De makkelijke weg | Sherine. [pauze]

51

PERS SHERINE

"Yo, Sherine. Ben je er nog?" Hoorde ik van mijn rechterkant komen. Momenteel zit ik in de bibliotheek op school, omdat ik samen met een aantal klasgenoten moet werken aan een schoolopdracht. Ons rooster voor vandaag was gelukkig ongeveer hetzelfde, dus hadden wij allemaal tijd om in de middag een aantal uren hierin te steken. Dit is al de derde keer dat we er gezamenlijk aan werken. Ik knikte van wel "Sorry, ik moest denken aan iets." Antwoordde ik. Het meisje dat dit aan mij vroeg knikte, gaf me een glimlach en ging verder met het typen op haar toetsenbord.

"Ik ga nu verderwerken aan onderdeel F." Zei ik tegen niemand specifieks, meer om het te laten weten zodat zij er niet aan zouden beginnen. Ze knikten en vroegen nog een aantal dingen aan elkaar, en aan mij, voordat we weer aan de slag gingen. We hadden afgesproken om om 15:00 een pauze te houden van ongeveer vijftien minuten, dus over een aantal minuten. Ik had zin om even naar buiten te gaan om een luchtje te scheppen. Ik heb het idee dat ik het erg benauwd heb hierbinnen, ondanks dat het in werkelijkheid niet warm is. Hoogstwaarschijnlijk komt het door de racende gedachtes die ik sinds gisteravond heb.

Eenmaal in bed gisteravond kon ik moeilijk mijn slaap terugvinden die ik eerst wel had tijdens de film. Toen ik mijn telefoon checkte was het al bijna drie uur 's ochtends en ik had toen nog geen oog dichtgedaan. Gelukkig begon ik om tien uur vandaag, maar alsnog had ik slaaptekort. Tijdens het ontbijt hing er een strakke spanning in de lucht. Mama en ik wisten waar de ander aan dacht, maar niemand die daadwerkelijk zijn mond opentrok om er een gesprek over te beginnen. We konden beiden volgens mij de confrontatie nog niet aan. En dat snap ik, maar Nada niet. Nada die weet er niets van, dus is het voor haar vreemd om te zien hoe we van leuk en gezellig naar stil en koel gingen.

We kusten elkaar wel gedag toen zij eerder dan mij het huis uitging en Mama fluisterde nog snel in mijn oor dat we samen moesten gaan zitten. Daarmee bedoelt ze samen een gesprek aangaan over je-weet-wel-wat-en-wie.

Zoals gister knikte ik, maar weet ik niet zeker of ik het wel wil. Tja, niet op dit moment, omdat ikzelf nog tijd nodig heb om dit te verwerken. De reis naar school leek ook opeens eindeloos. Ik nam plek achterin de metro en stopte meteen mijn oordoppen in m'n oren. Elk emotioneel liedje skipte ik meteen om te voorkomen dat ik mezelf nóg emotioneler zou maken. Op dat moment kwam ik erachter hoeveel emo liedjes ik in mijn playlist heb staan. Wat is er mis met mij?

"Oké, vijftien minuten pauze." Zei Walid, een jongen uit mijn klas. Hij is een jaartje ouder dan mij, heeft groene ogen en een korte, bruine kapsel. Ik betrap hem vaak in de klas wanneer hij mijn kant opkijkt en sinds kort merkte ik op dat dat best vaak is. Iedereen stond op van zijn plek. De een ging naar de koffiemachine, de ander naar de WC en ik zat nog. Ik besloot eerst naar de toilet te gaan om wat koud water op m'n gezicht te gooien, omdat ik zowat in slaap viel. Daarna zal ik waarschijnlijk even naar buiten gaan aangezien ik het nodig heb.

Voordat ik de WC inging zag ik net een meisje naar buiten lopen. Ze groette mij vriendelijk, ondanks dat we elkaar niet kenden. Eenmaal in de WC durfde ik niet naar mezelf te kijken, bang voor hetgeen dat ik zou zien. Ik weet dat ik vast donkere wallen heb, een kapsel die er niet uitziet en een suf gezicht. Na het wassen van mijn handen ging ik over m'n gezicht heen met koud water en keek toen op. Ik zag exact wat ik dacht. Na het laten van een diepe zucht maakte ik m'n haar los om een wat strakkere knot te maken. Ik probeerde mezelf er wat fatsoenlijker uit te laten zien en het werkte gelukkig een beetje.

Goed, nog tien minuten. Genoeg om even buiten te zitten. Onderweg naar de uitgang zag ik Walid samen met een andere jongen bij de koffiemachine staan aan het praten en lachen over weet ik veel wat. Shit, ik hoop niet dat hij mij gezien heeft, want de kans is groot dat hij mij komt achtervolgen. Het is echt een praatjesmaker, erg vriendelijk, maar een beetje té vriendelijk. De frisse lucht voelde zo goed tegen mijn gezicht aan. Ik nam plaats op een soort zitplaats en leunde tegen de muur aan. Ik was helemaal vergeten dat m'n telefoon in m'n zak zat en besloot ik dus te kijken naar de berichten die ik ondertussen had genegeerd.