She Came Back

Hoofdstuk 25: De ontsnapping

Ik begin kwaad om heen te slaan en te trappen, scheld hun moeders uit en schreeuw dat ze me beter los kunnen maken voordat ik elke dag tijdens de brunch drakenkaviaar eet.

De soldaten sleuren me meedogenloos mee terwijl ze mijn handen achter me rug vastbinden. Ik word naar de troonzaal gebracht en word voor de troon neergegooid. Ik val plat op me buik en kijk omhoog, waar koning Tom via zijn troon toekijkt. "Dus, stamleider Bart der Kanta Tribo, vanwaar dit genoegen...?" Vraagt hij.

Ik kijk hem vies aan. Ik ben zijn passieve toon nu al zat. "Lik m'n reet," Zeg ik nonchalant, "ik spuug op jou en je vliegende kut Furby's."

En dat daar, mensen, is de tweede conversatie die ik ooit met deze nieuwe koning van Ljord gesproken heb. De eerste keer was toen het mij leuk leek om twee Firjaanse vrouwen als souvenir mee te nemen, waarvan één de koningin bleek te zijn, en toen een heel leger van Ljord ons aanviel. Toen hadden we helaas verloren en hadden zij hun vrouwen terug. Maar zij hadden hun draken meegenomen, dus eigenlijk was dat ook gewoon niet een eerlijke strijd.

"Ik had gehoopt na ons eerste gesprek dat u de volgende keer wel een andere toon aan zou slaan, maar helaas is dat niet gebeurd..." Zucht hij. "Maar deze keer wordt het ietsje serieuzer," Zegt koning Tom dreigend. Hij staat op van zijn troon, komt op mij af lopen en fluit dan op zijn vingers.

Binnen een mum van tijd staat er een draak recht voor mijn neus, en hij ziet er niet blij uit. Klaar om mij als een emotioneel pubermeisje op te eten met mij als chocoladerepen in de uitverkoop na valentijnsdag.

"Waarom was u hier? Wat kwam u hier doen?" Hier weet verdraait goed wat ik hier kwam doen. Maan ophalen, natuurlijk. Waarom zou ik anders naar de kerkers rennen? Hij wilt gewoon dat ik het hardop voor hem zeg.

"Ik kwam mijn vriend ophalen." Snauw ik en hij kijkt me aan, "Waarom was u dan überhaupt in Firjen? Waarom was uw vriend daar, in tijden van oorlog?" Vraagt hij door. "Dat hoef je niet te weten. En in plaats van je miezerige huisdieren dat te laten doen, vecht met me als een man."

De soldaten lijken een beetje onzeker maar Tom gebaard naar ze dat hij het prima vind. Ik, ondertussen, probeer een grijns te onderdrukken. "Prima. Ik zal je de kracht van Ljord laten voelen." Zegt hij en maakt de touwen om mijn polsen los. Dat voelt beter, want die touwen slijten je huid daarom zitten er nu wat rode plekken en blaren.

Tom heeft trouwens een blauwe plek op zijn voorhoofd van mijn vuist. Dat is maar net goed ook. Ik sta op terwijl Tom zijn zwaard trekt. Natuurlijk was ik niet van plan om mijn hele toekomst op dit gevecht neer te laten komen: ik heb een plan.

Ik grijns even voordat ik mijn dolk pak, langs de draak ren en zo een groot stuk van de draak's huid eraf snij. Waarom? Nou, ik moet natuurlijk die ingrediënten verzamelen voor het tegengif. Driemaal raden wat ik uit Firjen nodig had... Precies: drakenleer.

Zoals ik al had gehoopt gaat die draak nu helemaal ballistisch en alle soldaten moeten hem in bedwang houden en hebben dus geen tijd om op mij te letten, die er al vandoor gesprint is. Ik spring uit het raam, beland in de sneeuw terecht, sta snel op en begin naar het kamp terug te rennen, waar Maan en Diana hopelijk al zijn aangekomen.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Guess what? We hebben de duizend lezers gehaald! Daar ben ik super blij mee! Heel erg bedankt iedereen!! Vandaar ook dit tweede hoofdstuk op dezelfde dag! <33

Als jullie trouwens nog ideeën hebben mogen jullie die altijd achterlaten in de commentsectie!