Σκοτεινός.

Κεφάλαιο 17

*Δευτερα*

Σηκώθηκα γρηγορα απο το κρεβάτι και φορεσα τα ρούχα μου. Πηρα την μικρή βαλίτσα μου και βγηκα στο αμαξι.

"Καταραμένη βαλιτσα"ακουω την φωνη της Ταμι και βλεπω να προσπαθεί να σήκωσι την βαλιτσα της. Την πλησιάζω αλλα δεν με βλεπει μιας και ειναι πλατη σε εμενα."αααα"κανει μολις πιανω την βαλιτσα της και την σηκώνω."με τρομαξες Τονι"λεει γελοντας.

"Ναι..για να μην αργήσουμε ερχεσαι; θα παω με το αυτοκίνητο"λεω και γνέφει. Ετσι σηκώνω την βαλίτσα της και προχωράμε. Μπαινει στο αυτοκονητο και αφου βαλω την βαλιτσα της μπαινω και εγω και βαζω μπρος. Σε 5 λεπτα ειχαμε ηδη φτάσει.Βαλαμε της βαλιτσες στο λεωφορείο και μπηκαμε και εμεις.

Μετα απο πολλες ωρες φτασαμε στο ξενοδοχείο μας.Ευτυχώς με βαλαν μονο μου. Η μαλακια ειναι οτι το κρεβάτι ειναι μόνο.Εκει που παω να ξαπλώσω να ξεκουραστώ ακουω την πορτα να χτυπαει.αφου ξεφυσαω την ανοίγω και βλέπω την Ταμι να κλαιει. Δεν κλαιει απλα. Κλαιει παρα πολυ.Περναει μεσα και κλεινω την πορτα.Δεν κανω κατι απλα την κοιτάζω.Αφου ομως δεν μιλαει αποφασίζω να ρωτησω κατι.

"Εε εισαι καλα;"λεω και εκεινη κουναει το κεφαλι της αρνητικά."θα σου έλεγα να μου πεις αλλα μηπως θελεις να κανω κατι αν μπορω;"την ρωτάω. Για μια ακομα φορα νιωθω τυψεις να την βλεπω να κλαίει.

"Ξερεις μπορεις απλα να με αγκαλιασεις"λεει σιγανα"ειναι το μονο που χρειάζομαι αυτην τξν στιγμή"λεει και την πλησιάζω και τυλιγω τα χερια μου γυρο της.

"Θελεις να μου πεις γιατι κλαις;"την ρωταει και την ακουω να ρουφάει την μύτη της.

"Κάποιος ειπε στον Έντουαρντ οτι με ειδε να φιλιεμαι με ενα αγορι"λεει.

"Και εσυ φιληθηκες;"την ρωταω.

"Την ημερα του χορού"εξηγεί και καταλαβαίνω οτι το αγορι ειμαι εγω.

"Ενδιαφέρον,το εμαθε και δεν εχει ερθει ακομα να μου φωναξει;"ρωταω ειρωνικα και η Ταμι κανει πισω απο την αγκαλια μου.

"Δεν ξερει οτι εισαι εσυ δεν ειδαν ποιο ηταν το αγορι αλλα τσακωθηκαμε ασχημα και μου ειπε πως θα μαθει αργα η γρήγορα ποιος είναι."λεει φοβισμένη.

"Μμμ μυστήρια παιχνίδια μου αρεσουν,οπως επίσης και το ξύλο"λεω και με κοιτάζει.