Σκοτεινός.

Κεφάλαιο 7

*Ταμι*

Σηκώθηκα το πρωι γεμάτη ενέργεια. Πηρα την τσαντα μου και ξεκινησα για το σχολείο.

Μετα απο λιγη ωρα που έφτασα ειδα τα παιδια να ειναι ολα εξω.Ειδα την Λια. Την κοπέλα που χαρείς αυτην γνώρισα τον Έντουαρντ και την συμπάθησα αρα κάνουμε παρεα.

"Λια"φωναζω και γυρναει και αγκαλιαζομαστε"τι γίνεται;"την ρωταω.

"Μαλλον οι καθηγητές εχουν απεργία"λεει ευδιαθετη.

"Ξερεις Μήπως που ειναι ο Έντουαρντ;"την ρωτάω.

"Εδω"ακουω την φωνη του και με αγκαλιάζει.Γυρναω και τον κοιταζω και του χαμογελάω εκείνος ενώνει τα χείλη μας. "μαλλον θα περάσουμε χρονο μαζι σημερα"μου λεει μολις σταματαει το φιλί.

"Ελα ρε Έντουαρντ"λεει παραπονεμένα η Λια.

"Εσυ γλυκια μου σσσς"της κανει και με περνει απο το χερι και βγαινουμε απο την αυλή και μπαινουμε στο αυτοκίνητο του. Απο διπλα μας ακουμε κόρνα και βλεπουμε τον Τονι.Ο Έντουαρντ δεν δίνει σημασία και φεύγουμε για το σπιτι του.

Φτανουμε μετα απο λιγο στο σπιτι του και μπαινουμε μεσα.

"Τι θα κανουμε;"τον ρωτάω.

"Τι θελεις να κανουμε;"με ρωτάει.

"Εε δεν ξερω"λεω και χαμογελαω ντροπαλά.

"Εγω λεω να καθησουμε αγκαλια να σε χαϊδεύω και να σε φιλάω"λεει και του χαμογελαω χωρις να πω κατι."μονο θα σε φιλαω μην φοβάσαι"λεει και με πιανει απο το χερι και καθομαστε στον γωνιακό του καναπέ.Με εβαλε να κάτσω πανω του και εχω βαλει το κεφαλι μου στον λαιμο του και μπορω να καταλάβω την αμηχανία που προσπαθεί να κρύψει.Ανασαίνει γρήγορα η καρδια του χτυπάει και καταπίνει δύσκολα.

"Ξερεις νομίζω πως πρεπει να είσαι λιγάκι πιο ανετος γιατι αν εγω ντρεπομαι και εσυ εισαι αμήχανος θα ειναι λίγο δύσκολο να περναμε χρονο μαζι"λεει χωρις να κουνήσω το κεφαλι μου και εκεινος ομως με το χερι του φέρνει το κεφαλι μου ώστε να το κοιταζει και ειμαι σίγουρη πως κοκκινησα.