Hoofdstuk 35

1.8K 67 0
                                    

P.o.v Lexi
Evan en ik stappen uit de auto en gaan gelijk door naar het kantoor van Evan waar Caitlin en wat spionnen die de route van de jagers in de gaten hebben gehouden te begroeten

Ik maak de deur open en Evan gaat op zijn stoel zitten en ik ga naast hem staan
Tegenover ons zitten Caitlin en een man en een vrouw die ik nog niet ontmoet heb ik neem aan dat zij de spionnen zijn
'Alpha's' zeggen ze en buigen hun hoofd ik en Evan geven een knikje dat het goed is en ze beginnen met spreken 'we hebben enkele dagen de jagers gevolgd maar we moesten terug omdat ze ons bijna door hadden het zijn een stuk of twintig man wat niet een heel groot aantal is' begint de man 'maar ze hebben dodelijke wapens zoals zilveren kogels en wolfsbane waardoor we meer risico lopen toch dat als we alle mannen inzetten die jullie hier verzameld hebben kunnen we na schatting makkelijk winnen' maakt de vrouw verder af
Evan knikt 'we moeten wel winnen gevaarlijke wapens of niet ik ga mijn pack niet verliezen aan een stelletje miezerige mensen die niet goed in hun boven kamer zijn' ik leg me hand op zijn schouder en kijk hem aan 'dat gaat ook zeker niet gebeuren dat zou ik niet toelaten daarom vind ik het een goed plan als er meevechten Evan' 
Evan kijkt me geschrokken aan en staat op
Snel pakt ie me handen en kijkt me bezorgd aan 'ik vecht mee voor onze packs maar ik wil dat jij hier blijft ik zou het niet aankunnen om jouw te verliezen Lexi dat zou me kapot maken van binnen' ik schudt mijn hoofd 'ik moet wel Evan ik ben hun alpha ik moet aan hun zij staan en ik kan je niet beloven dat ik dit overleef en ik kan niet beloven dat ik er heel huids aan uit kom maar je moet mij beloven dat als er iets met me gebeurt dat je sterk blijft' Evan kijkt me aan met een blik waarvan ik zowat tranen krijg deze jongen is zo gebroken en hij kan het niet hebben om nog iemand te verliezen die zo dicht bij hem staat maar ik kan niet anders ik moet aan mijn pack mijn mensen denken

'Ik blijf sterk voor jouw en ook alleen voor jouw Lexi' de tranen schieten in mijn ogen en snel gooi ik mijn armen om ze nek en omhels ik hem 'het komt goed we gaan dit winnen' hij laat me los en kijkt dan weer naar de spionnen die een beetje ongemakkelijk op hun stoel zitten en Caitlin die er van moet lachen
'Wanneer zouden de spionnen de pack bereiken of überhaupt in de beurt komen van de pack dan weten we hoeveel tijd we nog hebben om ons voor te bereiden' zegt Evan 'niet lang meer' zegt de man 'wat is niet lang?' Vraagt Caitlin en de vrouw slikt 'overmorgen is de verwachte aankomst'

Heartless {voltooid}Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu