De makkelijke weg | Sherine. [pauze]

17

PERS NADIR

De oorlog is begonnen.

De voornamelijke reden hierachter, is omdat ik wraak wil nemen. Wraak op hem én zijn mannen. Zoals veel mensen zeggen: vergeef, maar vergeet niet. Ik heb hem zovaak vergeven, maar heb nooit zijn daden vergeten. Hij zal het allemaal terug voelen, al zullen er doden vallen.

Voor al die jaren dat ik zijn schaduw moest staan zal hij boeten.

Flashback; 4 jaar terug

Met een sigaret hangend tussen m'n lippen sta ik voor m'n portiek. Samen met Sabri heb ik afgesproken, maar zoals gewoonlijk is hij te laat. Niks nieuws. In de verte zie ik hem eindelijk aanlopen.

"Ewa, broer." We gaven elkaar een boks en begonnen te lopen naar een afgelegen plek niet ver hiervandaan. Dit is waar we samenkomen om te praten over zaken en geld.

"Nog iets gehoord van die Portugees?" We hebben onlangs een deal gemaakt met een ene Portugees die de volgende week op vakantie komt en er echt van wil genieten. Met die harde shit, dus.
Hij knikte van wel en liet een berichtje zien. Het enige dat ik ervan kan uitmaken is dat beide de Portugees én Sabri geen ene fuck kunnen zeggen in het engels. Ik weet niet eens hoe ze elkaar hebben begrepen.

Ik zie wanneer het gesprek plaatsvond, vorige week. Hij vertelt me dit pas een week later? Dit is 1 van de grootste deals die we tot nu toe hebben gemaakt.
"Waarom laat je dit nu pas zien?" Vraag ik terwijl ik hem afwachtend aankijk. Ik kan hier zo fucking boos van worden.

"Sahbi, je hebt mij niks gevraagd." Zei hij lachend. Leugens, ik heb er zeker 3 keer om gevraagd deze week. Ik voel m'n bloed koken en sta op voordat ik iets doe waar ik spijt van ga krijgen.

Het is achteraf nog steeds m'n broer. Niet m'n echte broer, maar je weet wat ik bedoel. Hij heeft m'n leven zovaak gered, ik weet niet eens hoe ik hem überhaupt zou kunnen bedanken. Ondanks al die shit begin ik te twijfelen aan hem. Dit is al de zoveelste keer dat hij alles zelf afhandeld. Ook vertelt hij dat er minder geld binnenkomt, maar zelf komt hij elke week met nieuwe Gucci schoenen. Het verbaast mij niks als hij het geld voor zichzelf houd.

Alsof we thuis met geld gooien. Hij weet ook dat ik het zwaar nodig heb, maar nee. Meneer denkt alleen aan zichzelf, fucking flikker. Tfoe.

"Nadir man, waar ga je naartoe?" Hoorde ik achter me. Met een snel tempo loop ik naar m'n auto en schuur ik de bekende straat uit. Ik hoor Nermin nog m'n naam roepen vanuit het raam, maar negeer ik haar zoals ik Sabri negeerde. Ik durf te wedden dat m'n Ma straks m'n telefoon helemaal gaat spammen met berichten en oproepen.

Boeit me niet. Helemaal niets op dit moment.

Ik moet even weg, weg van iedereen. Weg van de hoofdpijn, ookal weet ik dat die thuis op me wacht wanneer ik eenmaal terug ga.
Ik vind mezelf richting Amsterdam en bedenk me dat ik langs kan gaan bij Riyad, een goede vriend van me die daar twee jaar geleden naar verhuist was. Ik bel hem op en laat hem weten dat ik binnen een kwartier aankom.

In m'n hoofd gebeurt er veel. Er word vooral nagedacht over wraak nemen, op iedereen. Sabri is de eerste die in me opkomt. Het zijn je broeders die je in de shit laten.

Het heden

Sinds die dag beloofde ik mezelf niemand meer te vertrouwen. Op iemand rekenen heb ik al jaren niet gedaan. Waar was mijn zogenaamde broer toen ik in diepe shit zat? Toen ik nachten achter elkaar moest doorbrengen in koude gevangeniscellen? Ergens aan het chillen, zeker. Maar fuck het verleden, ik denk aan nu en het feit dat hij het tien keer erger terug zal voelen.

Dit is mijn terrein. Mijn geld. Mijn macht.

PERS SHERINE

"Sherine!" Nermin neemt me in een omhelzing wanneer ze me voor haar deur ziet staan. "Hbiba, hoe gaat het?" Vroeg ze aan me op een tuttige manier, stop alsjeblieft. Wij zijn totaal niet zo, dus doet ze dat express om me te irriteren. Ik gaf haar een duw terwijl ik haar uitlachte en liep voorbij haar richting de keuken.

"Oh ja, gaat ook goed met mij! Dankje." Wat een sarcastisch kind. "Geen dank, zina." We keken elkaar aan voor een paar seconden en begonnen hard te lachen. Plots komt Khalti Ghizlane binnen en geeft me een dikke knuffel wanneer ze me ziet. Ze stuurt ons naar de woonkamer en zegt dat ze snel thee gaat maken.

We praten even over alles en nog wat voordat we net als de vorige keer de deur opeens horen opengaan. Fuck, niet weer. Nadir zegt snel 'Salam' voordat hij direct naar zijn kamer loopt. Khalti Ghizlane kijkt Nermin aan met een vragend gezicht, blijkbaar was hij sinds gisterochtend niet thuis.
"Hij zei dat hij bij een vriend was." Vertelde Nermin in lage toon, omdat ze weet dat Nadir het haat wanneer zo over hem of zijn zaken praten.

Nermins moeder ziet er niet overtuigd uit, maar vraagt niet verder. Ze is al blij dat hij thuiskomt. Natuurlijk weet ze wat hij doet, het is bijna onmisbaar. Ik zou niet eens willen weten hoeveel stress zij ervan krijgt.

"Sherine, kan je m'n oplader uit m'n kamer halen?" Nermin keek me aan met puppy-ogen die me zogenaamd moesten overhalen. "En jij hebt geen benen?" Ik nam een slok van m'n hete thee en hoorde haar alweer. Ik weet dat ze gaat blijven zeuren totdat ik opsta. "Je hebt geluk dat ik aardig ben." Nadat ik m'n kopje op de salontafel heb gelegd loop ik richting haar kamer.

Onderweg daarnaartoe ben ik diep aan het denken.

Ondanks dat ik de laatste keer tussen ons vaag vond blijft het Nadir. Al jaren is hij m'n maatje geweest en heb ik superleuke herinneringen gemaakt met hem. Misschien vat ik alles verkeerd op? Dat is ook een mogelijkheid.
Ik twijfel even, maar loop snel naar z'n slaapkamerdeur en klop twee keer zacht aan. "Ja?" Moet ik naar binnen of?

Voor de tweede keer klop ik aan en doet hij zelf open. "Ik zei toch fu-." Snel stopt hij halverwege zijn zin en kijkt me aan met een geheven wenkbrauw. "Sherine." Ik stap z'n rommelige kamer binnen en wil ergens zitten, maar er is nergens plek. Ik blijf dan wel staan, niet dat ik een keus heb. Hoe kan hij hierin leven? Ik zal sommige jongens nooit begrijpen.

"Ik wou even uh, vragen hoe het met je gaat?" Vroeg ik voorzichtig. Waarom weet ik niet, ik maak het zelf raar tussen ons. Een halve glimlach verschijnt op zijn gezicht. "Goed. Het gaat goed op dit moment." Ik zal eerlijk zijn, ik ben niet overtuigd. Nooit zegt hij dat alles goed gaat. Ik knikte voordat ik hem weer een vraag stelde, "Weet je het zeker?"

Hij neemt twee stappen naar voren en stopt precies voor me. M'n ogen werden een beetje groter toen ik realiseerde hoe dicht hij bij me staat. Wat ik al helemaal niet verwachtte is dat hij z'n hand op m'n wang ging leggen.

Zijn linkerhand rustte even voor 5 seconden voordat hij er zacht over wreef met z'n duim. Nog steeds keek hij me recht in m'n ogen aan en voelde ik mezelf ongemakkelijk worden.

Waar is de oude Nadir? Zo herken ik hem helemaal niet.

"Maak je geen zorgen. Alles gaat goed." Met de nadruk op goed. Zijn halve glimlach breid zich uit tot een hele. What the fuck is dit vaag gedoe? Sinds wanneer doet hij klef en shit?

"Sherine, lukt het?" Hoorde ik Nermin roepen vanuit de woonkamer. Snel haal ik mezelf bij elkaar en haal ik zijn hand weg van me. Ik geef hem een laatste blik en zie hem op dezelfde plek staan met z'n armen over elkaar.

"Ja, ik kom!" Ik loop naar Nermins kamer en pak de witte oplader die op haar bed ligt.

De volgende keer vraag ik precies niemand meer hoe het gaat, vooral niet hem. Waarom kan ik nooit jongens als vrienden hebben? Ik word telkens als iets anders gezien. Van wie ik het al helemaal nooit had verwacht is Nadir.

Fuck, wat heb ik een spijt.

-
2K 💛

Het is volgens mij wel duidelijk nu voor Sherine dat Nadir haar op een andere manier ziet.
Wat vinden jullie hiervan?

Vergeet niet te stemmen 💫

Ma'a al salama
xoujdiia 🍃