[8 yıl önce,7 Eylül.]
"Tommy?"diye seslendi küçük çocuk arkadaşına bakarak.
"Efendim Dylan?"
Küçük çocuk biraz utanarak,biraz da korkarak "Bugün sizde kalabilir miyim?"diye sordu.
Thomas önce mutlu oldu,ama sonra şüphelendi."Gene ne oldu?"diye sordu merakla.
Dylan derin bir iç çekti."Annem,"diye girdi söze."Annem ve sevgilisi bana sürekli vuruyorlar."dedi ve sırtında ki kemer izlerini gösterdi arkadaşına.
Thomas şok oldu.Dylan'ın ailesinin ona şiddet uyguladığını biliyordu.Hatta Thomas'ın annesi de biliyordu.Ama bu kadar abartıcaklarını da düşünemişti.
Kim 10 yaşındaki küçük bir çocuğa kemerle vurucak kadar kalpsiz olabilirdi?
Thomas küçük ve cılız arkadaşına sarıldı.Sanki yok gibiydi.İncecik kalmıştı.
"Tabii ki Dyl."diye fısıldadı kulağına."Hadi anneme soralım."dedi ve Dylan'ın elinden tutup parktan çıktılar.
Beraber el ele Thomas'ın evlerine doğru yürürlerken Dylan çok mutluydu.Thomas'ın onun elini tutmasına bayılıyordu.
Thomas'da Dylan'a bayılıyordu.Ama henüz o kadar küçüklerdi ki,sevgilerinin arkadaşlık sevgisinden daha öte olduğunu anlayamıyorlardı.
Sevgileri saf sevgiydi.
Beraber asansöre bindiklerinde Thomas Dylan'a bir göz attı.Yüzünde ve kollarında bile çürük izleri vardı.Kalbi sızladı.
Thomas hızlı ve sert bir şekilde kapıyı çaldı.Annesi kapıyı açtı.
"Thomas,şu kapıyı şöyle tıklatmaman gerektiği sana daha kaç kere söylemem gerek?"dedi yumuşak bir ses tonu ile.O sırada gözü Dylan'a kaydı.
"Ah,merhaba Dylan.Bugün nasılsın bakalım?"diye sordu.Çocuklar eve girdiler.
"İyiyim..."diye mırıldandı."Siz nasılsınız bayan Sangster?"
"İyiyim iyiyim.Eee,yemek için mi geldiniz?Ben de tam köfte yap-"
"Anne.Dylan bugün bizde kalsa olur mu?"diye sordu Thomas.Bir yandan da gözlerini önemli olduğunu belirtmek için oynatıyordu.
Annesi tuhaf bir bakış attı."Tabii ki.Ama önce anneni arayalım."dedi annesi.
Dylan biraz kıpırdanınca annesi durumu anladı."Tamam,ben bir bahane uydururum."dedi ve küçük çocuğun saçlarını karıştırdı.
Thomas yürümeye başlayınca Dylan'da onu takip etti.Thomas'ın odasına geçtiler.Thomas ona oyuncaklarını gösterdi.
"Hangisi ile oynamak istersin?"diye sordu Thomas.
Dylan biraz düşündü ve "Hmm,sanırım şu!"dedi.
Robotlarla oynamak istiyordu.Thomas başını tamam dercesine salladı."Güzel seçim."dedi ve sırıttı.
Beraber oyuna daldıklarında Thomas'ın annesi yemek için onları çağırdı.
Thomas kıtlıktan çıkmış gibi yerken Dylan'a baktı.Dylan sadece 2 köfte yemişti ve pilavı fazlasıyla artmıştı.
"Şey,ben doydum."dedi mahçup bir şekilde.
Thomas tam "nasıl ya?"diyecek iken aklına evde neredeyse hiç bir şey yemesine izin vermedikleri aklına geldi.Midesi şimdiden küçülmüştü Dylan'ın.
"Lütfen Dylan.Benim için biraz daha ye."dedi Thomas.
Dylan itiraz etmedi.Thomas mutlu olucaksa her şeyi yapmaya hazırdı.
Dylan kendini zorlamış olmasına rağmen sadece 1 köfte daha yiyebilmişti.Thomas 'idare eder."diye düşündü ve ayağa kalktı.
Hem Dylan'ın hem de kendi tabağını lavaboya kaldırdı.İki çocukta Tasha'ya eline sağlık dediler ve ellerini yıkadılar.
Thomas saate göz attı.Saat 9 olmuştu bile.Dylan'a baktığında küçük çocuğun yavaş yavaş göz kapaklarını kapandığını gördü.
Thomas güldü ve "Hadi gel,Dyl.Uykun gelmiş."dedi.
Dylan bir şeyler mırıldandı ama Thomas duymadı.Dylan yerinden hareket etmeyince Thomas tüm gücünü toplayarak Dylan'ı kaldırmaya hazırlandı.
Dylan çok hafifti.Bir anlık tökezleme ile Thomas şaşırdı."Beni yere indir."dedi Dylan ama Thomas aldırmadı.
Küçük çocuk arkadaşını yatağına yatırdı.Annesine "İyi geceler anne,biz yatıyoruz."diye seslendi.
Thomas pijamalarını giyidi ve Dylan'ın yanına uzandı.
~~~
"Thomas.Thomas uyan!"diye bağırıyordu biri.Bu annesiydi.
Thomas bir an şaşkınlık içinde etrafına baktı.
Sallanıyorlardı.
Thomas arkadaşına baktı.Hâlâ uyuyordu.Arkadaşını sallamaya başladı.Dylan uyandı.
"Saat kaç ya?"dedi uyku sersemi hali ile.
Annesi "Deprem oluyor!Hemen kalkın!"diye bağırınca Dylan ayıldı.
"Ne?!"diye bağırdı.Yatak örtüsünü üzerlerinden attılar ve odadan çıktılar.Apartmanın 3. Katında oturuyorlardı.Evde balkon yoktu ve asansöre binemezlerdi.
Tek seçenek merdivendi.Her yer sallanıyordu ve Dylan ağlamaya başlamıştı.
Thomas hızlıca arkadaşının yanağını öptü."Merak etme."dedi."Seni kurtaracağım."ve Dylan'ın elini tuttu.
Annesi de Thomas'ın elini tuttu.Beraber merdivenlerden inmeye başladılar.O sırada tavandan sesler gelmeye başladı.
Tavan çöküyordu.Bir anlık korku ile Thomas Dylan'ın elini bıraktı.
Dylan arkadaşına korku dolu bir bakış attı."Tommy?"dedi.
Ve o sırada tavan çöktü.Dylan'ın vücudunun yarısı ve kafası hariç her yerine taş düşmüştü.
İkisi de ağlamaya başladı.
Thomas'ın annesi Thomas'a bağırıyordu.Ama Thomas sadece Dylan'a bakıyordu.
Thomas,arkadaşını kurtaramaycağını anladı.Dylan'da Thomas'ın pes ettiğini anladı.
"Tommy.Beni bırakma."diye fısıldadı Dylan."Lütfen,Tommy.Lütfen."
"Üzgünüm.Çok çok üzgünüm.Seni seviyorum."dedi Thomas ve Dylan'ı arkasında bırakarak annesinin yanına koştu.
Thomas,arkadaşını ölümüne terk etmişti.
