LANETLİ ÇOCUK

BÖLÜM 6

Yutkundum.Olduğum yerden kalkıp koşarak evden uzaklaştım.Barış telefondan;

"Neredesin?"

"Bilmiyorum"

"Hadi bir şey söyle seni almaya geleyim"

Koşarken nerede olduğumu bilmiyordum.Etrafıma baktım.Karşımda büyük bir market vardı.

"Market market var"

"Hangi market"

"Bize yakın olan "

Konuşurken hem koştuğum için nefessiz kaldım.Dengemi kaybedip düştüm.

"Tamam Arya bekle orada geliyorum"

Telefon kapandı.Ayağa kalkmaya çalıştım.Biraz daha yürüdüm.Ayaklarım karıncanlanmıştı.Marketin önündeki kaldırımda oturup başımı dizime koyup Barışı bekledim.Telefona mesaj geldi.Başımı kaldırıp baktım.Altay mesaj atmıştı.

~nerdesin canım? İyimisin?~
Telefonu cebime koydum.Başımı tekrar dizime koydum.Beş dakika oturdum.Yanıma doğru siyah renkte bir arabanın ışığı gözlerimi acıttı.Başımı kaldırıp baktığımda,Barıştı.Ayağa kalkıp Barışa sarıldım.Barış şaşkınca oda bana sarıldı.Şöförü arkasına döndü.Barışa bir süre sarılı kaldım.Barış;

"Tamam sakin ol.Her şey bitti.Sakinleş."

Barış öyle deyince daha çok sıkı sarıldım.

"Korktum.Babamdan bıktım.O adamdanda her şeyden bıktım.Şiddettende bıktım."

Barış sarılmayı bırakıp beni silkeler gibi elleri omzumu sıkı tutup.

"Gel sahile gidelim.Neye kırıldıysak,kime kızdıysak,neler bizi bu hale getirdiyse onları atalım.Gel benle"

Kolumdan tutup koşmaya başladık.Sahile kadar konuşmadan koşturdu beni.Sahile vardığımızda ellerime bir kağıt parçası verdi birde kalem.Ne yapacağımı anlamadan kağıt Ve kaleme baktım.Tam soracaktım ki hemen açıklama yaptı.

"Bu kağıda ,bu hayatta mutlu olmana engel olan herkesi yaz.Yazdıktan sonra bana söyle."

Benden uzaklaştı.Neden gidiyordu.Koşup Barışın kolunu tutup,

"Nereye gidiyorsun?"

"Seni hayatınla yalnız bırakıyorum.Ama gelecem"

Biraz uzaklaşıp ilerdeki banka şöförünün yanına oturdu.Bense kağıda bakıyordum.İlk isim Babamın ismi olacaktı.Bana bu hayatı iğrençleştiren kişiydi.Gerisi onun sürüsüydü.İkinci kişiyede üvey annemi  yazdım.Oda hayatımın baş rolüydü.Yaşımdan büyük olan Altay ile evlenmemi Babamın aklına koymuştu.Bu ikisinden başka hayatımı çürüten yoktu.Annesizlik Zordu.İnsanın annesi olmayınca yalnızdır.Anneniz yoksa herkes size karışır sizi üzer.Annem yanımda yoktu.Vicdansız babam kadını kanser edip ölmesini sağladı.Babamdan nefret ediyordum.Göz yaşlarım oturduğum kayadan akıp gitti.Git gide ağlamam hızlandı.elimdeki kağıt yere düştü.Ayağa kalktığımda arkamda Barış vardı.Destek verip tekrar oturmamı sağladı.Kağıdı yerden alıp,bana baktı;

"Bak hayatındaki kötülüğü dahi taşıyamıyorsun.Aynıyız biliyor musun?"

"Neden.Aynı değil senin ailen seninle ilgileniyor seni önemsiyorlar.Bak bana zorla evlendiriyor Ailem."

Göz yaşlarımı silip yukarı doğru baktım.Barış konuşmaya devam etti.

"Sen boşuna üzülüyorsun.Güçsüz birisin.Bu kadar olaya sesiz kalmayı tercih ediyorsun.Benim ailemde iyi biri değil.Tamam ilgileniyorlar fakat sahte annem babam sandığım insanlar var.Aslında hayatımı zerre kadar düşünmüyorlar.Sadece gösteriş"

Barış denize yakın kayalardan birine oturdu.Göz yaşlarımı silip yanına oturdum.Barış bana bakıp,tekrar başını denize doğru çevirdi.O an denizin sesi o kadar huzur vericiydiki tüm dertlerim yok olmuş gibi,herşey bitmiş özgürmüşüm gibi hissettim.Özgürlüğüm babamın ellerinde.Hep başkasının sözleriyle hareket ettim.Hayatımda ne yaşayacağıma hiç karar vermedim.Bundan dolayı çoğu kızı özendim.Hep her kızın yaşadığı tost pembe hayatı yaşamak istedim.Onlar gibi azda olsa acım dinsin istedim.Çok şey istedim bu hayattan.Bir sabah uyanıp aklıma ilk gelen okulum olsun istedim.Hayallerim olsun.Olamıyormuş herşey.Daldığım denizden gözlerimi alıp,tekrar göz yaşlarımı sildim.Barışa baktığımda çok düşünceli şekilde denizi izliyordu.Sanki denizde bir tınıyı bile kaçırsa hayatından parça kopacakmış gibi dikkatlice izliyordu.Ona sormamıştım o kadını.Barış ilk günkü gibi değildi.İçine kapanır olmuştu.İlk günlerde az da olsa cevap verirdi.Şu an ise sadece oturup etrafı izliyordu.Baktığımın bile farkına varmadı.Barışın ellerine yavaşça dokununca direk benden uzaklaştı.Arkamı döndüğümde ayağa kalkmış gidiyordu.Yürüyordu fakat koşarcasına.Ne olmuştu? Koşacak kadar,uzaklaşacak kadar ne düşünmüştü?.Arkasından gittim.Fakat bir yere kadar sonra  şöför arabayı çalıştırıp gittiler.Direk Barışı aradım.Belki açardı telefonunu.Ne yaptığını bilmiyordu.Bende ana yola doğru hızla yürüdüm.Korkuyordum.Kız başıma gecenin bir saati sahilde olmam doğru değildi.Bütün sarhoş gececilerin saatiydi.Tedirgince ana yola vardım.Barışı tam beş defa aradım.Son defa denedim.Ararkende taksinin gelip gelmediğine baktım.Barışın telefonuna ulaşılmıyor.Bir şey oldu kesin.İlk aradığında ulaşıyordu.Şu an neden ulaşılmıyordu ki?

Taksi gelince hızla bindim.Şöföre;
"Taksime doğru "

"Peki"

Adam baya kabadayı tipindeydi.Hala içimde bir korku vardı.Elimde telefon ne olur ne olmaz diye çantama koymadım.Taksime doğru gelince,parayı verip indim nihayet arabadan.Çantamdan evin anahtarını aradım.Malum çantada her şey olunca bulmak zordu tabi.Bir iki uğraştan sonra anahtarı bulup evin kapısını yavaşça açıp,ses çıkarmadan eve girdim.Babam beni görürse yine şiddet uygulayacaktı.Artık şiddetleri korkutuyordu beni.Babamı seviyorum aslında ama üvey annem aklına girince babam kendi olamıyor.Aklıma yine eski günler geldi.Babamın elimden tutup beraberce şekerli elmalara koştuğumuz günler dün gibi aklımdaydı.Babam gerçek bir babaydı onu değiştiren ise o kadındı.Babamı olduğu gibi kabul etmedi.Hep değiştirdi.Şu hayatta hiç kimsenin sizi değiştirmesine izin vermeyin.Siz,siz olun.Değişince duygularınızı,düşüncelerinizi herşeyinizi kaybetmeyin.Ve sırf başkası sizi beğensin diyede değişmeyin.Sizi seven olduğunuz gibi sevsin.Çok mu konuştum ya.Biraz öyle oldu.Dahada burda durursam babama yakalanırdım.Sesizce merdivenden yukarı çıkıp odamın kapısını açtım.Odamdaki kişiyi görünce kaçmaya çalıştım ama nafile.

ARKADAŞLAR HASTAYIM.BU KADAR YAZABİLİYORUM.İNŞALLAH EN KISA ZAMANDA İYİ OLUNCA TEKRAR YAZACAĞIM.YİNEDE YAZMAYA ÇALIŞACAĞIM.SİZLERİ SEVİYORUM YENİ BÖLÜMDE GÖRÜŞMEK ÜZERE