Pistolen & Rozen |||Voltooid|||

84

Het heeft zo'n week geduurd voordat ik het echt besefte, Naoufal heeft gezegd dat hij van mij houd. Nog een week later had ik al mijn moed bij elkaar verzameld om hem te bellen. Hij had niet gebeld die twee weken, dus ik wou -of moest, die tweede stap zetten. Rond drie uur in de nacht, na mijn laatste twijfel te hebben weggeschoven, pakte ik mijn telefoon. Voordat ik -zoals al de voorgaande dagen, meteen alweer zou ophangen, klikte ik meteen op het bel-icoon.

Drie uur in de nacht, maar hij was wakker. Het gedachten dat hij dus sliep had mij een soort van over het randje geduwd om hem wél te bellen. Ik had meteen opgehangen toen ik zijn stem, die klaarwakker leek, hoorde. De volgende dag, vandaag stond hij voor de deur, met een bos bloemen.

"Het duurde lang" was het eerst wat hij zei. Toen een kus, en dan een knuffel. Standaard, maar nu voelde ik mezelf kleuren bij hem zo dicht bij me te hebben. De eerste keer dat hij mij kuste was het ook niet oké, toen wel, maar nu lijkt het alsof hij het voor het eerst doet. Ik weet niet wat ik moet doen en besef dat ik hem veel te lang heb laten staan voor de deur, als hij de deur zelf verder heeft geopend. Zijn schoenen trekt hij uit en terwijl hij naar de woonkamer loopt, ga ik naar de keuken om drinken te halen. Of vluchten, allebei.

Ik vang zijn blik bij het neerzetten van een koud drankje. Het is warm buiten, dus het zal hem wel afkoelen. "Ik kom niet ongelegen, toch?" vraagt hij mij als ik zit, maar dan opsta. Ik schud mijn hoofd en open de balkon deur. Als ik dan weer zit, lacht hij. "Doe niet zo zenuwachtig. Je ziet me niet voor het eerst" het is zo'n lach dat mij verteld dat ik het helemaal niet moet zijn. "Wat denk je?" vraagt hij mij dan. Zijn blik is nog steeds op mij als ik me heb afgewend, en hem opnieuw aankijk. "Zie je een toekomst met mij," Zijn blik is serieus. Hij wilt dat ik serieus antwoord, maar vooral; hij neemt dit serieus "of wil je het hierbij laten. Het is niet erg als je niet hetzelfde voelt"

Ik had gehoopt dat hij verder zou praten, dat hij mij die vraag niet zou stellen, maar hier dan; de vraag of ik hetzelfde voel tegenover hem. De vraag die ik al maanden geleden aan mezelf heb gesteld en het antwoord meteen hem gekregen. Ik krijg de kans niet als ik wil antwoorden, want zijn telefoon gaat. Naoufal' blik gaat van mij af en na te hebben gekeken wie belt, verontschuldigd hij zich waarna hij opstaat. Het moet wel een belangrijke belletje zijn.

Als hij dan, tien minuten later alweer de kamer in komt, voel ik me gekalmeerd. Beter dan net. Zijn blik is anders, maar verandert meteen als hij plaats neemt op de bank. "Belangrijke belletje" bevestigt hij mij gedachten van net "Maar terug op net," Hij praat niet meer verder, maar wacht op mijn antwoord. Ik wil antwoorden dat het wederzijds is, maar ik sluit mijn mond als ik het gevoel heb dat er niks komt. Ik knik dus, wat er dom uit moet hebben gezien. Ik begin bijna spijt te krijgen van mijn woorden als hij opstaat en naast mij komt zitten. Ik voel zijn hart kloppen als hij mij naar zich toetrekt en een kus in mijn haar drukt.

-

Deze deel hoorde er gister op te staan, maar zoals altijd weer, Wattpad ging zijn gangetje. Voor iedereen die vandaag met de ramadan is begonnen; Ramadaan mubarek. Moge Allah subhaan wa tahaal ons vasten accepteren.

-

Oké, jullie zien het. Dit is echt zo een deel dat erin moet, maar ik weet niet hoe . Hopelijk accepteren jullie dit wel. Sorry voor mijn opeens tijd sprong, het moet even zo.

Ohja, nog twee of één deel ik moet nog kijken. Ik heb nu vier delen van de nieuwe boek, maar geen cover. Serieus mensen, die cover gaat mij suikerziekte geven. Géén één foto is goed. Ik had een perfecte als die tas van die jongen niet zo laag hing :/

Willen jullie de bruiloft van Naoufal en Ouiam wel? Ik vind niet persee dat het erin moet, maar als jullie het graag lezen doe ik het wel.