Waiting V

15 7 2
                                    


Μόλις μπαίνω μέσα στο αμάξι, νιώθω μια ανακούφιση. Ένα βάρος φεύγει από πάνω μου, δεν βρίσκομαι σε εκείνο το μέρος, η καρδιά μου χτυπάει τόσο δυνατά. Είναι αναταραχή? Ή μήπως είναι η ανησυχία μου που έχω για το τι πρόκειται να συμβεί στη συνέχεια?
Πρέπει να ηρεμήσεις, όλα καλά, δεν είσαι εκεί μέσα, όχι πλέον. Κανένας δεν θα σου πει τι να κάνεις, πως να κάτσεις ή να τους απαντήσεις όπως και δηποτε τις ερωτήσεις τους. Κοιτάω κάπως καλύτερα το αμάξι και έχει φιμε τζάμια, ο ήλιος δεν μπορεί να εισχωρήσει τόσο έντονα σε σχέση με το εξωτερικό περιβάλλον.
Οι θέσεις είναι δερμάτινες, αλλά είναι κρύες, γιατί έχει ανάψει το κλιματιστικό ο οδηγός. Ποιος να είναι άραγε? Περιμένω πως και πως να γυεισει να τον δω. Όμως πριν καν προλάβω να μιλήσω ακούω τη φωνή του κ. Williams

«Ωραία, Blue τώρα μπορείς να χαλαρώσεις όλα καλά, φεύγουμε από αυτό το μέρος και θα μας πάρει αρκετές ώρες για να φτάσουμε στον προορισμό μας. Να ξες πως δεν χρειάζεται να μου μιλάς στον πληθυντικό το όνομα μου είναι Jack, να ξες πως όλα όσα σου είπα για εμένα είναι αλήθεια, δηλαδή το όνομα μου, απλά στη ταυτότητα που έδωσα δεν έγραφε αυτό. Ήταν με λίγα λόγια πλάστη, από ότι βλέπεις κανένας δεν πρόκειται να σε αγγίξει ή να σου κάνει κακό. Και εφόσον η δουλειά μου έχει τελειώσει εδώ, θα σε αναλάβει ο Jon.»

Πριν καν προλάβει να τελειώσει τον μονόλογο του ο Jack, ο Jon επεμβαίνει βιάστηκα και λέει

«Δεν χρειάζεται να λες τι δουλειά πρόκειται να κάνω εγώ, έτσι και αλλιώς θα της το έλεγα εγώ, αλλά από ότι φαίνεται βιάζεσαι πάρα πολύ.»

Ξαφνικά, μου κόβεται η ανάσα, αυτή η φωνή, αυτή η χροιά, τη ξέρω, μου είναι τόσο γνώριμη, τόσο κοντά μου, δεν μπορεί να είναι αυτός. Κάτι κατάλαβα
Καλά εγώ είχα καταλάβει, από το σωματοτυπο του.
Είναι αυτός.

«Έχουμε ξανά μιλήσει, και μάλιστα αρκετές φορές, και μπορώ να πω πως όσες φορές σου έχω μιλήσει, ήταν από καρδιάς και το έκανα για το καλό σου. Δεν είναι ανάγκη ουτε και σε εμένα να μου μιλάς στον πληθυντικό, λέγε με Jon. Αφού, όπως και να έχει θα σε προσέχω εγώ όσο καιρό θα μας πάρει για να πάρουμε όσες πληροφορίες μας χρειάζονται. Μην ανησυχείς, το μόνο που πρέπει εσύ να κάνεις είναι απλά να με ακούς και τίποτα άλλο»

Αυτή η φωνή, αυτή η χροιά. Πρέπει να συγκεντρωθω. Είπε μόλις τώρα ότι θα μένω μαζί του? Δεν άντεξα και έτσι τον ρώτησα γεμάτη απορία

«Τι εννοείς? Ποιες πληροφορίες? Και που πηγαίνουμε?» η φωνή μου στο τέλος έσβησε, εκείνος όμως με την ίδια χροιά, χωρίς να αλλάξει ούτε μια στιγμή και με τον ίδιο τόνο στη φωνή του μου απαντά

FreedomWhere stories live. Discover now