The Playboy's Girl(COMPLETED)

Chapter 26:Realization

Charice's Pov:
   Maaga kaming umalis ni Alexa ng bahay.May pupuntahan pa kasi ako mamaya pagkatapos naming dumalaw sa puntod ni Kyle.Pagkarating namin don,wala akong ibang magawa kundi ang kinocomfort lang si Alexa habang umiiyak.Nasasaktan ako sa kalagayan niya ngayon.Alam ko naman na sa mga araw na kasama namin siya, palagi siyang nakangiti pero deep inside.May sakit parin talaga.Mahigit isang oras din kaming nagstay sa puntod ni Kyle.Kinakausap rin namin siya ni Alexa.Shinishare namin sa kanya kung ano ang mga nangyari sa bawat araw namin.Natatawa na nga lang ako kasi si Alexa parang timang.Tatawa-tawa pagkatapos iiyak na naman.Tsk.
   Papasok na sana kami sa bahay kaya lang napatigil ako nang biglang akong nakaramdam ng pagkahilo.Agad kong hinawakan ang ulo ko at hindi ko na alam kung ano ang sunod na nangyari.Bigla lang umikot ang paningin ko then...Blackout.

Tristan's Pov:
   Kararating ko lang dito sa resthouse ko sa Batangas.Maaga akong pinaalis ni Nikko eh.Tsk yung lokong yun talaga.Agad akong sumalampak sa
kama at pipikit na sana kaya lang may kumatok sa pintuan.
"You're so annoying.Are you?---"hindi ko na natapos ang sasabihin ko nang tumambad si Andrei sa harapan ko.Seriously? Nandito na siya eh ang aga-aga pa.Ugh!
"Bro!!!"sigaw niya at agad akong binigyan ng isang suntok sa balikat.Sinuntok ko nga rin siya sa balikat niya.Tsk! The nerve of the man! Kapag magkikita kami suntok talaga ang naging batian namin.Haha.
"Ang daya mo.Hindi mo man lang sinabi sa akin na pupunta ka pala dito."wika nya.Nagsmirk lang ako at agad ng nagtungo sa kusina.Kumuha ako ng fresh milk at nagtoast rin ako ng bread.Tapos nagluto ako ng egg.Tsk.Si Andrei naman nakatunganga lang na naghihintay ng pagkain."Seriously? Dito ka pa talaga magbreakfast ahh."nakangiting saad ko.Bumulalas lamang siya ng tawa.Tsk.
"So? Kumusta na pala kayo ng girlfriend mo?"napakunot ang noo ko na tumingin sa kanya."Girlfriend?Wala naman akong girlfriend."agad naman nya akong sinipa sa paa."Oh god! Talaga lang Tristan ahh? Eh, kaano-ano mo pala si Charice? Diba girlfriend mo siya? Oh anyway, how is she?"tanong niya at ininom ang fresh milk niya.
"Ahh----oh.Charice.She's fine I think.
Ahm--- wala na kami-----"
"SERIOUSLY?!"gulat na tanong niya.Napailing nalang ako."Don't tell me.She's just your toy girl diba? Oh shit."napahilamos siya sa mukha niya."No.It's not like that.Fake Relationship lang naman kasi ang meron kami noon.Just in 3 months.Pero mukhang nagkamali ako kasi I think I love her."mas lalo pa siyang ngumisi sa sinabi ko.
"Ayun ohhh!!! Tristan Ford Zapanta ang isang dakilang playboy ng bayan! Naiinlove na sa isang babaeng nagngangalang Charice! Wahahaha!"tawa pa sya ng tawa."But honestly, hindi naman malayong mafall ka sa kanya.Sa sobrang bait ng babaeng yon.Maganda na nga, mabait pa.Oh edi ikaw na."inirapan ko lang siya.Kung ano-ano pinagsasabi tsk."Kaya nga ako nagpunta dito kasi gusto ko lang talagang makapag-isip ng tama.Gusto kong magdesisyon ako ng tama.Para hindi ako magsisisi sa huli diba? Naguguluhan parin talaga ako hanggang ngayon.Siguro mahal ko na nga si Charice.Pero nung bumalik si Arcie.Doon ko narealize na mahal ko pa talaga siya."nanalaki na naman ang mga mata niya sa gulat."Bumalik si Arcie?! Eh...Tapos ano? Naging kayo na ganun?"umiling naman ako.
"Hindi.Kasi ayokong may masaktan.Mahal na ako ni Charice.Nabanggit ni Alexa sakin yun.Gusto ko lang talagang mahanap sa sarili ko ang kasagutan na mahal ko narin ba talaga siya.That's why I'm here."tumango naman siya.
"Pero alam mo bro, kung ako ang nasa posisyon mo.Mas gusto ko pang mahalin ang taong may dahilan kung bakit ko binuksan ulit ang puso ko despite sa lahat ng nangyayari noon.
Alam mo kasi, para sa akin lang naman, ex mo na yung tao.Siya ang dahilan kung bakit nangyari sayo ang hindi dapat mangyari sa buhay mo.Ginawa niyang miserable ang buhay mo noon.Tapos dumating si girl at tinulungan kang makapagmove on sa ex mo.My point is, just give your love to the girl who always there for you.Si Charice, sya ang dahilan kung bakit bumabalik na ang mga totoong ngiti mo.Si Arcie, siya ang dahilan kung bakit nawawala ang mga totoong ngiti mo.See the difference bro.Wag mo na sanang pag-aksayahan ang oras mo sa babaeng minsan mo ng inibig pero ginago ka lang naman pala.Just give Charice another chance.Let her to love you and more.Find your true happiness.Sundin mo naman sana ang sasabihin ng puso mo kahit minsan man lang."seryosong wika niya sakin.Napailing nalang ako at tinapos na ang pagkain ko.Maya-maya rin ay nagpaalam na si Andrei na uuwi na muna daw siya sa kanila.
Kaya ayun, umakyat narin ako sa kwarto.Biglang nagring ang cellphone ko kaya tinignan ko ang caller.Si Alexa.
"Hello?"
"Oh my god! Tristan!"
"Oh? Why?"
"Tristan si Charice kasi sinugod sa hospital!!!"
"What?! How was she?!"
"I-i dont know...Wala pa kaming balita."
"Calm down.Call Nikko at magpapasama ka sa kanya dyan.Sorry Alexa but hindi ako makauwi ngayon.Ang lakas rin kasi ng ulan dito.Just call me if anything happen."and then I ended the call.
Napabuntong-hininga ulit ako.Ano bang nangyayari sa kanya? Is this part of her cancer? Shit.Ipinilig ko nalang ang ulo ko at pinilit makatulog.10:00am pa pero parang gabi na sa lakas ng ulan.Ang sarap sana matulog sa ganitong panahon pero hindi ko kayang magawa.Nag-aalala ako kay Charice.Paano kung?Paano kung...? Oh crap! Ugh.

Nagising ako sa ingay ni Mang Pedring sa labas.Agad akong bumangon at nagdala narin ako ng bath towel para sa kanya.
"Mang Pedring, ayos lang ho ba kayo?Pasok muna ho kayo at maligo sa banyo."wiko ko."Naku iho salamat nalang.Nabalitaan ko kasi kay Andrei na kanina ka pa dumating kaya agad akong nagtungo dito baka may kailangan ka."ngumiti lang ako saka tinapik ang balikat niya."No need Mang Pedring.Kaya ko naman po ang sarili ko.Magpahinga nalang muna kayo."ngumiti narin siya.
Medyo tumila na naman ang ulan kaya nagtungo nalang ako sa kusina para magtimpla ng coffee para sa aming dalawa ni Mang Pedring.Kawawa naman ang matanda at nilalamig na.

"Bakit hindi mo kasama ang nobya mo iho?"he was expecting Charice to be here too.Umiling ako at uminom ng kape."Nasa hospital po si Charice Mang Pedring."nagulat naman sya sa sinabi ko." Anong nangyari at nasa ospital siya ngayon? Bakit nandito ka eh mas kailangan ka ng nobya mo ngayon."napangiti nalang ako sa sinabi niya.Everytime I heard the word "NOBYA" napapangiti nalang ako.At the same time napailing.Masyado ko na syang sinaktan eh."May sakit ho siya.Lung cancer ho."mas lalong nanlaki ang mga mata nya sa gulat."Talaga? Kawawa naman pala yung nobya mo iho.Kamusta naman ang lagay nya? Maayos na ba sya?"bakas sa hitsura nya ang pag-aalala.Napayuko ako.Hindi ko alam ang isasagot kasi hanggang ngayon hindi parin tumatawag si Alexa.Hindi ko lang naman namalayan na nakatulog na pala ako kanina.Napatingin ako sa wristwatch ko at alas tres na ng hapon.Tsk.Ang haba pala ng tulog ko.
"Hindi pa po.Hindi pa tuma-----"bigla
tumunog ang cellphone ko at agad sinagot ang tawag.It's Nikko.

"Hello bro,you don't have to worry.Maayos naman na ang kalagayan ni Charice ngayon.Natutulog siya kasi kailangan niya ng pahinga.Okay na kami dito.Wag ka ng mag-alala.Just go back here after 1 week."then he ended the call.Seriously? Hindi man lang niya ako pinagsalita.Napangiti ako sa kawalan ng marealize na stable na ang kalagayan ni Charice.

Charice's Pov:
    Iminulat ko ang aking mga mata at nandito na naman ako sa isang kwartong familiar na sa akin.Suki na nga ata ako sa hospital eh.Hay naku!
"Mabuti naman at gising kana.Ayos kana ba?Kumusta pakiramdam mo?"tanong ni Alexa."Okay naman na ako.Makakauwi na ba ako?"umupo naman sa gilid ko si Alexa at hinawakan ang kamay ko.
"Hindi pa.Under observation kapa kasi.Tsaka, mabuti na yon para naman makapagpahinga ka."tumango nalang ako.Nandito rin si Nikko."Asan si JM at MJ?"tanong ko."Bumisita sila dito kanina.Tapos,dumiretso na sa airport.Uuwi daw sila sa New York eh."wika ni Nikko.Ang daya ng kambal.Sa New York pa talaga sila magcelebrate ng christmas? Tsk.
Actually, december na kasi ngayon.Ang saya siguro sa labas ngayon."Hindi mo man lang ba tatanungin kung nasan si Tristan?"nakangising wika ni Alexa kaya sinamaan ko siya ng tingin.
"Tsk.Para san pa? Hindi ko naman sya kailangan dito."nagpout naman si Alexa.After rin naming nagkwentuhan,natulog na ulit ako para daw makapagpahinga ako sabi ng doctor.Sa susunod na araw daw makalabas na ako.Hay salamat naman! Ayokong maging tahanan ang hospital na ito.

***********
Vote and Comment!

@CherayDiAyy💕