ROXY [ON HOLD]

|01|

'You're the best mistake I ever made.''

R O X Y

Twee jaar geleden.

''Roxy!'' Justin, de jongen die Tessa haar auto had gecomplimenteerd, loopt glimlachen naar me toe. ''Hey, Justin!'' Zeg ik glimlachend en loop samen met hem de school uit. De laatste week van school start en ik bedenk mij wat ik deze vakantie ga doen. Het is ook al weer een half jaar geleden dat ik ruzie heb gekregen met Tessa. Het is nu een paar maanden geleden dat ik Jeremy heb gekust en Brain haar heb laten kussen. 

Als ik terugkijk op die momenten komt er een naar gevoel in mij op. Ik heb zoveel spijt voor wat ik haar en de rest heb aangedaan. Het was stom, maar ik was stront jaloers op haar. Het leek wel of ik opeens een vijftienjarige werd. Iedereen maakt fouten, soms groter dan normaal en dan moeten we maar hopen dat we vergeven worden.

Justin en ik zijn vrienden geworden, met natuurlijk Diego erbij. Die twee jongens hadden Tessa haar auto gecomplimenteerd op haar eerste dag. Tessa is een aardig en mooi meisje. Ik ben, ook al mag ik het eigenlijk niet zeggen, trots op haar. Ze is enorm gegroeid, niet alleen met haar kanaal, maar ook in zichzelf. Ze is meer zelfverzekerder en doet veel meer uit zichzelf. Op wat ze bereikt heeft in haar leven. Ik hoop dat ze op een dag me kan vergeven voor wat ik haar heb aangedaan. net als de rest van het groepje.

Vooral Pascal.

''Diego! Gast kom hier!'' Justin geschreeuw verstoort mijn gedachten en ik kijk omhoog. Diego knuffelt mij stevig en zegt mij gedag. ''Hey Rox. Hoe gaat het?'' vraagt Diego als hij mij los laat. Ik glimlach naar hem.

''Hey Die, goed met jouw?'' Hij knikt een legt zijn arm over mijn schouder. ''Goed. Training ging lekker.'' Lachend gooi ik zijn arm van mijn schouder af en ga zitten op het bank die paar meter verder op staat.  Justin en Diego ploffen naast mij neer met een grote zucht. ''Gek genoeg dat ik dit ga zeggen, maar school ga ik missen.'' Lachend kijk ik Diego aan. ''Wat precies? De aandacht en de meisjes?''  Diego lacht een beetje en schudt zijn hoofd.

Diego en Justin kun je wel de 'fuckboys' van school noemen. Ze staan bekend om de hoeveelheden meiden om hen heen en de populariteit.  Ze hebben nooit iets met mij geprobeerd en daar ben ik blij mee. 

Diego had eens een keer tegen me gezegd dat hun mij zien als hun 'zusje' die ze zullen beschermen voor de fuckboys op school. Best geinig ze beschermen mij voor hun eigen soort, maar natuurlijk ga ik ze dat niet vertellen. Ze kunnen er niet tegen als ik ze zo noem.

''Misschien moeten we water in haar gezicht gooien? Want zo ver is ze wel.'' Lacht Justin en Diego lacht mee. ''Dacht ik niet jongens.'' De jongens zijn meteen stil en hebben een klein glimlachje op.

''Ik ga naar huis jongens! Mijn moeder wil mij graag vroeg thuis hebben.'' Vertel ik de jongens en ze knikken. ''Wil je een rit naar huis?'' Vraagt Diego aan mij, maar ik schud mijn hoofd. ''Het is perfect om te lopen met dit weer!''

''Zie jullie morgen!'' Zeg ik tegen ze als ik ze geknuffeld hebben als afscheid en loop weg. In mijn ooghoek zie ik de jongens lachen en ze geven elkaar een bro-hug, voordat ze allebei ook vertrekken en hun eigen ding gaan doen. Sowieso gaan ze naar huis om te gamen. Altijd hetzelfde.

Justin en Diego zijn mijn beste vrienden, maar ik ga ook met de rest van het groepje om. Tim en Rick zijn ook goede vrienden van mij geworden, maar ik heb geen goede band gekregen met John. Hij is aardig en we haten elkaar niet, maar we gaan niet na schooltijd hangen. Tenzij de rest van de jongens erbij zijn, nooit alleen met zijn tweeën. 

''Mam ik ben thuis!'' Roep ik door het huis als ik thuis ben gekomen van school.''Hey lieverd, hoe was school?'' Vraagt ze met een glimlach. ''Goed.'' Vertel ik haar, mijn moeder weten alles wat ik gedaan heb. Mijn fouten en hoeveel spijt ik ervan heb.

Ik heb het haar verteld en ze was niet echt blij met wat ik gedaan heb, maar ze was wel blij dat ik snapte wat ik fout had gedaan en dat ik het verteld had tegen haar. Mijn moeder is er over heen gekomen, maar mijn opa kijkt mij nog soms aan met teleurstelling.

Ik hoop dat Tessa mij ooit op een dag zou kunnen vergeven en met mij wilt praten.