She Came Back

Hoofdstuk 57: Sceptisch over de waarheid

Stefan kijkt mij even ongemakkelijk aan, hij weet al dat het volgende wat ik moet gaan uitleggen aan Jurgen niet zomaar iets is. Ik zucht voordat ik begin met vertellen. "Luister... oké? Wat ik ga vertellen zometeen, ja... dat is niet zomaar iets. Het is... gecompliceerd en uitgebreid. Jouw volle aandacht zal ik ook nodig hebben nu, Stefan... want waarschijnlijk ga ik namelijk nu wat dingen zeggen die jij ook nog niet wist." Ik kijk hem aan en Stefan kijkt met een opgetrokken wenkbrauw terug. Dan richt ik mij weer tot Jurgen, die nog steeds een geïnteresseerde blik heeft.

"Ik zal wel gewoon bij het begin beginnen; ongeveer twee maanden geleden verscheen mijn tweelingzus bij mij in Kanta Tribo-" Jurgen gaat wat meer rechtop zitten met gefronste wenkbrauwen, en ik weet gelijk al wat hij denkt, dus in plaats van hem te laten praten maak ik het nog een keer duidelijk terwijl ik verder vertel; "Ja, ik weet het- ...je hoorde het goed; tweelingzus. Ze heet Diana en ik ben deels met haar opgegroeid in mijn geboortedorp in Jenava. Op redelijk vroege leeftijd is ze voor gek verklaard en naar het gesticht gebracht, dus het was best wel een schokkende ervaring om haar opeens voor m'n deur te zien staan... letterlijk. Ik liep mijn troonzaal uit en ze stond daar gewoon zo. Blijkbaar was ze dus ontsnapt na al die jaren..." Ik zucht even als ik weer aan dat moment terug denk maar ik herpak mezelf snel weer en ik praat verder.

"Wat er al eerder is gebeurt, voordat zij dus kwam, nu al een paar maanden geleden... is dat ik een wand heb gekregen van Ragftagar." Jurgen kijkt minder geamuseerd bij het horen van die naam maar hij blijft stil, wachtend tot ik weer verder ga met uitleggen, en dat doe ik dan ook. "Alleen... wat dus blijkt is dus dat... ik allergisch ben voor de kracht van de wand-"

"Je bent allergisch...?" Onderbreekt Jurgen mij. "Voor magie...? En daarom kom je naar mijn rijk, en heb je specifiek een smid nodig-... ook niet zomaar een smid, nee, de beste die ik heb, voor een..." Hij dwaalt af van zijn zin wanneer hij even door zijn zakken rommelt en er kort daarna een brief uit haalt. De brief die ik naar hem geschreven heb. Hij leest die even door voordat hij zijn zin weer hervat. "...voor een zwaard. Mijn gedachtes zijn overspoeld met vragen, Bart. Wat heeft die tweelingzus van jou hiermee te maken, waarom heb je een zwaard nodig, waarom heb je Midusa daarvoor hiernaartoe meegenomen en vooral; waarom. Mijn. Kingdom." Somt Jurgen allemaal op met een doordringende stem.

Stefan kijkt -net als ik- erg onrustig en geïntimideerd, duidelijk door Jurgen. Ik haal diep adem. "Ik was... nog niet klaar- met de uitleg, bedoel ik dan... ehm... maar ja, ik ben inderdaad allergisch voor die magie. Ik wilde het oplossen, daar zocht ik al een lange tijd naar... voor een genezing dus, maar nadat Diana op kwam dagen had ik daar amper tijd meer voor, en ze had zelf iets bij haar waarmee ze beweerde dat het mij zou helpen om te genezen; een kaart." De rugzak die ik van tevoren op de boot had ingepakt heb ik de hele tijd bij me gedragen, en toen we de vergaderzaal inliepen had ik die gewoon naast mijn stoel gezet. Nu pak ik die weer en haal ik er voorzichtig de kaart uit en rol die open in het midden van de tafel.

Jurgen staat op van zijn zetel en bestudeert de kaart met een geconcentreerde blik. Ook Stefan buigt een beetje over de tafel heen om het wat beter kan zien. Ik begin langzaam rondom de tafel te lopen terwijl ik rustig Jurgen de tijd laat nemen om alles even goed te kunnen bekijken. Na een tijdje gaat Jurgen weer zitten met een zucht en eet hij nog meer fruit. "Je tweelingzus, Bart, je zei zelf dat ze naar een gesticht is gestuurd. Dat is niet voor niets. Ze heeft jaren de tijd gehad om zo'n kaart te maken... waarom zou je dit zomaar van haar vertrouwen? Dat begrijp ik niet." Voordat ik ook nog iets kan zeggen ratelt hij zo verder. "Een taaffeite, Bart... die dingen zijn verschrikkelijk zeldzaam! Ze zou er zo mee vandoor kunnen rennen! En die potion ook... wie weet wat ze daarmee wel allemaal niet mee kan bereike-"

Deze keer kap ik Jurgen af. "Diana heeft deze kaart niet gemaakt, en ook niet iemand anders gesticht waar ze in zat." Zeg ik met zekerheid in mijn stem. Ik kijk hem dan strak aan en Jurgen kijkt verrast terug.

"Eleios heeft die gemaakt."