Chapter 21

2.4K 207 4
                                    

ဒီေန႔တစ္ေနကုန္ ေတးသစ္ အေပ်ာ္လြန္ေနတာ မနက္ကတည္းက။ မနက္က အိပ္ရာႏိုးလာလာခ်င္း ေတးသစ္ရင္ခြင္ထဲမွာ ပါးစပ္ေဟာင္းေလာင္းေလးပြင့္ျပီး အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ႔ သံစဥ့္ကို ၾကည့္ျပီး ဘာလိုလိုဆိုတဲ႔ အေတြးေတြနဲ႔ အၾကည္ႏူးလြန္ေနတာ။ ကာရန္႔ကိုခိုးၾကည့္ေတာ့ ကာရန္ကုတင္ေပၚမွာရွိမေန။ ထံုးစံအတိုင္း ေရခ်ိဳးခန္းထဲေရာက္ေနသည္။ တစ္ေန႔ကို ေရႏွစ္ခါမခ်ိဳးရရင္မေနႏိုင္တဲ႔ေကာင္။
                 
သံစဥ့္ဆံပင္အုပ္အုပ္ေလးကို လွန္တင္ျပီး
နဖူးကို ခိုးနမ္းေတာ့ အိပ္ေနရင္းနဲ႔ေတာင္ ေယာင္ျပီး ႏႈတ္ခမ္းက ျပံဳးေယာင္သန္းလာတာ။
                    
               "အေမ. . ."
        
ေတးသစ္ ရင္ထဲမွာ ကလိကလိနဲ႔အသည္းယားေနခ်ိန္မွာပဲ သံစဥ္ေရရြတ္လိုက္တဲ႔နာမည္ေၾကာင့္ feelေတာင္outသြားသည္။ ဒါေပမယ့္လည္း သူ႕ဟာသူအေမထင္တာလည္းထင္။ ကုိယ္ကေတာ့ နမ္းလိုက္ရတာ အဖတ္တင္သြားသည္။
                    
               "ထေတာ့ သံစဥ္ေရ"
        
ပါးစပ္လႈပ္ရုံေလးႏႈိးျပီးမွ ခါးကိုဖက္ထားတဲ႔လက္ကို ဆြဲခြာလိုက္သည္။ တစ္ညလံုးဖိအိပ္ထား၍ ေတးသစ္ညာဘက္လက္ေမာင္းက အနည္းငယ္ေအာင့္ေနတာေတာင္ ေတးသစ္မ်က္ႏွာက အျပံဳးမပ်က္ေပ။
                   
               "ထေတာ့ ရန္ေတာင္ ေရခ်ိဳးေနျပီ"

               "ခဏေလးပါ အေမရယ္ ေနာက္ငါးမိနစ္ပဲ"
          
ဒါေတာ့နည္းနည္းမ်ားျပီ။ တစ္ေခါက္တည္းေယာင္တာက ျပႆနာမဟုတ္။ ေတးသစ္အသည္းယားျပီး ႏွာေခါင္းကိုဆြဲညွစ္လိုက္ေတာ့မွ ေငါက္ခနဲထထိုင္ျပီး ေတးသစ္ကို ျပဴ းေၾကာင္ေၾကာင္ၾကည့္ေနသည္။
                    
               "ဘာၾကည့္ေနတာလဲ"

               "အာာာ. . ."
          
ဘာမွလည္းဆက္မေျပာ။ အာဆိုျပီး အဲဒီအတိုင္း ပါးစပ္ကိုဖြင့္ထားေသးသည္။
             
               "မင္း ငါ့အေမမဟုတ္ဘူးလား"

               "ဘယ္နားကမင္းအေမနဲ႔တူသြားတာလဲ"
            
အဲဒီက်ေတာ့မွ ဟီးခနဲရယ္ျပီး ပါးေလးေဖာင္းတက္လာေအာင္ျပံဳးကာ

               "ငါ့အေမငါ့ကိုအိပ္ရာလာႏႈိးတယ္ထင္လို႔"

လို႔ ခပ္တိုးတိုးေျပာသည္။ အလကၤာက ငယ္ငယ္ကတည္းက အေမဆိုတာနဲ႔မရင္းႏွီးခဲ့သလို အေမဆိုတာကို တစ္ခြန္းမွ ထုတ္မေျပာတာကို ေမ့ေနပံုရပါသည္။
             
မနက္စာစားျပီး နားနားေနေနရွိေတာ့မွ ပင္လယ္ဘက္ကို လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ခဲ႔သည္။ ရတုသူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို တစ္ခ်ိန္လံုးလိုက္ၾကည့္ေနတာကို သတိထားမိေတာ့ ေတးသစ္ သံစဥ့္လက္ကို မလႊတ္ရဲ။ မလႊတ္ရ ပိုေတာင္ေကာင္းေသးတယ္ဟုေတြးကာ လက္ကိုသာတိုး၍ ကိုင္ထားမိသည္။ ကာရန္တစ္ေယာက္လည္း ဖုန္းကိုတၾကည့္ၾကည့္နဲ႔ အရပ္ေလးမ်က္ႏွာ ပတ္ေလွ်ာက္ေနသည္။ ရတုကသာ ဟိုးခပ္ေဝးေဝးကေနထိုင္ျပီးေတာ့ မ်က္စိေဒါက္ေထာက္ၾကည့္ေနတာ။ ေဘးမွာ ကဗ်ာလည္းရွိေနသည္။
                 
ပင္လယ္ကလွသည္။ ေတးသစ္ေဘးမွာသံစဥ္ရွိေနေတာ့ပိုလွသည္။ ဒီေန႔ကို သံစဥ္နဲ႔ေတးသစ္ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးနီးစပ္ရမည့္ေန႔လို႔ေတြးေတာ့ အခ်ိန္တိုင္း စကၠန္႔တိုင္းက အဖိုးျဖတ္မရေအာင္တန္ဖိုးရွိသည္။ လက္မွာေခြ်းေစးေတြျပန္လာတာေတာင္ သံစဥ့္လက္ေသးေသးေႏြးေႏြးေလးကို မလႊတ္မိ။ လက္ေခ်ာင္းေတြယွက္ကာဆုပ္ထားသည္။
                   
               "ငါ့စိတ္ထဲမွာ ေတးသစ္တမင္လုပ္ေနတယ္လို႔ထင္တာပဲ"

Be A Melody ( already completed but never complete ) Zawgyi + UnicodeWhere stories live. Discover now