The So Called Destiny

Chapter 16

Chapter 16:

Napakahirap tanggapin nang malaman mo na ang iyong matang gamit kay galing sa iyong pinakamamahal.. Galing kay Pan. Tahimik akong umiiyak sa kaniyang tabi dahil ayaw niya akong makitang umiiyak sa harapan niya. He gave his eyes for me. Para makita ko muli ang kulay at ganda ng mundo pero unfair naman dahil siya ang nakakaranas ng dilim.

"I know you're crying! Naririnig ko ang sob mo. Ayoko kong kaawaan mo ako Cake." He reach my hand at ng makita kong hindi niya ito makapa.. Kusa kong inilapit ang aking mga kamay upang mahawakan niya. "M-mahirap k-kase Pan.. Napakahirap na nakikita kitang naghihirapan."

"Don't be! Masaya ako dahil muli ka nang nakakita.. Masaya ako dahil nakikita mong muli ako." Natuptop ko ang aking bibig dahil patuloy akong umiiyak. Masakit! Napakasakit.."O-oo at ikaw naman ang hindi.." Kinapa niya ang aking mukha. Nilalakbay niya ang kaniyang kamay sa kabuuan ng aking mukha.

"May mga kamay ako at kaya nilang idetelyado ang ganda mo." Hinawakan ko ang kaniyang mga palad na nasa aking mukha at dahan dahan itong ibinaba. "Dad and I are going to US.. Ooperahan na ako at makikita kitang muli.. At sana sa pagbalik ko pasakal na tayo." I laugh.. Pero natuwa ako.

Walong taong.. Sa walong taon naming pagsasama hindi ako magsisising pakasalan siya.. He's a kind of a man that every girl deserve.. Nakabait at gentleman niya.. Niyakap ko siya ng mahigpit. "Oo Papakasal tayo.. Kaya magpakatatag ka para sa Operasyon."

Inilalayan ko siya papuntang kusina..Hindi sila tunay na umalis.. Araw araw nila akong binabantayan--napag-alam ko ring sa kanila magmula ang pera sa operasyon. Kaya pala all this time nararamdaman kong palagi may nakamasid sa akin.

Aljon told me everything.. Si Mr. Almond ang laging tumatanaw sa akin mula sa malayo at dinedeltayado na lamang nito sa anak kung ano ang suot ko at kung gaano ako kaganda. "Eat this! Kalabasa pampalinaw ng mata." I know it's sound sarcasm but Aljon chuckled. "Wala akong mga mata pero dahil request mo sige kakainin ko yan."

"Bukas ang alis namin." Mr. Almond interrupt. Inilapag ko ang kutsaritang hawak ko at saka niya hinarap. "Gustuhin ko man pong sumama pero may kailangan pa ho akong tapusin rito." He smiled and noded. "I know hija.. "

Nagpaalam ako kay Pan at kay Mr. Almond na uuwi na ako.. Nag-protesta si Pan pero wala na siyang nagawa dahil si Mr. Almond na mismo ang nagsabi.

Tulala ako lulan ng taxi cab papuntang subdivision. I paid the taxi driver. Nadatnan ko si Gwenyth na nakatayo sa labas ng aming bahay. "Gwenyth! What are you doing here?" Kahit na ilang bese kaming nag-away kinakausap ko parin siya in a nice way. "I'm sorry Couz.. I'm sorry for what I've done to you.. " I cut her words.. "Simple sorry is enough,Nyth." Niyakap ko siya.

May ibinigay siyang isang puting papel.. "I'm living to the America.. Gusto ko munang makalayo layo. Don't say this to Kiro and Ella.. Alam kong hahanapin nila ako." Hindi ko man maintindihan pero kusa akong napatango..

Namalayan ko na lamang na wala na siya sa aking harapan.. Tinignan ko ang puting papel iniabot ni Gwenyth sa aking palad..

3years Later

"Hello,Isa how are you? Na miss ka ni Ninang Olyn." I pinched na cheeks of Isaiah.. "Gwen naman wag mong diinan.. Kita mo ohh namula tuloy." Saway sa akin ni Jemica. "Cute nga eh.. Ito naman napaka-over protected."

Jaxon Isaiah Samonte Viernes anak nina Jemica Brienne Samonte-Viernes at Josiah Viernes.. Masaya ako para sa kanilang pamilya. "Ang aga naman yata ni Mareng Olyn." Pangungutya ni Claire kasama si Gerald. "Hi saiyo.. Handsome Isa." Baling ni Gerald sa batang si Isa.

Manang manang ito sa amang si Josiah sigurado akong lalaki itong gwapo kagaya ng kaniyang ama. "Wag mong hawakan sa kamay Mohr baka saan mo pa yan hinawak eh." Pagpapagalit ni Jem kay Gerald ng hawak si Isa sa kamay. "Ang grabe namang arte.. Naghugas ho ako."

Matapos kong mag-paalam kay Jem at kay Isa.. Narito ako ngayon nakatanaw sa malayo at tinatangay ng hangin ang mga hibla ng aking buhok.

Nasan na kaya ang pangako niya? Isa na lamang ba iyong suntok sa buwan.. Tatlong taon akong naghintay sa muli niyang pagbabalik pero ni-balita wala kong natanggap sa kaniya.. Sabi nila may iba na raw itong kinakapiling sa US.

Pero hindi ako naniniwala.. Kilala ko si Aljon at pinapahalagahan ko ang iniwan niyang salita.. Papakasal tayo? Oo magpapakasal kami kaya hinihintay ko ang muli niyang pagbabalik.

Mag-isa kong tinatanaw nag paglubog ng araw.. Kulay Kahel na pumupula pula ang kalangitan.. Hindi masakit sa mata ang tagpong nasisilayan ko.. Sabi nila masayang tanawin ang paglubog ng araw kung kasama mo ang taong mahalaga sa iyo.. Pero paano ba? Mag-isa lang ako eh.. Tila iniwan niya parin ako.

Buti pa nga ang Love story nina Jemica at Josiah ay may happy ending.. Pero hindi parin naiiwasan sa isang kwento ang mga conflict na kinakaharap ng isang bida.

Kagaya ko.. Marami akong kinaharap na problema pero nalampasan ko.. Nalampasan ko dahil sa tulong nila.. Ganiyan ang mga bidang babae sa isang kwento sa umpisa nagiging isang api at sa huli babangon upang maghiganti.

Pero ako! Iba ako sa ibang babaeng bida dahil hindi ako gumanti.. Oo gumaganti ako pero sa alam kong tama.

"Kamusta ang ina-anak ko si Cameron ha." Kinurot ko ang ilong ni Cameron.. Napakatangos kase ng ilong nito na tila namana sa pogi niyang ama. "Aba aba.. Wag mo ngang pingutin ang ilong niyan.. Baka pumanget eh." Sensitibong ama..

After ng wedding nina Jem at Josiah si Carolina ang nakasalo ng bulaklak at kagaya ng naugalian sa isang tradisyon.. Sila ni Xymon ang sumunod na ikinasal.

And now biniyayaan sila ng isang napakagandang anak.. Siya ang inaanak kong si Cameron Xybrienne Rogacion Gernale.. Ang ganda ng kumbinasyon hindi ba.. Xybrinne ay galing sa pinaghalong pangalan ni Xymon at Brienne.. Isa daw kase si Brienne sa inspirasyon nila kaya isinama nila ito sa pangalan ng kanilang anak.

"Ikaw kailan ang kasal mo? Ikaw ang nakasalo ng bulalak diba." Kasal? Oo ako ang nakasalo ng bulalak sa kasal nina Carolina at Xymon pero wala eh.. Tila pinaglihisan ako ng tadhana. "Ewan ko.."