De makkelijke weg | Sherine. [pauze]

25

PERS NADIR

"Nermin, heb je m'n groene joggingbroek gezien?" Ik ben net opgebeld om naar het kantoor te komen, maar kan de helft van mijn kleren niet meer vinden. "Mama heeft bijna al je kleren in de was gegooid." Plots staat ze in de deuropening en kijkt me teleurstellend aan. "Waarom?" Vraag ik terwijl ik nog steeds in m'n kast aan het graaien ben.

Ze liet een harde zucht uit en keek boos naar me, "Omdat al je fucking kleren naar wiet ruiken!" Ik stopte waarmee ik bezig was en staarde haar even aan. "Dat gaat haar toch niks aan." Zei ik op een rustige toon. Nermins ogen werden groter en het was duidelijk dat ze niet blij is met mijn antwoord. "Gaat haar niks aan? Je zei dat je ging stoppen, weet je hoe boos ze is?"

Een schuldgevoel begint aan mij te knagen en ik realiseer me dat ik Mama had beloofd om te stoppen met roken, voor de zoveelste keer. Snel pak ik de eerste broek en trui die ik voor me zie en loop langs haar richting de badkamer. "Oh, dus je gaat me gewoon negeren? Wacht maar tot Mama thuiskomt." Met een luide klap sluit ik de badkamerdeur en doe het water van de douche aan. "Altijd ren je weg van je problemen!" Ik probeer haar te negeren en ga verder met wat ik deed. Eenmaal voor de spiegel pak ik een elastiek om mijn haar vast te maken, maar kon haar net nog iets horen zeggen onder het geluid van het stromend water. "Net als papa."

Als ik had gezegd dat dit niets met mij deed, had ik gelogen. De pijnscheut die ik voelde in m'n hart kon ik niet missen. Met een boze blik staar ik naar de reflectie in de spiegel. Zulke uitspraken zouden mij normaal gesproken niet boeien, maar het is Nermin. Mijn kleine zusje. Alleen zij en Mama kunnen mij kwetsen met hun woorden, dus wanneer er zoiets gezegd wordt is het serieus.

Binnen tien minuten ben ik gedoucht en aangekleed, klaar om te gaan. Ik loop snel terug naar mijn kamer en pak de autosleutels die op m'n nachtkastje liggen. Op de grond zie allemaal kleding verspreid en doet het mr denken aan het incident van daarnet. Dat moet ik zometeen opruimen, of gewoon terug erin gooien. Ik schud m'n hoofd en maak mijn weg naar de voordeur voordat ik doorheb dat ik iets vergeten ben. Met grote voetstappen loop ik terug mijn kamer in en graai tussen m'n kleren zoekend naar het object.

Eenmaal gevonden stop ik het in m'n zak en vertrek. Nermin is vast in haar kamer gaan zitten, omdat ik zie dat de deur dicht is. In de auto voel ik een tril in m'n rechterbroekzak, het is mijn telefoon.

Nermin
Doe voorzichtig

Nermin
En bel mama straks

Ondanks dat ze dagelijks boos op mij word, laat ze zien dat ze bezorgd over mij raakt. Op momenten als deze realiseer ik me dat ik haar soms niet goed genoeg waardeer, maar dat is een zorg voor de volgende keer. Nu heb ik andere dingen te doen.

PERS SHERINE

"Meisjes!" Ik hoorde de voordeur opengaan en Mama's blije stem die daarna volgde. "In de woonkamer!" Het gebeurt niet vaak dat ze in zo'n goede bui thuiskomt. Op haar gezicht is een grote glimlach geplakt en ze loopt met open armen naar mij toe. Ik doe hetzelfde en loop haar kant op, vervolgens laat ik mij in haar omhelzing vallen. Net wanneer ik haar wou vragen wat de reden was voor haar goede bui was ze me voor.

"Ik heb een hogere functie op werk gekregen!" Zei ze met een nog steeds brede glimlach. Ik pakte haar op arm-afstand en keek haar aan. "Nee, serieus?" Vroeg ik lachend. Ik weet nog dat Mama het een paar maanden geleden had over dat ze het geweldig zou vinden om een hogere functie te krijgen.

"Dat is niet alles." Met een vragende blik keek ik haar aan. "Wat is er nog meer?" Vroeg ik nieuwsgierig. Ze liet een lach uit voordat ze het nog betere nieuws aankondigde, "Ik verdien nu het dubbele van m'n eerdere salaris." Ik liet een kleine schreeuw uit en knuffelde haar steviger. "Je verdient het, Mama. Je werkt altijd zo hard." Ze knikte en knuffelde mij stevig terug. "Ik weet het, Habiba. Ik heb hier lang op gewacht." Zachtjes voelde ik haar linkerhand strelen over mijn haar. "Ik ook." Met een glimlach liet ik zien hoe blij ik voor haar was, voor ons. Mama is de hardste werkster die ik ooit heb ontmoet en dat zal nooit veranderen.