ႀကိတ္ၾကိတ္တိုးေနတဲ႔ လူတန္းရွည္ၾကီးထဲက တိုးထြက္လိုက္ရေတာ့ ေစာေစာလာမိတာကံေကာင္းတယ္ဆိုနဲ႔အေတြးနဲ႔စိတ္သက္သာရာရ၏။အလကၤာနဖူးမွာလည္း ေခြ်းစက္တစ္ခ်ိဳ႕. . .။
"ငါတို႔ေစာေစာလာလိုက္တာ ကံေကာင္းသြားတယ္"
အလကၤာေျပာေတာ့ ေတးသစ္ ေထာက္ခံျပီးေခါင္းညိတ္လိုက္သည္။
"ဟုတ္တယ္ မဟုတ္ရင္ ဒီေန႔ေအာင္လက္မွတ္ရဖို႔ေတာင္ မေသခ်ာဘူး"
ေတးသစ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ ေအာင္လက္မွတ္ထုတ္ဖို႔ လႈိင္နယ္ေျမထဲကို ေရာက္ေနျခင္းပါ။ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ထဲမွာ E-majorတက္ရဖို႔ ရည္မွန္းထားတာေလး အေကာင္အထည္ေပၚျပီဆိုေတာ့ အလကၤာ့မ်က္ႏွာက ျပံဳးလို႔ရႊင္လို႔။
"ပင္ပန္းေနျပီလား"
အျမဲလိုိလုိ ဖ်ားလြယ္တဲ႔ အလကၤာ. . .။ အခုလိုေနပူၾကီး ထဲဆိုေတာ့ ပင္ပန္းရွာမည္။ အလကၤာ လွစ္ခနဲျပံဳးကာ ေခါင္းကိုခပ္ျဖည္းျဖည္းယမ္းသည္။
"ငါတို႔ တကၠသိုလ္အတူတူတက္ၾကမယ္ေနာ္"
"အင္း"
အလကၤာက ေတးသစ္လက္ေမာင္းကို လက္သီးနဲ႔ ခပ္ဖြဖြ ထိုး၏။
"ေက်းဇူးပဲ ငါနဲ႔လိုက္တက္ေပးလို႔"
"ဒါေပါ့ လိုက္တက္ေပးတယ္ဆိုရင္ေတာ့ေက်းဇူးတင္ရမယ္ ဒါေပမယ့္ လိုက္တက္ေပးတယ္လို႔ မေတြးေၾကး"
"မေတြးပါဘူး ေတြးစရာလား"
"ဘာ. . ."
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ဟက္ဟက္ပက္ပက္ရယ္ျဖစ္ၾကသည္။ အနာဂတ္လမ္းကေျဖာင့္လို႔. . .တကယ္ဆို သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ မကြဲမကြာ တကၠသိုလ္အတူတက္ရတယ္ဆိုတာေတးသစ္အတြက္ေတာ့ ေပ်ာ္စရာပဲမဟုတ္ဘူးလား။
"ကဲ ဒါဆိုငါသြားျပီ"
အလကၤာ့အိမ္ေရွ႕ေရာက္ေတာ့ ေတးသစ္ႏႈတ္ဆက္သည္။ အိမ္ကတစ္လမ္းသာျခားသည္မို႔ အလကၤာ့ကိုလိုက္ပို႔ျပီးမွ ေတးသစ္ျပန္ေနက်။ အျမဲရိုးေနေသာ ကိစၥသည္ ထူးျပီးေတာ့ မဆန္းပါ။ ဒါေပမယ့္ အလကၤာအမူအရာက ဒီေန႔မွ အနည္းငယ္ထူးေနသလို။ ေတးသစ္ကို ေငးၾကည့္ေနတာ ေျပာစရာစကားတစ္ခုခုရွိေနသလို။
"မင္းငါ့ကိုေျပာစရာ. . ."
"မဟုတ္ဘူး မရွိဘူး ငါသြားျပီ"
YOU ARE READING
Be A Melody ( already completed but never complete ) Zawgyi + Unicode
Romanceတစ်ပုံစံတည်းမို့လို့သာချစ်နိုင်မယ်ဆို ကိုယ်ဟာထပ်တူညီတဲ့ သံစဉ်တိုင်းကို ချစ်မိနေမှာပေါ့. . .မဟုတ်ဘူး သံစဉ်. . .မင်းကငါ့ရဲ့ပထမဆုံးနဲ့နောက်ဆုံးဖြစ်တည်လာတဲ့ အထူးခြားဆုံးသံစဉ်တစ်ခုလေ... တစ္ပံုစံတည္းမို႔လို႔သာခ်စ္ႏိုင္မယ္ဆို ကိုယ္ဟာထပ္တူညီတဲ႔ သံစဥ္တိုင္းက...
