"ဟြန္း ~~ဆယ္ဟြန္း~~ကုိယ့္ကုိခြဲမသြားပါနဲ႔"
"ခ်န္းေယာလ္~~ေဟ်ာင့္ သတိထားအုံးေလ"
ေခြၽးေတြပ်ံကာ လက္ေတြေလေပၚဆန္႔ရင္း
ေအာ္ေနတဲ့ခ်န္းေယာလ္....
"ဟြန္းေလး!!!"
နာမည္တစ္ခုကုိေအာ္ကာ ထထုိင္လုိက္မိသည္
"ခ်န္းေယာလ္ ရရဲ႕လား??"
"ဆယ္ ဆယ္ဟြန္းေရာ"
မ်က္ရည္မ်ားရစ္ဝုိင္းၿပီးေမးလာတာေၾကာင့္
"ဘယ္ကဆယ္ဟြန္းတုန္း??"
ေဂ်ာင္ဆူး ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္နဲ႔ျပန္ေမးမိတယ္ ေနအုံး ဒီေကာင္ေခါင္းမ်ားထိသြားသလား??
"ငါ.ငါဆရာဝန္သြားေခၚလုိက္အုံးမယ္"
ေဂ်ာင္ဆူး ထြက္သြားမွ
ခ်န္းေယာလ္တစ္ေယာက္
"အာ~~ငါ ဒီဘက္ျပန္ေရာက္လာၿပီပဲ"
ေဆး႐ုံအခန္းကုိတစ္ခ်က္ၾကည့္ၿပီး
လက္ခံလုိက္ရသည္
ဆရာဝန္ဝင္လာေတာ့ ခ်န္းေယာလ္မ်က္ရည္
ေတြ အျမန္သုတ္လုိက္တယ္
"ခ်န္းေယာလ္႐ွီ အဆင္ေျပရဲ႕လား??
ဘယ္နားနာေနေသးလဲ??"
"ဟင့္အင္း မနာပါဘူး အားလုံးအဆင္ေျပပါတယ္ေဒါက္တာ"
ဆရာဝန္က သူ႔ကုိစစ္ေဆးစရာစစ္ၿပီး စိတ္ခ်ရလုိ႔ျပန္သြားသည္
"ေဂ်ာင္ဆူး ငါဘာေတြျဖစ္ခဲ့တာလဲ??"
"မင္းမမွတ္မိဘူးလား?? မင္းေရနစ္သြားတာေလ
ျပန္ေပၚမလာလုိ႔ ေသၿပီလုိ႔ထင္ၾကတာ"
"ငါကျပန္ေပၚမလာဘူး ??"
ငါဟုိဘက္ေခတ္ေရာက္သြား မင္းတုိ႔မသိဘူးေပါ့
"မင္းလခ်ီၿပီးခ်ိန္မွ အာ့ေခ်ာင္းနားမွာေမ့လဲေနတာကုိ ေတြ႕လုိ႔ သက္ဆုိင္ရာက ငါတုိ႔ဆီအေၾကာင္းၾကားတာ့ ငါတုိ႔အံျသလုိက္ရတာကြာ"
YOU ARE READING
ေမာင့္မိဖုရား.....
Fanfiction[CHANYEOL & SEHUN] CHANHUN #ChanHun_DreamLand Written by @borntoloveosh_
