CHAPTER 04

14.3K 273 3
                                    

Anya's POV

Pinilit kong ma-discharge kaagad sa hospital upang makabalik sa trabaho, Eshell promised to keep quite about my secret kahit labis-labis ang pagtutol nito ay sinunod pa rin niya ako, she's holding my hand habang lulan kami ng elevator, the moment we entered the floor kung saan kanilang ang opisina ni Drew ay ang siyang paglagabug din ng aking dibdib, the from desk told us that Drew wants to talk to me kaya dito ang deritso namin ni Eshell, mariin ako nitong tinitigan nang marating namin ang tapat ng opisina ni Drew

"I'll be fine"

Mahinang sambit ko saka itinulak ang pinto pabukas, nakatutok ang buong atensyon ng asawa ko sa laptop nito, hindi ko alam kung naramdaman ba nito ang pagpasok ko o hindi but I chose to let him know since I'm still playing the employee role until now

"Good afternoon Sir"

I casually said, nag-angat ito ng tingin sakin, my breathing stopped when he just look at me without doing anything, he didn't say anything for a minute and just stare at my face he then, cleared his throat

"I heard something happened on you"

Panimula niya saka nagsimulang muli sa pagtipa ng keyboard ng laptop nito

"Is everything ok?"

He ask, a small smile formed in my lips

"Y-Yes Sir"

Nag-angat muli ito ng tingin sakin

"What I mean is, are the papers that I assigned on you, are they done? I assume they are since you already fainted, unless it's just your excuse? Isn't it?"

I stiffened because of his wrong accusations, do I really need to faint just to prove him that I am doing my best to be his employee? Then what should I do just to prove him that I can be his wife?

"They are...all done, I pass it last night...Sir"

Sambit ko habang nasa malayo ang tingin dahil ayokong salubungin anumang uri ng tingin ang iginagawad niya sakin, nanliliit ako dahil dito at ayokong makita niya iyon, na naaapektuhan ako ng paraan ng panghahamak niya

"Is that how you talk to your Boss? Ms. Domingo?"

I bit my lower lip to stop my self from telling him that I am married and he is my Husband

"I'm sorry Sir"

Tanging nasabi ko na lamang

"Come closer Anya"

I instantly followed him, I stood one meter before his desk, napako ako sa aking kinatatayuan nang maingay itong tumayo mula sa kaniyang swivel chair at malalaki ang hakbang na lumapit sakin, when his palm touches my forehead I knew I fell again for him even harder, wala sa sariling napapikit ako ng aking mga mata kasunod ng masaganang pagtulo ng aking mga luha, this is the very first time he touch me, this might mean nothing to him but for me, this is everything.

I sobbed infront of my husband, as if telling him that I am longing for his touch, I am longing for his genuine care, siguradong para akong bata sa mga oras na ito but I don't care anymore lalo na ng tuluyan na ako nitong ikulong sa kaniyang mga bisig

"I don't know why I'm doing this right now, Anya, I fucking don't know what got into me to hug you right now, maybe because Mom told me that hug is the best way and gift to someone who is crying"

Walang halong pag-iingat ang boses nito, still plain and dull but it doesn't matter as long as I'm inside his warm hug, everything is alright, I opened my eyes and before I could hug him back, he already let go

"You should go back to your work and don't make people around you worried ever again or else..."

Putol na sambit nito na tila wala na siyang balak na sundan, marahan kong kinapa ang kaliwang bahagi ng aking dibdib where my heart is located, it is beating peacefully as if I didn't received a news that in a month, a possibility of me, dying, is near

"Yes Sir."

I firmly answered him, hindi na ito muling sumagot nang makabalik ito sa kaniyang upuan so I assume that we're done talking, tahimik na nilisan ko ang opisina niya, nginitian ko ng matamis si Eshell, telling her that everything goes smoothly, she nodded happily and we both leave with satisfaction in our heart

Nagsimula na kaming muli na magtrabaho, maya't maya tuwing matatapos sa kaniyang ginagawa si Eshell ay pasimple itong kumukuha ng mga files na ginagawa ko upang tulungan ako, hindi na ako nagreklamo dahil sobrang dami pa rin nito ngayon, nang dumating ang afternoon break ay masayang pumasok ang head ng aming department sa aming cubicle

"I have a great announcement! Tomorrow will be our half-day day-off!"

She happily announced, I smiled since I already know what it is

"Half day lang?"

Rinig kong reklamo ni Xavier na tinawan ko naman habang sinasang-ayunan ito ng iba

"Yup! Dahil sa hapon ay gaganapin ang company party!"

Doon ay nagkasiyahan na ang lahat, some claps, cheered and some jump in happiness like Xavier and Gaze

Pagkatapos ng anunsyong iyon ng aming head ay masayang nagbreak-time ang lahat at bumalik sa tamang oras ng trabaho pagkatapos

Nag-inat ako nang tumuntong na ang oras upang umuwi, habang nagliligpit ng gamit ay bigla na lamang may kumapit sa magkabilaan kong mga braso, there I saw Gaze and Eshell, their eyes are saying something that I don't exactly know kung magugustuhan ko ba o hindi

"Do you know what half-day day-off means?"

Gaze ask, bigla namang sumulpot si Xavier sa harapan ko, may hawak itong shredded papers saka nila sabay-sabay na isinagaw ang salitang

"Sleep over!"

Then, ihinagis ni Xavier ang hawak niyang shredded paper na parang confetti dahilan upang sigawan kami ng mga nakakitang maintenance cleaner, we all laugh as we run out of the building

"Kukunin ko lang ang kotse ko, sakin na kayo sumabay!"

Pagpapaalam ni Gaze, sumipol naman dito si Xavier

"Basta may kotse chickboy!"

Sigaw nito dito, bigla namang sumama ang mukha ni Eshell at bago pa sila tuluyang mag-away ay tumatakbong sumunod na si Xavier kay Gaze habang patawa-tawa dahil napikun nanaman niya ang isa

"Do you think Drew will allow me to join all of you?"

I ask out of the blue

"You didn't allow him to be with Chella every time but he still does so what is your problem?"

I gulp hard on what she answered, Eshell has a point.

Hopelessly Devoted (Under Revision)Where stories live. Discover now