboya gittim.Elimi yüzümü yıkadıktan sonra günaydın demek için aşağı indim.Sesler duyunca tam inmeden dinledim.

Babam;
"Nasıl dava açabilir bana gizem o kadın.Çıldıracağım ya.Hakkı yok buna"

Annem;

"Haklısın.Barış bunları duymadan halletsen iyi olur."

Şaşkınca kaldım merdivenlerde.Kafamda deli sorularla aşağı inmeden yukarı çıkıp odamın kapısını sertçe vurdum.Ailem duymuş olmalı ki adımı sesleniyorlardı.Çok sinirlenmiştim.Benden neyi saklayabilirler ki.Sonuçta azda olsa büyüdüm ben ve bu evde ne olursa benden saklanmamalı.En tuhafıda benim öğrenmem istenmiyor.Okul kıyafetlerimi giydim.Saçlarımı fönleyip parfümümü sıktım.Odamdan çıkacakken annemle babam içeri girdi.

Annem;

"Oğlum bir terslik mi var"

Anneme bakmadan

"Bir terslik varsa oda sizin tersliğiniz.Ben büyümedim herhalde.Her şey benden saklanıyor anne.Bende bir şeylerin farkına varacak kadar büyümedim mi?"

Babam;

"Büyüdün ama her şeyin bir zamanı var.Yakın bir zamanda sanada söyleriz.Ama şuan zamanı değil Barış"

Sinirle çantamı alıp odamdan çıktım.Merdivenleri hızla indim.Annemde arkamdan hızla gelip;
"Kahvaltını yap Barış "

" aç değilim anne siz yersiniz bana ihtiyacınız yok"

Kapıyı açıp çıktım.Telefondan Buseyi aradım.Buse benim ilk okuldan beri arkadaşım.Aynı liseye gidemediğimiz için pek görüşemiyoruz ama o yinede en iyi dostum.Okula doğru yürürken Buse telefonu açtı.

Buse;
"Naber Baruşum"

"Kötü sen buşum"

"Nasıl ya kötü.Benim Baruşumu kim üzdü be ? Nerdesin geliyorum"

"Ya buşum ben okula vardım okul çıkışı ararım seni olurmu"

"Tamam.Okul çıkışı sizin okula gelirim takılırız "

"Peki Buşum seni seviyorum kardeşim"

"Bende seni görüşürüz"

Telefonu kapatıp okula girdim.Girdiğim gibi önüme Arya çıktı.

"Günaydın"

"Sanada günaydın"

Şaşırarak baktım.Sınıfa doğru beraber yürüdük.Sınıfa gidip oturdum.

"Neden moralin bozuk Barış"

"Boşver"

"Peki"

Kafam gerçekten karışmıştı.Başımı sıraya koyup düşünceli gözlerimi kapattım.Okulun ilk günü soyadımı duyunca tuhaflaşan edebiyat hocası,bugün ailemin zamanla öğreneceğimi söylediği sır.Hayatımda bazı şeylerin düzgün olmadığını anlıyorum.Sanki canımı acıtacak bir sır varmış gibi.İçimden kötü şeyler geçti.Kolay sinirlenen ve kolay duygulanan biriydim.Başımı sıradan kaldırdığımda Arya yanımda yoktu.Sınıfta tek tük kişi vardı.Tam başımı sıraya koyacakken telefonum çaldı.Arayan gizli numaraydı.Telefonu açıp;

"Kimsiniz?"

"..."
"Kimsiniz diyorum konuşssanıza"

"..."

Telefona cevap gelmeyince kapattım kimdi bu şimdi.Sıkıldım gizem dolu şeylerden.Sınıftan çıkıp kantine indim.Tabi ilk defa kantine indim.İndiğimde Arya masada tek başına çilekli süt içiyordu.Ama suskundu.Sesizce yanına gidip ismiyle seslendim;
"Arya"
Hemen irkildi.Hafifçe gülümseyip oturdum.
"İyimisin Arya"