"မိဖုရား သားေတာ္နန္းေတာ္အျပင္မွာအဆင္မွ
ေျပရဲ႕လားမသိဘူး...."
ပန္းပန္းခ်ီထုိးေနေသာ ဂြၽန္ေျမာင္မယ္မယ္က
သူ႔ေမာင္ေတာ္ရီဖန္ရဲ႕ညည္းျငဴ သံေၾကာင့္
"သားေတာ္က အရာရာထက္ျမတ္တဲ့ကေလးတစ္ေယာက္ပါ သူေရာက္ရာအရပ္မွာအဆင္ေျပေအာင္ေနတက္မွာပါ..."
"ဒါမဲ့ ကုိယ္ေတာ္စိတ္ထဲတစ္မ်ဴ ိးႀကီးပဲ..."
အာ့ဒါ လြမ္းတယ္လုိ႔ေခၚတာ မင္းႀကီးရဲ႕..
ေအးေလ ငယ္ငယ္ကတည္းက ခုထိတစ္ခါမွမခြဲဘူးေတာ့...
"ဘာမွ စုိးရိမ္ေၾကာင့္ၾကကမေနနဲ႔ အဆင္ေျပမွာပါ..."
"ကုိယ္ေတာ္ လူလႊတ္လုိက္ရမလား??"
"အုိးးး သားေတာ္သိရင္ စိတ္ဆုိးလိ္မ့္မယ္"
ဟုတ္ေတာ့လည္းဟုတ္သည္ သားေတာ္က
အာ့လုိေတြလုံးဝမၾကဳိက္....
စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ေနတယ္ခ်င္ဆုိေတာ့...
"အင္းးးဒါနဲ႔သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္အဆင္ေျပသြားၾကၿပီလားမသိဘူး..."
ဂြၽန္ေျမာင္ ဘာမွမေျပာပဲ ပန္းထုိးတာသာဂ႐ုစုိက္လုိက္တယ္...
"ျပန္မလာေသးဘူးလားမသိဘူး.."
"..............."
"သားေတာ္ ကုိယ္ေတာ္ကုိလြမ္းေနရင္ဘယ္လုိလုပ္မလဲ.."
"............"
"ဟုိတေလာက မုိးရြာတာ ေနရဲရဲ႕လားမသိဘူး"
"ကဲ!!!ဘယ္လုိေတြပိက်ိပိက်ိလုပ္ေနတာလဲ??
ေမာင္ေတာ္ သားေတာ္က ကေလးမဟုတ္ေတာ့ဘူး !!"
ဂြၽန္ေျမာင္ေအာ္လုိက္မွ အသံတိတ္သြားေသာရီဖန္....
အဟင့္ သားေတာ္ေလးကုိလြမ္းေနပါတယ္ဆုိ..
သူကလည္း ေငါက္ဖုိ႔ကိ္်ိပဲ.....
ဘာပဲေနေန မိဖုရားဂြၽန္ေျမာင္မသိေအာင္
လူလႊတ္ထားရမယ္....
YOU ARE READING
ေမာင့္မိဖုရား.....
Fanfiction[CHANYEOL & SEHUN] CHANHUN #ChanHun_DreamLand Written by @borntoloveosh_
