The Mystery of the Moongoddess - Dutch - Lopend

- 46 -

Pap. Pap! Wat zijn ze? probeer ik hem te mindlinken. Maar mijn stille gedachten, die bedoeld waren voor mijn vader, zijn nu opeens voor iedereen hoorbaar. Ik kijk verschrikt om me heen. Wat is dit?? fluister ik tegen mezelf. Maar ik hoor mijn eigen vraag door heel de ruimte galmen. Vrouwe Moira draait zich om naar mij en glimlacht. 'Hier kunnen wij ook jouw gedachten horen, jongen.' Dan draait ze zich weer om en loopt verder. Mijn vader kijkt me kort aan.

-----------------------------------------------------------------------------------------------

Wij moeten elk een zetel plaatsnemen, recht tegenover de andere tien. Moira, die met ons mee was gelopen, neemt plaats op de tiende. Ik kijk hen stuk voor stuk aan, ook hun wolvengeesten. Ik kan nog net de kleuren ervan onderscheiden. Grijs, grijswit, bruin, beige, zwart, bont, grijsbruin, nog een bruine, nog een grijswitte en de laatste is bijna wit, maar ik zie ook wat zwarte plukken.

Wat doen wij hier? probeer ik te mindlinken, maar meteen vergis ik me. 'Excuses' zeg ik meteen hardop. Een man laat een kort lachje ontsnappen. Hij staat op, wat best wel gemakkelijk ging voor een man van zijn leeftijd. Hij begint te praten. 'Welkom Kai. Wij hebben jou hier uitgenodigd. Wij zijn de tien Wijzen, wij weten alles wat onder de weerwolven en andere wezens speelt. Jij bent hier omdat wij jouw moeder en heks Laura een visioen hebben gestuurd.' begint hij. Zijn wolvengeest zweeft achter hem naar voren. Zijn wolf knikt naar mij. Ik voel me wat ongemakkelijk.

'Zoals wij allemaal weten, heeft de jongen er iets mee te maken.' Hij kijkt de andere negen aan en zij knikken. Hun wolven kijken elkaar ook aan. Ik kijk hen aan. Geen idee wat ze bedoelen. Hij gaat weer verder. 'Omdat jij de zoon bent van Laura, heb jij dus ook een beetje heksenkracht in je.' Ik zet meteen grote ogen op en kijk naar mijn vader. Hij knikt emotieloos. Hoe kan dit? Waarom weet ik van niets?  Maar niemand geeft er een antwoord op.

'Gisteravond heeft onze Godin naar iedere belangrijke wolf een boodschap toegezonden, of eerder, laten voelen.' 'Ze is terug op de aarde.' Hij knikt tevreden en neemt weer plaats op zijn zetel. 'Ze is weer terug na bijna vijfentwintig jaar.'

Een andere vrouw staat op. 'Je zult je vast afvragen wat jij hier doet, he?' begint de vrouw. Ik knik langzaam. 'Mogen wij jouw wolf eerst zien?' vraagt ze met een krakende stem. Haar wolf is grijswit. Ik kijk hen beide aan. 'Moet ik me hier uitkleden?' zeg ik wat ongemakkelijk. Ze begint meteen te lachen en loopt op mij af. 'Nee jongen, dat hoeft niet.' Ze staat naast mij en heft haar hand op. 'Mag ik?' vraagt ze zachtjes. Ik kijk haar niet-begrijpend aan maar zeg toch oké. Dan doet ze haar handen om mijn hoofd en ik voel mijn wolf janken van blijdschap.

Heel even doe ik mijn ogen dicht omdat ik een steek van pijn voel maar ik doe hem weer open omdat ik me een beetje leeg voel. Op dat moment zie ik hoe mijn wolf uit mijn borstkas springt en mijn wolvengeest zich uitschudt en in het rond springt van blijdschap. 'Even vrij!' roept hij. 'Chase!' roep ik geschrokken. Hij staat meteen stil en kijkt blij naar mij. 'Ja, ik ben nog van jou!'

Ik kijk met mijn ogen naar mijn eigen wolfsgeest. Ik zie zijn prachtige glanzende zwarte vacht. Wow..ik ben echt pikzwart en best wel groot. galmt mijn gedachte door de ruimte. Een paar ouden lachen. 'Ja, dat ben je' reageert de een.

'Chase, zoals dat jouw naam blijkt te zijn. Welkom.' Hij knikt beleefd. 'Wil jij ons misschien iets vertellen?' Vraagt een andere man, wiens wolf ook zwart is. Mijn wolf knikt en begint naast mij te zitten. Ik kon hem bijna aanraken en dat doe ik. Maar mijn hand gaat dwars door hem heen, ook al lijkt hij het wel te voelen want hij kijkt om naar mij.

'Het meisje in het bos' begint hij meteen. Ik kijk hem meteen strak aan. Mijn vader kijkt mij beetje verwonderd aan. Die met de pijl? vraagt zijn gedachte door de ruimte. Chase kijkt naar hem en knikt. 'Ik denk dat ik haar heb gezien...' vervolgt hij zijn gesprek. Ineens kijken de ouderen elkaar aan en knikken instemmend. 'Ga verder' zegt de een. 'Laura heeft verteld dat de kleur van de Maangodin blauw is. Het wezen had op de volle maan felblauwe ogen die gloeiden.'