The Playboy's Girl(COMPLETED)

EPILOGUE:

Tristan's Pov

Huminga ako ng malalim bago bumaba ng eroplano.

This is my new life...

Hayst!

~~~Calling Nikko~~~

"Bro!"

"I'm here."

"Nice! Dadaan nalang ako dyan."

"Ok."

~~~Call Ended~~~

Dinala ko na ang maleta ko at naupo sa may bench.

Ilang minuto ang lumipas at natanaw ko na si Nikko na papalapit sakin.

"Bro! What's up?"aniya at agad akong niyakap.

Ngumiti lang ako bago ako nagsalita.

"I'm doing better.Alam ba nila mama na uuwi ako ngayon?"tanong ko.

Nang magpasya akong uuwi na ng Pilipinas after 2 years.Si Nikko agad ang tinawagan ko.Hindi ko sinabi sa ibang barkada ko o kahit kay mama(tita Cassandra) na uuwi ako.Gusto ko kasi silang masurprise.

"Syempre,hindi ko sinabi sa kanila kasi iyon ang bilin mo diba?"nakangiting tugon niya.

Tinapik ko lang ang balikat niya saka siya nginisian.

"Good man."inirapan niya lang ako.

Ang sunget niya parin talaga.

"Anong balak mo pagdating sa bahay nyo?"tanong niya nang nasa kotse na kami at kasalukuyan siyang nagdadrive.

"Gusto kong sabay tayong lahat na dadalaw sa puntod niya.Nakalimutan mo na bang ngayong araw ang birthday niya?"malungkot kong tanong sa kanya.Kaya nga ako maagang umuwi para mahabang oras pa ang maspend ko para sa kanya mamaya.

"Syempre hindi namin nakalimutan yon."nakangiti pero malungkot niyang tugon.Nagbuntong hininga nalang ako saka diretsong nakatitig sa daan.

"Two years of being miserable.Grabe, ang buong akala ko talaga sa sarili ko ay hindi na mababalik yung dating ako.Pero I'm thankful kasi,heto ako ngayon.The old TRISTAN FORD ZAPANTA."nagthumbs-up naman siya at ngumiti.

"Sigurado akong masaya na siya sa nakikita niya sa atin ngayon.Miss na miss na namin ang isang MARGAUX CHARICE FONTANILLA ZAPANTA na naging parte ng buhay namin."wika niya.Hindi nalang ako nagsalita at sa halip ay nagpatugtog nalang ako ng music.

Kamalas-malasan ay tumugtog ang theme song naming dalawa.

Uulit-ulitin ko sayo
Ang nadarama ng aking puso
Ang damdamin koy para lang sayo
Kahit kailan man di magbabago

Ikaw ang laging hanap-hanap
Sa gabi't araw
Ikaw ang nais ko sa tuwina ay matatanaw
Ikaw ang buhay at pag ibig
Wala na ngang iba
Saking puso tunay kang nag iisa...

Hindi ko namalayan na tumulo na pala yung mga luha ko.

"I-stop ko ba?"tanong ni Nikko.Pinigilan ko agad ang kamay niyang iclick ang stop button.

"W-wag..."sabi ko.Nagsigh nalang siya at nagpatuloy na sa pagdadrive.

Dalawang taon kong hindi naririnig ang theme song naming dalawa.

At ngayon  ko na ulit narinig ang kantang ito na pumukaw na naman ng puso ko.

Diko nais na mawalay ka
Kahit sandali sa aking piling
Kahit buksan pa ang dibdib ko
Matatagpuan larawan mo oohh...

Bumalik na naman ang mga memories ko kasama siya.Umiyak na naman ako.Hinahati ang puso.At ang sobrang sakit na nararamdaman ko noon ay bumalik na naman sa buong pagkatao ko.

Pero nakamove on na ako sa lahat ng nangyayari.Nakamove on na ako.

Nakaraan na iyon Tristan.

Maawa ka sa sarili mo at huwag mo ng saktan ang damdamin mo.

Ikaw ang laging hanap-hanap
Sa gabi't araw
Ikaw ang nais ko sa tuwina ay matatanaw
Ikaw ang buhay at pag ibig
Wala na ngang iba
Saking puso tunay kang nag iisa...

Ikaw ang laging hanap hanap
Sa gabi't araw
Ikaw ang nais ko sa tuwina ay matatanaw
Ikaw ang buhay at pag ibig
Wala na ngang iba
Saking puso tunay kang nag iisa...

"Bro,nandito na tayo."sabi ni Nikko.

Agad kong pinunasan ang mga luha sa mata ko saka ako bumaba ng kotse.

Sa dalawang taon kong pamamalagi sa London ay ramdam na ramdam ko parin ang lungkot ng buong bahay nung mawala sa buhay namin si Charice.

Ang lungkot na kahit kailan ay hindi na mapapalitan ng saya.

Binuksan ni Nikko ang pinto at bumungad samin ang mga ngiti nilang lahat.

"WELCOME BACK TRISTAN!!!"sabay nilang sigaw.Hindi ko mapigilang mapaluha ulit sa sobrang saya.Miss na miss ko na silang lahat.After two years,ngayon lang ulit kami nagkita.

Ngumiti lang ako at niyakap silang lahat.Agad hinanap ng mga mata ko si Matt Gabriel.

"Anak..."naluluhang tawag ko sa anak ko.Inosente namang tinignan ako ng bata pero hindi sya nagsalita.

He's 6 years old.Grabe,ang tagal na talagang hindi ko nakikita ang anak ko.Hindi ko naaalagaan dahil sa mga nangyari.

"Matt, nandito na ang daddy mo."ani Ivy na nakangiti sa bata.

Ako nalang ang lumapit sa kanya at agad siyang kinarga.

"How's my baby? Ang laki mo na ahh."naluluhang sabi ko.

Pagkatapos naming maglunch ay nagpasya na kami na magtungo sa Pryce Garden Memorial Park.

Huminga ako ng malalim nang narating namin ang puntod niya.Sobrang tahimik ng lugar.Maaliwalas.Ang lamig ng hangin.

Nakangiti kaming lahat na nakatingin sa puntod niya.

Si Mama(tita Cassandra),Daddy,
Elton,Bryle,Alexa,Alicia,Arcie,
Mikael,Ivy,Jake,Nami,Travis,
Angel,Anne at Nikko.Pati narin sina Matt Gabriel at Caster Troy.

"HAPPY BIRTHDAY CHA!!!"sabay sigaw naming lahat at pinalipad ang mga balloon na dala-dala namin.

THE   END!

*************************

       CAST/CHARACTERS:

¤TRISTAN FORD ZAPANTA

¤MARGAUX CHARICE FONTANILLA

¤MIKAEL CARLOS FONTANILLA

¤ELTON ZAPANTA

¤BRYLE ZAPANTA

¤ALICIA REYES

¤ALEXA VERGARA

¤NIKKO RAMOS

¤ANGEL CASIPONG

¤ARCIE REYES

¤MRS. CASSANDRA FONTANILLA ZAPANTA

¤MR. ZAPANTA(daddy ni Tristan)

¤MJ

¤JM

¤NAMI

¤TRAVIS

Author's Note:

Guys! Thank you so much!
Sa lahat ng sumuporta ng kauna-unahang kwento ko dito sa wattpad.Hihihi!

I hope na next time susuportahan niyo parin ako!

Labyoo so much!

@CherayDiAyy💕