Hopelessly Devoted (Under Revision)

CHAPTER 14

Anya's POV

It is the very first morning that I saw Drew laying beside me, this is the first morning I've decided to woke up earlier than him.

I am tempted to touch his angelic face but I did my best to stop myself, malungkot na napabitaw na lamang ako ng hininga, kailangan kong tiisin ang nararamdaman ko para hindi na ako masaktan ulit, kailangan kong magsinungaling ng maraming beses sa sarili ko simula ngayong para masanay na akong hindi siya kasama palagi sa buhay ko.

Yesterday, I've decided to set him free and let him do whatever he wants because at the end of the day, kasalanan ko rin naman kung bakit nandito ako sa estado ng buhay ko ngayon, I have so many chances to disagree about this marriage but I didn't, mas nanaig noon ang pagmamahal ko kay Drew that I totally forgot his side...that he didn't really love nor like me.

Malungkot kong inasikaso ang aking sarili, napapabitaw na lamang ako ng mga buntong hininga sa bawat kilos na ginagawa ko.

Then my phone suddenly beep while I'm busy brushing and drying my hair infront of the mirror, I didn't mind it at first but it keeps beeping that it already makes me curious who would text me this early of the morning.

Saktong pag-abot ko ng aking hand phone ay ang pagdating ng tawag mula sa unknown number, kunot ang noo na sinagot ko ito

"Hello?"

Mababa ang tonong ani ko habang ibinabalik ang mga gamit na ginamit ko sa aking sarili

"Oh, looks like someone woke up on the wrong side of the bed, huh."

That accent.

Agad humugis bilog ang aking bibig nang makilala ko ang boses na iyon

"Rens! Napaka-totoo mo naman sa sinabi mo, I didn't know you'll really contact me this early"

I said making fast actions, nang masuri ang sarili at makuntento at mabilis ko ng nilisan ang bahay, I heard him laugh on the other line

"Yeah, I couldn't sleep thinking of you..."

Natahimik ako sa tinuran nito, mukhang nahalata naman niya kaya mabilis niya itong binawi

"Oh! Don't get me wrong, I mean thinking if you're going to answer my messages and calls, surprisingly you really did"

Napasimangot ako dito

"Anong akala mo sa'kin snobber? Hindi nuh! Anyways, bakit ka ba napatawag? Ang aga-aga have you prepared yourself for work already?"

Tanong ko dito habang dinadama ko ang malamig na simoy ng hangin, wala pa masyadong dumadaan na sasakyan kaya naa-appreciate ko pa ang linis ng kalsada ngayon, I'm just hoping na makakita ako ng kahit bakery to feed my hungry stomach

"I call to ask if you already have breakfast? Can I invite you? I know a better place!"

Speaking of.

Hindi ko alam kung bakit napangiti ako sa tinuran nito, siguro dahil nagugutom na rin ako at pagkain din ang nasa isip ko sa mga oras na ito

"Hmm, how good is that place, huh? I'm a breakfast person, I ate heavy foods can that place handle someone like me?"

I giggle so is he.

" Of course you silly! Ano? Saan Kita susunduin?"

Mahinang napatawa ako dahil sa tabinging pagkakatagalog nito, I look around to see where I am and tell him the exact location, naghanap lamang ako ng maaaring maupuan and luckily found a waiting shed. Habang naghihintay ay binuksan ko muna ang aking walang buhay na social media, I'm just busy scrolling when someone's name appear, my social media just notify me that my husband is already online...again, I am tempted to tap his face icon and stalk him or whatever but I didn't.

Mabilis kong ni-log out ang aking account at matiyaga na lamang na nag-antay kay Rens, lumipas ang ilang minuto, naramdaman kong may humintong kotse sa aking harap, kaya mula sa panonood ng aking sapatos ay ini-angat ko ang aking tingin sa sasakyang ito, I was shock for a moment nang masalubong ko ang malamig na titig ni Drew sa akin

Nahigit ko ang aking hininga nang pagtaasan ako nito ng kilay habang pinapasadahan ako ng tingin

"Aren't you gonna go to work?"

His cold and husky voice filled my ear that cause war inside my stomach

Napalunok ako at dahan-dahang tumayo

"Nagpapahinga lang ako dito, a-aalis na din ako"

I tremble, dahan-dahan akong humakbang ay naglakad ngunit agad na napahinto ng bigla itong bumusina sa aking likuran, nilingon kong muli ito, his hand move pointing the front seat beside him, itinabingi ko ang aking ulo habang pinipilit intindihin ang nais nitong mangyari and I guess he understands what I'm still doing

Halata ang inis sa kilos nito nang makita ko siyang bumaba mula sa kaniyang kotse, ilang hakbang lamang ay nasa harapan ko na ito at tila sa isang iglap ay makita ko na lamang ang sarili ko na hinahabol ang aking hininga habang nakaupo sa front seat

"Everyone already believed your side so there's no need to separate ways"

Gulat na binalingan ko ito ng tingin

"Your best friend leaked our wedding photo, that I guess you proudly showed her"

Mas lalong nagtaka ako sa sinabi nito, how come Eshell have...our...wedding...photo

Omg!

She invade my phone privacy!

Napanguso ako at galit na napasandal na lamang dahil sa nalaman, Drew started the engine kasabay ng pagtunog ng telepono ko, agad along nataranta sa pamilyar na numerong nakarehistro sa callers ID

"R-Rens..."

Napayuko ako nang maramdaman ang mabilis na pagsulyap ni Drew sa gawi ko

"May biglang nangyari lang, I guess postpone muna y-yung ano..."

Hindi ko matuloy-tuloy ang nais kong sabihin dahil sa napakabagal na pagpapatakbo ni Drew ng sasakyan, halatang nakikinig ito sa usapan

"That's sad, I've already made our reservation, but fine, next time whatever may happen breakfast is breakfast, ok?"

He still cheerfully said, napatango-tango ako habang nakangiti

"Sige, I'm really sorry about it, bawi nalang ako next time--"

"Hey babe!"

Agad akong napatingin sa aking katabi nang marinig kong nagsalita ito, he's talking to someone over the phone and I know already who is it.

"Yeah, we're---I mean, I'm near...yeah! See you at the office"

Sabay naming binaba ang tawag habang ako ay nakangangang nakatitig dito, hindi ako makapaniwala sa kapal ng mukha nito at harap-harapan pa talaga nitong ipamukha sa'kin na nangangaliwa sits

I clenched my fist and averted my gaze away from him nang lingunin ako nito, tumahimik na lamang ako buong biyahe at hindi na inabalang lingunin ito.

Nang huminto ang sasakyan ay mabilis akong bumaba at marahas na isinara ang pinto ng sasakyan nito, I saw some employee looking at us but I don't care anymore, my pitiful heart is in pain again.

Napalingon ako sa aking gilid nang may kumapit sa aking braso bigla and it's Eshell, she heave this mocking smile on her face while chewing her bubble gum

"Let him go pala ha, tapos may pasabay sa kotse? Grabe I almost forgot, marupok ka nga palang kaibigan"

Naluluha kong hinigit ang braso ko dito at naunang naglakad, I heard her calling my name but I didn't bother to look back, I badly need to go to comfort room or else everyone will see me crying over things they will never understand.