Book 3: The Kim Family(Completed)

CHAPTER 36

Rose point of view;

Hindi pa rin kami nakauwi, nandito pa rin kami sa America, masaya naman kami ni Lino dito at maganda ang pamumuhay namin dito may cafe na rin kami.

" Rose.." Sambit niya sa pangalan ko at napatingin sakanya.

" Hmmm, may kailangan ka?." Tanong ko naman sakanya.

" Hindi ka ba uuwi sa pilipinas?I'm sure na miss muna sila.." Sabi niya.

" Hindi dapat ako uuwi, paano na ang cafe natin baka masira pa."

" Ako nalang ang ma-iiwan.." Mahina niyang sabi, kumunot ang noo ko sa sinabi niya.

" Hindi pwede, kong uuwi man ako sa pinas kasama ka doon." I said.

" Pero hindi pwede, alam mo naman na nandoon ang kasiyahan mo diba? kaya doon ka nalang.."

" Pag-aawayan ba natin ito? Lino, masaya ako dito kasama ka."

" Iba ang saya mo pag nasa pinas ka alam ko ang ngiti ni Rose pag nandoon ka, kaya ko naman ang sarili ko dito e at magiging masaya din ako kapag masaya kana, at pwede naman tayong mag LDR diba?."

LDR? mahirap iyon sa akin, ganun lang ba kadali sakanya iyon? pwes sa akin hindi, hindi biro ang ganun.

" LDR? sa tingin mo ba kakayanin natin iyon?."

" Alam ko, pero diba doon napapatunayan ang tunay na pagmamahal nating dalawa?"

" Ano? e nakakasira lang iyan ng relasyon e!."

" Rose, kailan kong maging masaya ka hindi ko gusto na magiging masaya ka na peki lang pala."

" Pero--URGH, ayaw kong umalis ayaw kong mag LDR tayo, ayaw kong iwan ka gusto ko dito  lang ako sa tabi mo habang buhay." I said while crying.Iniwan ko si Lino sa sala at pumunta na sa kwarto habang umiiyak.

Niyakap ko ang tuhod ko habang umiiyak, why? bakit niya ako pinipilit sa mga bagay na hindi ko gusto, okay lang naman sa akin kahit hindi ako masaya basta kapiling ko siya.

Okay lang na peki ang mga tawa ko kaysa mag mukmuk ako sa sulok habang na ngungulila sakanya.

" Rose.." Hindi ko siya pinansin nanatili parin akong umiiyak.

" Alam mo ba na mahal na mahal kita.." He said at umupo sa tabi ko, habang sinasabi niya ang mga katagang iyon parang lumulutang ako sa saya.

" Kaya mas gusto ko na maging masaya ka kasi mahal na mahal kita." He said.

" Bakit ba pilit mo akong pinapauwi sa pinas? hindi kana ba masaya na kapiling mo ako? o may iba kana? sabihin mo lang." I said habang tumutulo pa rin ang luha ko.

" Wala, ikaw lang ang mahal ko ang gusto ko lang naman na maging masaya ka kapiling ang pamilya mo." He said, naalala ko ang kapatid ko siguro namiss na nila ako ng sobra.

" Promise, pag tapos na lahat dito sa America I will follow you." He said, tumango nalang ako sa sinabi niya.

Masakit kasi iiwan ko siya, mahirap kasi hindi ko siya mayayakap at makatabi at natatakot ako baka pagwala ko dito may iba na siya.

.

.

.

Lino point of view;

Hinatid ko na si Rose papuntang Airport para makaalis na siya ng maaga, gustuhin ko mang hindi na ako sumama dito dahil baka iiyak ako pagwala na siya, pero kailangan dahil ngayung araw na ito last na namin itong kita.

" Mag-ingat ka dito huh?." Sabi niya habang hinahaplos ang balikat ko, ma miss ko iyan.

" S-syempre naman, ikaw din ha? mag ingat ka alagaan ang saliri mo wag magpuyat at palagi tayong magtatawagan.." I said at hinalikan ang noo niya.

Tinawag na ang flight ni Rose kaya kailangan na niyang umalis, hinalikan ko ang noo niya kasabay ang pagtulo sa mga luha ko. Naglakad na papalayo si Rose, bawat hakbang niya papalayo dinudurog ang puso ko.

Kakayanin ko nalang ito, dahil para din naman ito sakanya at ayaw ko siyang mag stay dito, kasi bawat mga ngiti niya dito peki, kasama man niya ako peki pa rin ang mga ngiti niya.

Mas okay pa nga kahit wala ako sa tabi niya dahil alam kong masaya siya dahil sa mga pamilya at kaibigan niya na kapiling niya sa pinas, kaysa kasama niya ako dito sa America peki naman ang lahat ng pinapakita niya.

To be Continue..