LANETLİ ÇOCUK

BÖLÜM 11

Duyduğum ses beni sarstı.Hocam diye gördüğüm insan ellerimi tutmuş ve başını eğip ağlıyor.Sesler kulağımda çığlık gibiydi.Algılamaya çalışıyordum şu lanet geçmişi.İçime iğrenç bir duygu kapladı .Ellerim tekrar titremeye başladı .Gözlerim kararır gibi olunca tekrar çığlıklar yükseldi.Son duyduğum şey Beren hocanın "annem kendine gel"
Değişiydi.

BEREN

Oğlumun odasına ağlayarak girmiştim.İçimdeki korku ve acıdan dolayı  oğlum demiştim .Barışsa bana bakakaldı.Sanki herşeyin farkında sakince sindirmeye çalışır gibi.Oğlumun bu kadar iğrenç bir gerçeği bir anda öğrenmesi onun hastalığını tetikliyor.Ağlıyordum oğlumun ellerine başımı koyup sadece ağlayabildim.Konuşacak mecalim kalmamıştı.Bir anlık sessizlikten sonra oğlumun ellerinin titremesini hissettim.Anında başımı kaldırıp oğlumun ateşine baktım ateşi yüksekti.Yine nöbet geçiriyordu.

"Annem kendine gel"

Koşarak koridora bağırarak

"Doktor bey oğlum nöbet geçiriyor."

Ne yapacağımı bilemedim.Oğlumu kaybetmekten korkuyordum.Onu daha kazanamadan kaybetmek iğneleyiciydi.Doktor ve hemşire içeri girip tedaviye başladılar.

"Lütfen çıkar mısınız?"

Hemşirenin konuşmasıyla beraber odadan dışarıya çıktım.İnşallah oğluma bir şey olmayacaktı.Başımı dizlerimin üstüne koyup sesizce ağlıyordum.Bağırış çağırışları duyduğumda gözyaşlarımı sildim.Karşıdan Burak ve Gizem geliyordu.Burak kolumdan tutup hastaneden çıkarmaya çalıştı.Tepki verdim
"O benim oğlum Burak.Sadece senin oğlun değil.Beni oğlumdan mahrum bırakma.Annesi olduğumu biliyor artık."

Gizem sinirle üstüme yürüdü.

"Şimdimi bir oğlun olduğunu anladın ha.Ben onu büyüttüm.Sen onu doğurup kaçtın hain.Sen anneliği hak etmiyorsun.Zaten kalbi zayıf psikolojisi normal değil sen bide gelip annesi olduğunumu söylüyorsun."

Haklıydı.Ağlamakla yetindim sadece.Gizem ağlamaktan bir hal olmuştu.Evet en çok o anneliği hak ediyordu.Oğlumu büyüttü.Tekrar koridordaki koltuğa oturup ağladım.Ben oğluma bir anne olamadım.Ben onun büyüdüğünü göremedim.Burak yanıma gelip,

"Kafeye inelim kendine gel biraz"

Burak'ın gözlerine bakıp tamam anlamında başımı salladım.Gizem sinirli halde bana bakıyordu,Ne diyebilirimki kadın her konuda haklı.

Burakla kafeye indik.Kahve söyledi.Karşıma geçip,

"Sana tek bir lafım var Beren"

Burnumu peçeteyle silip suyumu içtim.

"Buyur dinliyorum Burak"

"Seni önceden ne kadar sevdiğimi biliyorsun dimi?"

Gözlerimi Buraktan kaçırıp evet anlamında başımı salladım.

"Peki.Oğlumuda benide bırakıp gittin Beren sen.Aileni terk ettin sen.Şimdi gelip Barışa oğlum diyemezsin sen sadece doğurup kaçtın.İnan gizem kadar çile çekmedin.Lütfen git."

Bunu söyledikten sonra masadan kalkıp yukarı gitti.Ben ellerim saçlarımda sakinleşmeye çalışıyorum.

BURAK

Masadan kalkıp oğlumun odasına gitmeden lavaboya gittim.İlk defa tutamadım gözyaşlarımı.önceden Aşık olduğum kadını karşımda görünce yine dünyam durdu.Yine zifiri karanlık oldu hayatım sanki bir anda.Ben gizemi seviyordum ama Berene aşıktım.Ellerimi yüzümü yıkayıp çıktım lavabodan.Oğlumun odasına doğru yürüdüm.Koridora vardığımda, Okan ,Buse ve Nisa gelmişti.Oraya doğru ilerledim.

"Hoşgeldiniz çocuklar."

Buse cevap verdi

"Hoşbulduk Burak abi.Barış iyiymiş şu an ."

"Evet şu anlık iyi.Kalbi zayıf zaten ilaç verdiler.Psikolojik tedaviyi 10 seansta biter dedi doktor.Tabi biraz o şokları atlattıktan sakinleştikten sonra"

Buse yalvaracak gibi baktı bana

"Burak abi biz Barışı görsek izin verirler mi?"

"Bilmem soralım"

Doktor beyin odadan çıkmasını bekledik.Hala aklım Barıştaydı.Nasıl affedecekti beni.Aslında suç bende değildi.Açıklamama izin verseydi annesinin onu terk ettiğini anlayacaktı.Oturduğum koltukta oturup geçmişi ,geleceği ,Gizemi ,oğlumu,
Bereni düşündüm.Bu kadar şey böyle üst üste gelmemeliydi.Ağlamamalıydım.Sakin olup destek çıkmalıydım oğluma.Belki tutunduğu tek dal bendim.Şu an da kırılmış bir dal oğlumu düşürmüş biriydim.Ne kaldırabiliyordum,Nede bırakabiliyordum.O kadar çaresizce oturup içimde ağlıyordum.Parçalanmış içimi sakinleştiriyordum.Dalgınlığımı Buse bozdu.Koluma dokunup,

"Burak abi doktor çıktı odadan.Girebiliriz"

Kendimi toparlayıp doktorun odadan çıkışına bakıp ayağa kalkıp oraya doğru yürüdüm.Seslendim.

"Doktor bey!"

"Buyurun Burak bey"

"Oğlum nasıl şu an"

"Şu anlık iyi.İlaçlarını düzenli kullanıyor,bu hafta böyle ilaç tedavisi görcek haftaya psikolojik seans başlayacak geçmiş olsun tekrar"

Başımı saol anlamında salladım.Oğlumun odasına Buse girmişti.Teker teker girilebiliyordu.bende çocukların yanındaki koltuğa oturdum.Gizem hala ağlıyordu.Ağladığını gördüğümde yanına gittim.Sımsıkı sarıldım.Saçlarını öpüp,

"Ağlama birtanem.Geçecek her şey.Düzelecek İnan bana"

Başını omzumdan kaldırıp yaşlı gözlerle bana baktı.

"Ama Barış her şeyi öğrendi.Gerçek annesini biliyor.Artık beni sevmez.Belki yüzüme bile bakmaz."

Başımı hayır anlamında sallayarak tekrar Gizeme sarıldım.Ağlayan bir ses duydum.Bana doğru koşan bir ses.

BUSE

Barışın odasına girdiğimde başı cama dönüktü.Geldiğimi anlayınca bana döndü.Yüzü güldü.

"Geçmiş olsun Barış"

Yanına oturdum.Ellerimi tuttu.

"Saol Buse.Sende beni bırakma.Bana yalan söyleme tamam mı?"

Barışın gözlerine baktım burukça.Ellerimi daha çok tuttu.Sanki onu bırakıp kaçacakmışım gibi.Sanki ellerimi tutmasa beni kaybedecekmiş gibi.Tekrar ona baktım.Soru sorarcasına bakıyordu bana.

"Buse.Bana yalan söyleme.Bir şey soracam."

Etrafıma bakıp tekrar Barışa baktım.

"Tamam doğru söylecem.Ama sende üzülmeyeceksin.Zaten kalbin zayıf."

İkimizde dolaylı yoldan soruyu cevaplıyorduk sanki.Ne soracağını gayet iyi biliyordum.

"Tamam.Arya neden gelmedi.Bilmiyor mu burda yattığımı.Neden gelmedi? Tamam evli ama o beni bırakmaz böyle"

Bunları söylerken ağlıyordu.Gözlerimi yumdum.Ve konuştum.

"Şey...Aryayla Altay balayına gitmişlerdi.Ama Arya bilmiyor burda yattığını hasta olduğunu.İnan bilse koşarak gelirdi."

Kendini tutamadan ağladı.Zor söylemiştim bunu.Tuttuğu ellerime başını koyup ağlıyordu.Bense hala gözyaşlarımı tutuyordum.Kolay kolay ağlayan biri değildim.Ama Barışı böyle görünce,ya nebilim kötü oldum.Odanın kapısı çaldı.Giren kişiyi,gördüğümde sadece baktım.Barışta başını yavaşça kaldırdığı gibi kaldı.

:):):):):)İYİ GÜNLER HERKESE:):):):):)