Αιχμάλωτοι στην χρυσή γή #JAWBC18

Η καρδιά μου είναι μαζί σου

Ο Μπαράκ πάρκαρε το τζιπ όπως όπως και έτρεξε γρήγορα στην γραμματεία πληροφοριών.
Η καρδιά του αγωνιούσε για το αν την έχει προλάβει.
Βλέπεις ο εγωισμός του δεν τον άφηνε να τρέξει πιο νωρίς κοντά της.
Κι ας τον είχε χιλιοπαρακαλέσει ο πατέρας του.

"Λυπάμαι κύριε,δεν προλάβατε,η πτήση έχει μόλις απογειωθεί."

Τα λόγια της υπαλλήλου έπεσαν σαν κεραυνός πάνω του.
Πλησίασε την τζαμαρία και κοίταξε έξω στον αεροδιάδρομο.

Το αεροπλάνο που σηκωνόταν στον ουρανό μόλις είχε πάρει μαζί του την καρδιά του.

******************************

Μόλις αντίκρισε το καινούριο τους σπίτι η Αμάντα πέταξε απ' την χαρά της.
Δεν μπορούσε να πιστέψει οτι αυτή η βίλα ήταν δική της και της Έιντζελ.

"Ο Ομέρ τελικά είναι φοβερός τύπος" αναφώνησε εύθυμα.

Η Έιντζελ την κοίταξε επικριτικά.

"Κανονικά δεν θα 'πρεπε να δεχτούμε τόσο μεγάλο δώρο" την μάλωσε με σοβαρό ύφος.

Η Αμάντα την κοίταξε παιχνιδιάρικα.

"Ωωω,μην είσαι στριμμένη, δεν είδες πόσο επέμενε ο άνθρωπος;"

Η Έιντζελ έκανε έναν μορφασμό αποδοκιμασίας.

"Αν αρνιόσουν κι εσύ όπως εγώ δεν θα επέμενε" της είπε θυμωμένα.

Η Αμάντα σήκωσε τα μάτια σε ένδειξη αγανάκτησης.

"Αμάν ρε Έιντζελ, μην είσαι γκρινιάρα.Άλλωστε τώρα είμαστε εδώ.Έλα να εξερευνήσουμε το σπίτι!"

Η Έιντζελ δεν επέμεινε, της έδωσε τα κλειδιά που της είχε δώσει ο μεσίτης μόλις προσγειώθηκαν στο αεροδρόμιο της Νεας Υόρκης.

Μόλις μπήκαν μέσα η Αμάντα άρχισε να τρέχει από δωμάτιο σε δωμάτιο βγάζοντας επιφωνήματα θαυμασμού και χαράς.
Η Έιντζελ είχε παραμείνει στο καθιστικό.

Δυστυχώς δεν μπορούσε να συμμεριστεί την χαρά της Αμάντα.
Η θλίψη της δεν είχε καμιά σχέση με το σπίτι.
Αντιθέτως το σπίτι ήταν υπέροχο αλλά της φαινόταν άδειο και κενό.

"Μάλλον γιατί η καρδιά σου είναι κενή"μονολόγησε θλιμμένα.

Όμως θα περάσει, με τον χρόνο θα περάσει, σκέφτηκε.
Ήδη είχε αποφασίσει τι θα κάνει στο άμεσο μέλλον.
Θα ξεκινούσε ξανά την σχολή της,άλλωστε δυο χρόνια της έμεναν ακόμα.
Τώρα όσο για δουλειά,εκεί θα ήταν δύσκολα τα πράγματα γιατί τον ενάμιση μήνα που έλειπε σίγουρα το αφεντικό της θα είχε βρεί αντικαταστάτρια.
Θα έπρεπε να ψάξει για καινούρια δουλειά και γρήγορα μάλιστα, γιατί τώρα είχε να φροντίσει και την Αμάντα.
Βέβαια η μικρή της είχε προτείνει να βρεί κι αυτή μια δουλειά να πάει τ' απογεύματα, αλλά η Έιντζελ ηταν απόλυτη.

" Εσύ θα πας μόνο σχολείο, τ' απογεύματα θα διαβάζεις"της είχε πει με αυστηρό τόνο.

             ************

Είχαν περάσει δυο μήνες και τα πράγματα είχαν μπεί σε μια σειρά για τις δυο κοπέλες.
Η Έιντζελ τα πρωινά πήγαινε στην σχολή και τ' απογεύματα εργαζόταν σε ένα δικηγορικό γραφείο σαν γραμματέας.
Το ότι σπούδαζε νομική και το οτι γνώριζε τρείς ξένες γλώσσες συνέβαλλαν στο να προσληφθεί αμέσως.
Ενώ η Αμάντα είχε ξεκινήσει την δεύτερα λυκείου και πρός ευχάριστη έκπληξη για την Έιντζελ,ήταν πολύ καλή μαθήτρια.

Τις τελευταίες μέρες όμως κάτι δεν πήγαινε καλά με την υγεία της Έιντζελ.
Είχε συχνές ζαλάδες και οι πρωινοί εμετοί ήταν καθημερινό φαινόμενο.
Στην αρχή υπέθεσε πως ήταν κάποιο κρυολόγημα ή γρίπη, αλλά όταν αυτό συνεχίστηκε άρχισε να φοβάται πως είχε κάτι πιο σοβαρό.
Έκλεισε ραντεβού στον γιατρό,αλλά στην Αμάντα δεν είπε τίποτα, δεν ήθελε να την ανησυχήσει χωρίς λόγο.