Thomas gözünü açtığında hafızası silinmiş gibiydi.
En son ne yaptığını veya buranın neresi olduğunu bilmiyordu.
Ayağa kalktı.Küçük bir odadaydı.İçerde hiç bir şey yoktu ve pencereler tahta parçaları ile kapatılmıştı.
Ardından her şey aklına geldi.O tanıdık sesi,ve bayıldığını hatırladı.
Panik oldu.
O sırada kapı açıldı.Thomas'ın kalbi deli gibi atıyordu.
"Günaydın."dedi ses.
Thomas önüne baktığında hiç bir şey görmedi.Karanlıktan dolayı kimseyi göremiyordu.Ama nefes seslerini duyuyordu.
"Kimsin sen?"diye sordu hırıltılı sesi ile Thomas.
O sırada yabancı yavaş adımlarla odaya girdi.Yüzüne ışık düştü.
Thomas yabancının yüzünü görür görmez başına ağrı girdi.Yere kapaklandı ve dizlerini tutarak ağlamaya başladı.
İmkansız diye düşündü.
"Ayağa kalk."dedi ses.
Thomas sadece ağlıyordu.Yabancı onun yanına geldi ve onu ayağa kaldırdı.Göz göze geldiler.
"Dylan?"diye fısıldadı Thomas.Dylan'da ağlıyordu.
Dylan hiç bir şey demedi ve Thomas'ın göz yaşlarını sildi.
"Sana anlatmaya çalıştım.Sana ip uçları verdim ama sen bunu anlamayacak kadar salaksın.Senden nefret ediyorum.Seni affetmemem gerek."dedi Dylan.
Thomas derin bir nefes aldı.
"Anlamadığımı mı sanıyorsun?"
