Pistolen & Rozen |||Voltooid|||

74

74.

-

Na een hele lekkere, maar ook uitgebreide diner staan Ouasslia en ik meteen op om haar moeder te helpen terwijl de jongens opstaan om hun handen te wassen. Ik breng de borden die ik in mijn handen heb naar de keuken, en als ik terug ben zie ik dat Ouassim en Naoufal in de tuin staan. Ik zie dat Ouassim Naoufal een sigaret aanbied, maar hij wijst af. Als zijn blik op mij valt pak ik snel nog wat borden om vervolgens snel de woonkamer uit te gaan.

In de keuken zie ik dat zijn moeder de vaat in de vaatwasser zet. Ik vang haar blik waarna ik enkel glimlach en vervolgens de keuken verlaat. "Wat willen jullie straks gaan doen" vraagt Ouassim ons zodra we alles hebben gedaan. Ouassila' blik valt op mij waarna ze haar schouders ophaalt. "We kunnen een film kijken?"stel ik voor. Ouassila knikt "Ja kan. We kunnen sowieso niet veel doen gezien het al laat is"

"Ik wil niet naar de bioscoop" uit Qassim, de broertje van Ouassim als Naoufal ook nog is heeft ingestemd. "Ewa, als Qassim niet gaat ga ik ook niet" Yassir haalt zijn schouders op en geeft een simpel-niet blik. Ouassim zucht bij het horen van zijn tweeling broertjes. "Simpel dan, jullie blijven thuis. Ga maar fortnite spelen ofsoo.... Kom laten we nu gaan. We kijken onderweg wel welke films er allemaal zijn"

Ouassila is al de woonkamer uit voordat we echt iets kunnen zeggen dus volgen we haar enkel. In de gang zie ik hoe ze alweer in haar slippers stapt. Ik trek mijn schoenen aan en pak mijn jas. Ouassila en Ouassim groeten hun moeder. Hun moeder komt de keuken uit en vertelt ons dat we er een leuke avond van moeten maken, en tegen haar kinderen zegt ze nog dat ze het niet al te laat moeten maken. Als Ouassila haar moeder nog heeft gekust lopen we het huis uit.

Ouassila loopt samen met Naoufal voorop terwijl Ouassim en ik achter hun aanlopen omdat ik zat te wachten totdat Ouassim de deur achter zich dicht heeft gedaan. Halverwege stopt Ouassila waarna ze zich omdraait. "Gaan we naar die van de stad?" Ik zie Ouassim knikken en hij loopt dan door naar Naoufal zodat zij en ik samen achter hun aan lopen.

We beginnen een gesprek over hoe ik haar broer eigenlijk ken. "Oh, wollah ik dacht je had iets met hem!" lacht ze als ik haar vertel dat ik hem van school ken en we gewoon goede vrienden zijn. Ouassim draait zich om waarna hij stopt. Als we alle vier in een lijn lopen vraagt hij of we over hem zaten te praten. "Nee nee, welke film gaan we eigenlijk kijken?" verandert ze snel van onderwerp. Ouassim haalt zijn schouders op "I don't know, later we kijken welke films er zijn als we daar zijn"

Mijn aandacht valt op Naoufal die nu al een tijdje aan het typen is op zijn telefoon. Op het moment dat Ouassila iets wilt vertellen gaat Naoufal' telefoon af. Zonder pardon loopt hij van ons weg. Ouassim uit een zucht "deze man is altijd bezig met zaakjes"

23:20;

Ouassila lijkt zich nog erger te ergeren dan mij en Ouassim bij elkaar terwijl Naoufal zoals de hele weg niet eens doorheeft wat er gebeurt. "Gaan we nu naar huis?" Ouassim schud zijn hoofd "Later we gewoon buiten bij het pleintje chillen"

"We kunnen ook bij mij thuis een film kijken en dan gelijk daar slapen" Beiden lijken ze te twijfelen, maar uiteindelijk stemmen ze toch in als ik ze vertel dat mijn appartement in de buurt van het station is. "Naoufal jij ook toch?"

00:10:

Nadat Ouassila mijn hele appartement heeft bewonderd nemen ze alle drie plek op de bank. Ik vertel hun dat ze alvast een film kunnen kiezen en dat ik iets te eten ga halen waarna ik meteen alweer de woonkamer uitloop. Als ik een van de kasten zoek naar popcorn hoor ik iemand de keuken inkomen. Ik draai me om en zie Naoufal. "Heb je een gebedskleed voor mij?"

Ik knik, en besef meteen dat ik sinds ik de gebedskleden heb gehaald niet eens heb gebeden. In de kamer waar alles ligt haal ik er een van de stapel waarna ik die aan hem overhandig. Hij bedankt mij en wilt de kamer uitlopen als ik hem stop. "Wil je even wachten? Ik wil ook meteen mijn gebed verrichten" Naoufal glimlacht bij het ontvangen van mijn woorden. "Is goed, ik wacht wel in de woonkamer"

"Kan je popcorn en chips aan Ouassim en Ouassila geven zodat zij niet wachten, want dan kan ik meteen de wassing verrichten" Hij zegt dat het goed is en verlaat dat de kamer. Ik loop naar de douche waar in mijn wassing verricht.

Niet eens 10 minuten later sta ik naast Naoufal -ieder op een ander gebedskleed, naast elkaar. Naoufal neemt de leiding van het gebed, en doet dus de adhaan hardop. Meteen als de woorden zijn mond verlaten voel ik rillingen over mijn hele lichaam. Ik sluit mijn ogen kort, maar open ze meteen daarna weer. Mijn tranen hou ik in bedwang als hij de tweede surah reciteert. Bij onze tweede Rak'aah, kan ik het niet meer en voel de tranen naar beneden vallen. Op het moment dat hij de twee engelen op zijn schouders heeft gegroet voel ik zijn blik branden terwijl ik hetzelfde doe.

Ik wend mijn blik, maar ik voel zijn arm om mijn schouder. "Het is goed zo..." Ik knik enkel, en hij laat mij dan alweer los. We verrichten eerst nog twee Rak'aht en dan nog één. Ik ruim mijn gebedskleed op en besef dat ik mijn gebeden niet links moest zetten. Ik voel me echt weer rustiger dan ooit.

Op het moment dat ik Naoufal' gebedskleed wil overnemen blijft hij mij maar aankijken. Ik glimlach enkel, maar echt awkward. Hij merkt het en overhandigt mij het gebedskleed. "Masha Allah, wollah. Het staat je prachtig"

-

Omg ik ben zo duizelig aan het worden, het is nog laaaaaangggg niet het einde van Pistolen & Rozen waar praat ik over? Ik heb trouwens echt het gevoel dat ik jullie te lang laat wachten om hun samen te brengen, maar ik wil zeg maar niet één twee drie omg ik vind je leuk. Ik vind het zelf ook niet leuk om dat opeens te lezen. Het zal denk ik niet lang duren, maar stap voor stap....

Ik wil jullie ook allemaal even vragen om trotsemoslimaa te volgen ❤