DEPLASMAN • tamamlandı

Bölüm ☆17☆ (part 1) Aşk'ım

Multi:bizim çocuklar 😋❣ (Hep bu fan sayfalarının üzerinden geçiniyorum valla rahatsız olan varsa isim falan verebilirim ya cncçcjcj)

Bu bölüm 6638363 mesaj atarak yeni bölüm isteyen dinemokay a gelsin fkdçgjflgj

Keyifli okumalarr ❣

☆☆☆

Onca güzel geçen günden sonra okula gelmek,ne bileyim biraz koymuştu açıkçası.Raporumun günü bitmiş,hem de sınav haftası yaklaşmıştı.Adam akıllı kitap açmayan biri olarak kalmamak için ne halt edeceğimi bilmiyordum.

"Şu sıkıntılı yüz ifadeni at artık," diye hamurdandı İlhan yanımda.Kolunu omzuma attığında ben de başımı kaldırıp ona baktım. "Kanka bok gibi hissediyorum.Bıktım artık bu okuldan."

"Hangimiz bıkmadık ki?"

"Hocalardan bile nefret ediyorum artık!"

"Hangimiz etmiyoruz ki?" İlhan'ın bir noktaya takılı kalıp motora bağladığını fark ettiğim de gözlerimi devirdim. "Ben bir malım."

"Hangimiz değiliz k- Ne?" Sonunda ilgisini çekebildiğimde kafasına bir şaplak attım. "Sen beni dinlemiyor musun?Neye bakıyorsun öyle?"

"Şuradaki kıza." Dedi eliyle bir yeri göstererek.O tarafa baktığımda,şaşırmıştım. "Nazlıcan'dan mı bahsediyorsun?" İlhan başını onaylarcasına salladığındaysa hem mutlu,hem de şok olmuştum.Nazlıcan alt devrelerden bir kızdı.Pek kendine özen göstermeyen,kulaklığı kulağından eksik olmayan ve genelde yalnız takılan bir kızdı ve bunun nedeni fazla kilolarıydı.Onunla arkadaş olmaya çalışmıştım fakat istememişti,öyle hatırlıyordum.Öğretmenlerin bile pek sevmediği,atarlı bir tipti anlayacağınız.

"Evet." Dedi İlhan,kızdan gözlerini ayırmayarak. "İlginç bir tip." Elimi gözlerinin önünde sallayıp ilgisini çektim. "Aşkın seni gebertir,bakma öyle elin kızlarına." Dedim dalgaya vurarak.İlhan bana kısa bir bakış attı ve yutkundu. "Ayrıldık."

Anlık şokla öylece kala kaldım. "Nasıl?" Onlar lisenin başından beri,yaklaşık dört yıldır sevgililerdi ve birbirlerini gerçekten çok seviyorlardı.Sürekli tartışıyorlardı tamam ama,ilk kez İlhan karşıma geçmiş 'ayrıldık,' diyordu.

"Sevmiyormuş beni artık,dört yıldır bıkmış benden.Bende siktiri bastım amına koyim,ne yapacağım?" Dedi umursamazca.Ben bunu nasıl fark edemezdim?

"İlhan!" Arkadaşımın beline sıkıca sarıldım.Bu Aşkın bir dayağı hak ediyordu yani. "İyiyim Deniz," dedi İlhan ama bana sarılıyordu o da.Daha sonra kendinden ayırıp kulağıma doğru yaklaştı. "Bu konuyu sonra konuşuruz,hadi içeri girelim."

"Dur bir dakika,Nazlıcan meselesini hala anlatmadın!"

"Kanka geçen gün yalnız oturuyordu bu kantinde,her zamanki gibi.Ben de iki çay alıp oturdum yanına.Konuşmaya çalışsam da konuşmadı benimle,daha sonra da kalktı gitti.Sinir oldum kıza!" Diye homurdandı ve beni okulun kapısına doğru yönlendirmeye başladı.

İlhan'ın merhametli yüreği beni hep şaşırtıyordu.Ona baktıkça nedense Emir aklıma geliyordu hep.

Bir erkeğe en çok yakışan şey,merhametti. Başlarım parasına,yakışıklılığına.Kalbi güzel olmadıktan sonra bir halta yaramıyorlardı.

"O herkese karşı öyle,boşver kankam." Dediğimde sadece omuz silkti. "Aç mısın?"

"Evet!Ne ısmarlıyorsun bana?"

Kankalık kuralları bilmem kaç;her zaman onun üzerinden geçinme potansiyeline sahip ol.

"Bunu sormamı mı bekliyordun lan?" Gülerek elimi beline yerleştirdim. "Evet."