Bana Sen Lazımsın

BSL -38-

Genç kız ayaklanıp kulübesine döneceği sırada genç adam elini tuttu onun.

“Hiçbir şey istemiyorum senden. Affetmeyeceksin, biliyorum. Hakkındır. Ama son isteğimi yerine getir Miray. Benimle burada, biraz daha otur. Kokun burnuma dolarken biraz daha nefes aldığımı hissedeyim.” Dedi yalvarırcasına. Genç kızdan bir tepki gelmeyince “Lütfen.” Diye ısrar etti.

Son bir kez onunla burada oturursam ne olur diye düşündü Miray. Kendisi de istiyordu ama belli etmiyordu. Affetmeyecekti nasıl olsa. Ama son bir defa onunla burada oturmak istedi. Onunla biraz da olsa vakit geçirmek istedi.

Hiçbir şey demeden tekrar yerine oturdu. Kendisi ileriye doğru bakarken Boran’ın ona baktığını biliyordu. Kafasını çevirip ona bakmak istedi, tuttu kendisini. Bakmadı. Direndi. Boran hala bakıyordu ona.
Bir dakika geçmişti. Hala bakıyordu. En sonunda dayanamayıp o da çevirdi kafasını. Göz göze gelmişlerdi. Yılların ardından onun gözünün içine bakmak... Çok tuhaftı. Neden hala seviyordu ki onu? İnsan kendisine bu kadar acı çektiren birisini unutmaz mıydı? Ya da ondan intikam almak için bir çaba içine girmez miydi? Giremiyordu. İntikam almaya bile mecali yoktu ki. Şu zamanda o kadar yorulmuştu ki! Sağolsun Boran öyle bir acı yüklemişti ki ona, zavallı bedeni taşıyamamış çökmüştü. Bedeni ile birlikte ruhu da çökmüştü. Önceden de dayanıksızdı, kabul ediyordu. Ama şimdi nefes almaktan bile yoruluyordu.

“Emre Aydın Son Defa şarkısını bilir misin?” Dedi Boran onun yüzünün her bir satırını ezberlemek istercesine incelerken. Kafasını salladı genç kız. “Bu gece o şarkıyı yaşayacağız Miray. Son defa senin gözlerine bu kadar rahat bakabileceğim, son defa senin kokunu bu kadar yakından hissedebileceğim, son defa seni özlemeyeceğim.”

Ay ışığında adamın parlayan göz yaşlarına baktı. Ağlıyordu. Bugün ikinci defa şahit oluyordu buna. Bugüne kadar bir kere bile ağladığını görmemişti Boran’ın ama Boran bugün şaşırtmıştı onu.

“Unutacağız ikimizde. Unutmamız lazım. Önümüzde uzun bir hayat var. Ben yirmi yaşındayım, sen yirmi bir. Birkaç yıl sonra evleneceğiz, yeni bir düzen kuracağız kendimize. Unutacağız, inanıyorum. Ama artık sen ve ben olmayacak Boran, bunu da biliyorum. Çünkü güven şuradan bir gitti mi...” diyerek kalbine koydu elini. “...bir daha hiçbir şey yolunda gitmiyor. Sen beni terk ederek senin ve benim için aslında hiçbir zaman bir son olmayacağını kanıtladın. Sen bana kızarken bir şeyi unuttun Boran. Ben haklıydım. Ben sana güvenmemekte haklıydım. Senin beni bir gün bırakmandan deli gibi korkuyordum. Aylar boyu kendimi hep buna hazırladım geceleri. Boran bir gün beni terk ederse nasıl kendime gelirim diye hep düşündüm. Ama sonra inandım, o beni bırakmaz.  Yaptığım onca şeye katlandı, bırakmadı, dedim. Bırakmayacak, dedim. Ama sana bravo! Sen beni beklediğim zamanlarda değilde sanki özellikle canımı daha çok yakmak ister gibi beklemediğim bir zamanda terk ettin. Tamam sana karşı duyduğum onca güvensizliğe karşı benden ayrılmak isteyebilirdin. Yaptın da. Ama sen eğer beni gerçekten sevseydin gözümün önünde başkalarıyla defalarca...” Deyip sıktı kendisini. “Sen... Sen benim ne hale geldiğimi, ne düşündüğümü önemsemedin. Sadece bir defa düşün. Senin yaptığın onca şeyi bende yapmış olsaydım, seni terk edip başka erkeklerle ya-,”

“Sus!” Dedi sesini fazlasıyla yükselterek. “Sus! Duymaya dayanamam.”
İnadına devam etti.

“Başka bir erkekle çıksaydım, hatta-,”

“Sus Miray! Yalvarırım sus!”

“Senin duymaya bile tahammül edemediğin şeyi yaşadım ben Boran! Ben seni her gün öyle gördüm. Ben her an seni başka bir kızla gördüm, her an seni başka bir kızla öpüşürken gördüm. Nasıl yaptın bana bunu?” Dedi iyice çatallaşmış sesiyle. “Sen bana nasıl kıydın?”

Kızın ağlayışı iyice paramparça etti onu. Sarsılarak ağlayan Miray’ı çekip göğsüne bastırdı. O da ağladı. Tekrar. Bir günde üçüncü kez. Kızın saçlarına ard arda öpücükler bıraktı.

“Özür dilerim. Özür dilerim. Özür dilerim. Her şey için, yalvarıyorum ağlama.  Ne istersen yap bana Miray. İstediğin şeyi yaşat ama ağlayarak cezalandırma beni.”

Cevap vermedi kız. Ağladı omzunda. Belki yarım saat, belki de bir saat bilmiyordu. Ağlamasına sebep olan kişinin omzunda ağlıyordu tekrar. Durdurmadı Boran onu. Zira kendisi de ağlamakla meşguldü. Çok sonra kızın sesinin kesildiğini fark etti. Düzenli nefes aldığını duyunca da uyuduğuna emin oldu. Huzur veren o nefes sesi. Kızı kalçasının altından tutup kucakladı. Sanki Miray bunu hissetmiş gibi bacaklarını beline doladı. Eskiden hep böyle kucağına alırdı Miray’ı. Şimdi daha iyi fark ediyordu kızın fazlasıyla zayıfladığını. Sanki kucağında bir bebek taşıyormuş gibi hissetti.

Kilitli olmayan kulübe kapısından girdi ve kızı yatağa bıraktı. Pınar ve Ayşe uyumamıştı. Kızın hala uyanmamış olmasına şaşırdı. Normalde çıt sesine uyanan kız şimdi o kadar patırtı gürültüye uyanmamıştı.

“Neden hala uyanmadı? Normalde en ufak bir sese kalkar.” Dedi Boran.

“Antideprasan alıyor. Onlar biraz uyku yapıyor. Artık eskisinden fazla uyuyor ve biraz da olsa ağırlaştı uykusu.” Diye açıklama yaptı Pınar.

“Ne? Niye alıyor?”

“Anksiyete Bozukluğu teşhisi koydu doktor. Bu yüzden alıyor.”

“O ne?”

“Kaygı bozukluğu. Kendini sürekli güçsüz, zayıf, huzursuz hissetme.”

Ne güzel! Kızın hayatına bir de böyle bir psikolojik rahatsızlık bırakmıştı yani. Cidden neden yaşıyordu ki hala? Onun Miray’a verdiği bunca acının karşılığı ölümdü. Cidden ölümdü. Yatakta uyuyan Miray’ın yanağına, şakağına, alnına son olarak saçlarına öpücük bıraktı. Yılların ardından onu öpmek çok güzeldi.  Uykusunda olsa bile. Çok özlemişti. Kendi kulübesine doğru giderken  bu hastalığı araştırmaya başladı. 


***

Ormanda ufak bir gezintiye çıkmışlardı. Genç kız yine şort giydiğinden bacakları yara bere içinde kalmıştı. En son ki gezilerinde Boran onu omzuna almıştı. O günleri hatırlayınca belli belirsiz bir tebessüm oluştu yüzünde. Gülümsemesini geri yutarak yola devam etmeye başladı. 

“Sonra da kız bana sen yakışıklı değilsin diyor. Allah için siz söyleyin hiç mi giderim yok? Miray sen söyle yakışıklı değil miyim?” Dedi Atakan Miray’a dönerek.

Atakan gezintiye çıktıklarından beri varda tanıştığı bir kızla hikayesini anlatıyordu.
Genç kız tam ağzını konuşacağı sırada Boran girdi araya.

“Höst lan!” Dedi hiddetle. “Miray’a neymiş senin tipin? Git Ayşe’ye sor, Pınar’a sor.”

“Yakışıklısın tabi ki Atakan.” Dedi Miray Boran sanki hiç konuşmamış gibi. Genç adam ateş saçan gözlerini sevdiğine çevirdi. Adeta nispet yapıyordu ona. Yine de böyle bir tepki veriyor olması bile mutlu etti onu.

“Bende uzun zamandır kimseyi dövmüyorum diyordum. Konuştuğun iyi oldu Atakan.” Deyip Atakan’ı yakasından tuttu ve havaya kaldırdı. Kafayı gömeceği bırakacağı sırada telaşla konuştu Atakan.

“Saçmalama Boran. Miray benim dünya ahiret yengemdir, biliyorsun.”


“Hah şöyle.” Deyip hızla yere bıraktı Atakan’ı. Atakan yere kapaklanırken diğerleri güldü. Miray hariç. Zira o su anda yenge kelimesine takılmıştı. Çatık kaşlarını Atakan’a dikti.

“Ben senin yengen falan değilim.” Dedi ve ekledi. “Ha eğer ki beni başka bir arkadaşına düşünüyorsan bilemem. Varsa öyle birisi yolla bir tanışalım.”

Sanki her bir hareketini Boran’ı çıldırtmak için yapıyordu.

“Nah tanışırsın!” Dedi sinirle.

Genç kız onu duymamış gibi devam etti yoluna. Boran söylenerek takip etti onu. Biraz gülüşerek dolaşmışlardı. Genç adam buradaki ikinci gününde ilk defa sevdiğinin tekrardan bu kadar içten gülümsediğini gördü.

O sırada Miray omuzlarını düşürerek konuştu.
“Sanırım kaybolduk.”

16/02/2018

***

ÇOK ÇOK ÇOK KISA BİR BÖLÜM OLDU BİLİYORUM VE BUNUN İÇİN AFFINIZA SIĞINIYORUM. GERÇEKTEN VAKTİM OLMADIĞI HALDE SİZİN İÇİN ADETA KENDİME ZAMAN YARATIP YAZDIM. ŞU ANDA BU SATIRLARI BİLE GÖZLERİM KAPANARAK YAZIYORUM BU YÜZDEN LÜTFEN BÖLÜM ÇOK KISA DİYE ŞİKAYETLENMEYİN. SIRF SİZ ÇOK BEKLEMEYİN DİYE NE YAZDIYSAM YÜKLEDİM. EĞER SİZ ŞİKAYET ETMEZSENİZ BUNDAN SONRA ÇOK BEKLEMEYİN DİYE NE YAZDIYSAM YÜKLEYECEĞİM. DÜN YAZAMADIM DİZİNİN BÖLÜMÜ VARDI BUGÜN DE GÜZELLER GÜZELİ ÇİFTİMİZ MİRAY DANER VE BORAN KUZUM BEYAZ SHOW'A ÇIKIYOR, BİLİYORSUNUZ. ÇOK UYKUM OLMASINA RAĞMEN ONLAR İÇİN BU GECE UYUMAYACAĞIM. NEYSE SON OLARAK 50. BÖLÜM İÇİN FİNAL PLANLIYORUM,HABERİNİ VERİYİM DEDİM.

+40 YORUMDA YENİ BÖLÜM GELİR.

SEVGİLER.