ΠΡΑΚΤΟΡΑΣ...ΣΕ ΜΠΕΡΔΕΜΑΤΑ (2ο ΒΙΒΛΙΟ) {TYS2023}

Kεφάλαιο 18o - Τι συνέβη εκείνο το βράδυ

 Η Αννέτα μπήκε μέσα στο διαμέρισμά της και έκλεισε την πόρτα δυνατά πίσω της.

"Τι έγινε αδερφούλα; Τι σε ήθελε ο πράκτορας;" ρώτησε με αηδία ο Λεωνίδας.

"Να μάθει τι συνέβη εκείνο το βράδυ ήθελε, τι άλλο;" απάντησε κουρασμένη εκείνη.

"Δεν πιστεύω να σου ξέφυγε τίποτα; Είπε τα ίδια που είπε και στην κατάθεσή σου, έτσι;" την ξαναρώτησε εκείνος και εκείνη έγνεψε θετικά.

"Είπα ακριβώς αυτά που μου 'πες εσύ να πω! Μην ανησυχείς Λεώ, όλοι πιστεύουν πως ο Γιάννης ήταν αυτός που τους πούλησε. Έπρεπε να δεις το ύφος του, ορκίζομαι πως ήταν έτοιμος να κλάψει." απάντησε η Αννέτα και ένα ειρωνικό χαμόγελο απλώθηκε στα χείλη της.

"Οπότε σε πίστεψε; Εσύ τον γνωρίζεις καλύτερα...λες να ψάξει παραπάνω για τον φίλο του, τον άλλο πράκτορα;" αυτήν τη φορά το λόγο πήρε ο Σκαρ.

 Η Αννέτα σοβάρεψε αμέσως και γύρισε προς το μέρος του.

"Σίγουρα θα προσπαθήσει να καταλάβει που έκανε το λάθος και δεν αντιλήφθηκε τον προδότη φίλο του, όμως κανείς δεν πρόκειται να μάθει την αλήθεια ποτέ. Άλλωστε κανείς δε με γνώριζε από τη σπείρα. Ούτε καν θα τους περνάει από το μυαλό πως εγώ ευθύνομαι για όλα και πως εξαιτίας μου είναι νεκρός ο Γιάννης." είπε περήφανη με το κατόρθωμά της εκείνη κι έβαλε ένα ποτήρι κρασί να πιει.

"Εγώ πάντως νομίζω πως καλά θα ήταν να βρούμε κάποιο άλλο μέρος να μείνουμε. Είμαστε αρκετά εκτεθειμένοι εδώ στο σπίτι σου.  Μπορεί ο πράκτορας να έχει κι άλλες απορίες και την επόμενη φορά να έρθει απροειδοποίητα εδώ και να μας χτυπήσει την πόρτα. Δεν αξίζει να το διακινδυνεύσουμε άλλο." είπε αποφασιστικά ο Λεωνίδας και ο Σκαρ συμφώνησε αμέσως.

"Εξαιτίας σου γίνονται όλα αυτά γαμώτο!" ξέσπασε ο Λεωνίδας.

"Λεώ, άρχισες πάλι;" αγρίεψε αμέσως η Αννέτα.

"Εν μέρει εσύ φταις που φτάσαμε ως εδώ και διαλύθηκε η σπείρα! Έπρεπε να μας είχες ειδοποιήσει!" την κατηγόρησε ο Λεωνίδας όμως αυτή του ανταπάντησε αμέσως.

"Δε φταίω εγώ που σας πούλησε ο Στέλιος για να του προσφέρουμε προστασία μαρτύρων! Επίσης, σου είπα χίλιες φορές, ήμουν στο περιπολικό μαζί με τον Διοικητή και δεν είχα πως να σε ειδοποιήσω. Είχε πάρει από όλους μας τα κινητά με την πρόφαση πως είχαμε να κάνουμε κάποια άσκηση. Δεν μας είχε πει την αλήθεια και δεν είχα καν ιδέα που θα πηγαίναμε. Όταν κατάλαβα πως ερχόμασταν στην αποθήκη, ήταν πλέον αργά. Σε παρακαλώ, κατάλαβέ το και ας πάμε παρακάτω. Δεν μπορείς να μου το κρατάς μανιάτικο για μια ζωή αυτό, γιατί δε φταίω εγώ!" είπε με παράπονο η Αννέτα στον αδερφό της.

"Θα στο κρατάω μέχρι να μας γλυτώσεις από όλο αυτό! Όμως πριν γίνει αυτό θα μας βοηθήσεις να πάρουμε την εκδίκησή μας!"απαίτησε εκείνος και χαμογέλασε διάπλατα.

"Τι θες να κάνω για σένα;" απόρησε εκείνη, και σα στρατιωτάκι περίμενε τις διαταγές του αρχηγού της.

  ~ • ~ • ~ • ~ • ~ • ~ • ~ • ~ • ~ • ~ • ~ • ~ • ~  

Ο Χρήστος πριν γυρίσει στο διαμέρισμά του, θυμήθηκε τελευταία στιγμή πως το ψυγείο του ήταν άδειο και πήγε στο κοντινότερο σούπερ μάρκετ για μερικά ψώνια. Όταν γύρισε σπίτι, βρήκε τη Μέλανι αποκοιμισμένη στο κρεβάτι του μα δεν έκανε κάποια κίνηση να την πλησιάσει, και ξάπλωσε για να κοιμηθεί στον καναπέ. Όλο το βράδυ έβλεπε περίεργα όνειρα με την ομάδα του, τον Αρχηγό, την Τζούλια και τη Μέλανι. Όλοι τον έδιωχναν από κοντά τους και κατέληγε κάθε φορά μόνος του και με τύψεις πως τους είχε απογοητεύσει όλους στη ζωή του.