De makkelijke weg | Sherine. [pauze]

05

PERS SHERINE

Er zijn nu al een paar dagen voorbijgegaan sinds de ontmoeting met S.I.B. Ik heb hem de volgende dag een berichtje gestuurd om te laten weten dat het mijn nummer was.
Ik heb nog niks gehoord van hem.

Een paar dagen verspild.

En ja, ik ben uiteindelijk toch wél definitief ontslagen.
Ik werd uitgenodigd om voor een gesprek langs te gaan en daar werd het mij verteld.

Ondanks dat het terecht is vind ik het oneerlijk.

Ik ben nu werkloos en kan nergens naartoe, omdat ik nog steeds wacht op het berichtje of telefoontje van hem.
Was hij wel serieus of maakte hij een grapje? Hij vond de hele situatie wel grappig, merkte ik.

Nu maar hopen op het beste.
-

"Sherine, doe de deur open. Ik ben in de douche!" Hoorde ik m'n moeder roepen. Ik leg mijn laptop opzij en sta op om de deur te openen. Zal vast Nada zijn. Ze appte me net om te zeggen dat ze even langs een vriendin ging en daarna naar huis kwam.

"Oh-mijn-god, je wilt echt niet weten wat er net is gebeurt!" Snel liep ze naar binnen en plofte op de bank. Ze is op dit moment aan het giechelen en klapt haar handen samen.

Moet ik bang worden?

Verwarrend doe ik de deur dicht en vertel haar dat ze een toontje lager moet praten, maar alsnog gaat ze verder. Ik heb echt niks aan haar.

"Vertel, wat is er gebeurd?" Vroeg ik nieuwsgierig. Ik pakte een plekje tegenover elkaar en keek haar afwachtend aan.
"Nou, je weet toch dat ik net bij Maissa was. Toen ik naar buiten ging om naar huis te komen stonden er twee jongens vo-"

Ik zie al waar dit naartoe gaat en Mama hoeft dit écht niet te horen.

Ik greep naar haar arm en trok haar mee naar mijn kamer.
"Eh debiel, doe rustig!" Schreeuwde ze.

Eenmaal in m'n kamer deed ik de deur dicht. Mama vroeg nog of er wat aan de hand was en ik antwoordde van niet. Ik wou even met m'n zusje praten, omdat ik haar "mis".
Dat geloofde ze snel en ging verder met wat ze aan het doen was.

"Oké, nu mag je verder."

Nada rolde haar ogen voordat ze haar verhaal afmaakte.
"Ik was buiten en toen vroeg een van hun of ik een Sherine kende. Ze zeiden dat ik leek op haar - jou dus."

Oh, fuck.

"Ik zei zovan, ja hoezo? Weet je wat hij toen zei?!" Ze was nu bijna aan het schreeuwen en ik zette m'n linkerhand over haar mond.
"Praat rustig, mogool." Siste ik. "Wat zei hij?" Vroeg ik nerveus.

"Hij zei dat ik je de groeten moest doen, gewoon zomaar. Waarom heb je mij niet verteld dat je een vriendje hebt!" Nada denkt volgens mij echt dat we in een high school musical film leven.

"Luister, ik heb geen vriendje! Hoe zag hij eruit?"

Natuurlijk wist ik al over wie ze het had, maar moest ik het vragen voor de zekerheid.

"Gewoon normaal, hij had wel zo'n litteken op zijn nek. Zag er echt pijnlijk uit." Zei ze terwijl ze deed alsof ze de rillingen kreeg. Dit kind is zó extra.

Ik liet een zucht voordat ik mij weer keerde naar haar. "Wollah, als mama hierachter te weten komt ben je dood."

Nada keek me aan en gaf me een duivels lachje. "Op één voorwaarde."

Ik gaf haar een blik dat zei "Bitch, really?" en vroeg haar wat die ene voorwaarde was.
"Ik mag je roze shirt lenen, die van Zara." Wauw, was dat het?