ΠΡΑΚΤΟΡΑΣ...ΣΕ ΜΠΕΡΔΕΜΑΤΑ (2ο ΒΙΒΛΙΟ) {TYS2023}

Κεφάλαιο 25ο - Γνωρίζεστε;

 Ο Χρήστος και η Μέλανι βυθίστηκαν σε ένα απαλό φιλί. Εκείνη πέρασε τα χέρια της γύρω από το λαιμό του και τον τράβηξε πιο κοντά της ενώ αυτός την έσφιξε πιο σφιχτά στην αγκαλιά του. Το φιλί τους ήταν γλυκό, όμως ο Χρήστος δεν ένιωσε τη φλόγα να καίει μέσα του, ούτε πάθος και πόθο να τον κυριεύει. Τόσες μέρες είχε τρελαθεί δίπλα της και τώρα που την είχε στην αγκαλιά του ένιωθε περισσότερο αμηχανία παρά ένταση. Δεν μπορούσε να εξηγήσει τι συνέβαινε μέσα του και τι ακριβώς ένιωθε. Το φιλί τους διέκοψε ο Γιώργος που τους πλησίασε από πίσω και έχοντας σχεδόν φτάσει δίπλα τους, ξερόβηξε. Ο Χρήστος τον κατάλαβε και απομακρύνθηκε αυτόματα από τη Μέλανι η οποία έλαμπε από ευτυχία. Ο Χρήστος γύρισε προς το μέρος του Γιώργου, ο οποίος σάστισε όταν είδε τη Μέλανι δίπλα του.

"Γιώργο, από εδώ η κοπέλα που σου έλεγα..." δεν πρόλαβε να τελειώσει την πρότασή του ο Χρήστος γιατί ο Γιώργος τον διέκοψε.

"Μέλανι;" ψέλλισε δειλά εκείνος και εξέταζε την κοπέλα μπροστά του.

"Γνωρίζεστε;" ρώτησε παραξενεμένος ο Χρήστος και στράφηκε προς το μέρος της Μέλανι η οποία είχε ασπρίσει.

"Ναι!"

"Όχι!" είπαν ταυτόχρονα και οι δύο και ο Χρήστος κοιτούσε μία τον έναν και μία τον άλλον.

"Δηλαδή, ναι." συμφώνησε τελικά και η Μέλανι.

"Ο Γιώργος σύχναζε στην καφετέρια που δούλευα, από εκεί με γνωρίζει." συνέχισε ενώ κοιτούσε έντονα το Γιώργο ο οποίος την κοιτούσε παραξενεμένος.

 Ο Χρήστος εξέταζε τις κινήσεις και τα βλέμματα και των δύο και ήταν σίγουρος πως κάτι του έκρυβαν. Η αμηχανία τους ήταν εμφανής και το ένστικτό του τον προειδοποιούσε για κάτι κακό.

"Γιώργο, είναι αλήθεια;" απευθύνθηκε στο φίλο του ο οποίος είχε στρέψει το βλέμμα του στη Μέλανι.

"Εντάξει λοιπόν! Θα σου πούμε την αλήθεια." αποκρίθηκε η Μέλανι με ηττημένο ύφος και οι δύο άντρες έστρεψαν την προσοχή τους σε εκείνην.

 Ο Χρήστος περίμενε με σηκωμένο φρύδι να ακούσει την αλήθεια, ενώ ο Γιώργος φαινόταν ακόμη παραξενεμένος με την παρουσία της Μέλανι εκεί πέρα.

"Τι μικρός που είναι ο κόσμος! Με τον Γιώργο γνωριστήκαμε στην καφετέρια που δούλευα, όμως δεν ήταν απλός πελάτης. Ήμασταν μαζί για ένα διάστημα, όμως με τόσα προβλήματα που είχα δεν μπορούσα να συνεχίσω μαζί του. Δεν μπορούσα να είμαι σε σχέση τη δεδομένη στιγμή και προσπάθησα να τον χωρίσω, όμως εκείνος δεν ήθελε. Εν τέλει, κατάλαβε πως δεν ένιωθε κάτι το δυνατό για 'μένα και με άφησε να συνεχίσω την  ζωή μου. Χωρίσαμε λίγο απότομα γι'αυτό μάλλον παραξενεύτηκε που με είδε μπροστά του μετά από τόσο καιρό." εξήγησε η Μέλανι και ο Χρήστος άνοιξε διάπλατα τα μάτια του.

"Ωραία, οπότε να υποθέσω πως δε χρειαζόμαστε περαιτέρω συστάσεις. Γνωρίζεστε αρκετά καλά." μονολόγησε ο Χρήστος σκεπτικός και ο Γιώργος έγνεψε θετικά.

"Δεν ήξερα τι καφέ να πάρω και σας έφερα από έναν κρύο καπουτσίνο." προσπάθησε να σπάσει την αμήχανη σιωπή ο Γιώργος ενώ παράλληλα έδωσε τους καφέδες στο Χρήστο και τη Μέλανι.

"Ευχαριστώ." τον ευχαρίστησε εκείνη πίνοντας αμέσως μία μεγάλη γουλιά.

 Ο Χρήστος ένιωθε αμήχανα ανάμεσα στους δυο τους, και παρότι ο Γιώργος έμοιαζε να χαλαρώνει πλέον, εκείνος ήταν σχεδόν σίγουρος πως οι εξομολογήσεις δεν είχαν τελειώσει ακόμη. Έπρεπε να ακούσει την ιστορία και από τη μεριά του φίλου του, και ανυπομονούσε γι'αυτό.