Fillimi i Fundit

Kapitulli 49// Mesa Duket Fytyra Jote Dashka Te Miqsoheshka Perseri Me Grushti

Titulli: Mesa duket fytyra jote dashka te miqsoheshka perseri me grushtin tim

Leo's POV

U zgjova nga nje zhurme e madhe qe po behej ne katin e poshtem. Spontanisht u ktheva nga ana e Harises dhe me zuri paniku kur nuk e gjeta ate prane meje.

Ne mendjen time filluan te lodronin me mijera arsye dhe ajo me e freskta ishte se mos "ata"kane ardhur per ta mare.

U hodha pupthi nga krevati pa marre mundimin te vishja as edhe nje bluze,te mos udhehiqedha perseri nga bota  e frikes keshtu qe hapa me force cdo dere qe me doli perpara dhe paniku me pushtoi kur ajo spo shfaqej ne asnjeren prej tyre, shkova me te shpejte poshte duke zbritur nga 3 shkalle pernjeheri. Zemra po me buciste si e cmendur. Oh zot bej qe ajo te jete mire. Dera e shtepise ishte e shqyer dhe une fillova te berrtisja me te madhe emrin e Harises,kur nje ze tjeter i njohur mu pergjigj.

"Ketu" ishte gjithcka qe ai tha dhe zeri vinte nga banjo. Vrapova drejt saj kur pash ate imazh qe nuk do te kisha pasur kurre deshire ta shikoja. Me mire te gjendesha une shtrire mbi ate dysheme sesa rrezja ime e drites. Ajo ishte e rrethuar e gjitha nga nje mori gjaku qe ngjante si nje liqen. Ajo ishte si nje varke e shpuar e cila ne vend te ujit ishte e mbushur me gjak. Si ishte e mundur qe ajo ishte perkeqsuar papritur?

Ja tek ishte. Ngjante me nje femije te vogel qe nuk ishte perballur kurre me veshtiresite e jetes. Por ne te vertete ajo ishte me e vrare se ne te gjithe qe ndodheshin ne kete dhome.

Syte mu mbushen me lot dhe u ula prane saj. Ajo gjendej e shtrire mbi pllakat e ftohta, me ngjyren e bardhe te lekures si te jaseminit duke dhene shpirt mbi ate vend.

"Doktor shpetojeni, ju lutem shpetojeni" thash me ze te mekur dhe duke u dridhur. U ula afer saj mbeshteta gjunjet ne toke dhe ledhatova fytyren e saj te bute dhe nje lot me shpetoi dhe me rrodhi mbi faqe. Nuk mundja dot ta shikoja ne ate gjendje, ishte sikur nje pjese  imja po fluturonte me eren. Nuk e kisha pare kurre ne kete gjende dhe isha i tronditur. Si ka mundur kjo vajze te rezistoje deri me sot??

Nuk kisha qare qekur mamaja ime iku se bashku me tim vella, por ja tek isha, i thyer mbi kete trup gati te pajete. Jo nuk duhet ta mendoja kete. Ajo eshte e forte, ajo mund tja dali, mund tja dali...

"Ajo eshte mire, vetem  i ka rene te fiket" tha doktori me nje ton te qete qe me qetesoi edhe pak mua. Sado qe fjalet e tij nuk shfaqin emocione, aty mund te veresh frike.

Kur nje ze tjeter qe une se kisha vene re fare qe ai ndodhej aty.

"Si mutin thua qe eshte mire Paul, shife ajo eshte e zbehte" tha Mateo qe po qendronte ne kembe pas Paulit. Pauli e injoroi dhe nuk e hoqi asnjehere veshtrimin nga Harisa dhe po perpiqej ta zgjonte.

Mateo u ul afer saj dhe filloi tja hiqte floket nga fytyra. Po si guxon ai ta preki ate kur pak kohe me pare ai ishte shkaku qe ajo po qante.

Xhelozia me pushtoi te terin dhe ja kapa doren e tij shume fort dhe e shtyva aq shume saqe ai ra.

"C'dreqin pate" mu hakerrye ai

"Largoi duart nga e dashura ime" i berrtita me nervat e mia ne kulm. Ai i beri duart grushte dhe po me shikonte me disa sy vrastare, por aq me bente shikimi i tij. Gjithcka doja ishte qe ajo te behesh mire, por gjithashtu nuk doja qe ai ta prekte.

Dashuria ishte shume e veshtire pikerisht tek ato caste qe ti dashuron me zemer. Dhe une e doja kete vajze, me shume sec kam dashur ndonje person ne jeten time, madje e dua me shume se veten time. Sa here qe e shoh zemra ime merr superxhiron dhe luan lojera te ndyra me mua, thjesht nuk mund te fokusohem kur jam rreth saj. Nese kjo nuk eshte dashuri atehere nuk e di se cfare emri tjeter ti ve.