Dusk Till Dawn #SC2018

TELL ME HOW YOU CHOOSE

#TELL_ME_HOW_YOU_CHOOSE

"Dominic;" παρίστανα την ανήξερη. "Ωραίο όνομα."

"Ευχαριστώ;" ψέλλισε εκείνος απορημένος.

Λοιπόν. Ήρθε η ώρα να να θυμηθώ την εκπαίδευση μου. Μην. Δειξεις. Κανενα. Συναισθημα.

"Λοιπον... Rave.." ειπε αλλα σταματησε οταν τον αγριοκοιταξα. "εμ... εννοω Storm.." το εσωσε. "Μπορεις να δειξεις στον Dragon τα κατατόπια."

Εγώ έπιασα τον νεοφερμένο από το μπράτσο. Βγήκαμε και με βιαστικά βήματα και φτάσαμε στο τέλος του διαδρόμου. Δεν δώσαμε καμιά απολύτως σημασια στους γύρω μας. Ανοιξα την πορτα και μπηκαμε στο μεγαλο δωματιο.

Ειχε ενα μεγαλο διπλο κρεβατι και ενα γραφειο διακοσμημένο με βαζα και μολυβοθήκες. Απεναντι υπηρχε μία ξυλινη ντουλαπα και ενα μεγαλο παραθυρο. Το δωματιου μου! Έκλεισα γρήγορα την πόρτα πίσω μου και την κλείδωσα.

"Καπου σε ξερω;" με ρωτησε περιεργος.

"Μπα... δεν νομιζω... Εχω πολυ συνηθισμενο προσωπο." προσπαθησα να το σωσω.

"Οχι..." ειπε και με κοιταξε καλυτερα ενω, εγω προσευχομουν να μην με αναγνωρισει. "Μα ναι!" αναφωνησε. "Εισαι στη σχολη! Το κοριτσι που μου εριξε χυλοπιτα!" συμπληρωσε χαρουμενα. "Φαινεσαι διαφορετική."

"Αλλαξα... τη χωρίστρα μου?"

Γέλασε. Απλά γελασε. Εγώ θέλω να βαλω τα κλάματα. Θελει να ειναι μεσα σε αυτο. Μέσα στην καρδιά της μαφίας. Γιατι να θελει να ειναι κάποιος μεσα σε αυτο;

"Αν κατάλαβα καλά θα με εκπαιδεύσεις εσυ;" ρωτησε και τα ματια του φωτιστηκαν.

"Ναι." απαντησα. "Και ηρθε η ωρα να εξηγηθουμε." τον κοιταξα στα ματια. " Με λες μονο Storm. Στη σχολή δεν θα αναφερεις καθόλου αυτό το θέμα. Και τέλος αν θες να τα πάμε καλά θα κάνεις ότι σου λέω. Κατανοητή;"

"Yes Sir." φώναξε και στήθηκε σε στάση προσοχής.

"Αποριες;" ρωτησα.

"Αισθανεσαι αυτο ρεύμα αέρα; Απο που έρχεται;"

"Από τα παράθυρα του δωματίου;" απάντησα ειρωνικά. "Μαθημα 1ο. Παρατηριτηκοτητα. Θέλω να βρεις σε αυτό το δωμάτιο 3 πραγματα που μπορούν να χρησιμοποιηθουν σαν όπλα."συμπληρωσα και σηκωθηκα να κλεισω τα παραθυρα

"Wow! Τι κανει αυτο;" ρωτησε και γυρισα για να δω τι εννουσε.

Και μαντεψτε τι κρατουσε στα χερια του...

Οχι μαντεψτε... περιμενω.

Ενα shotgun.

"Που το βρήκες;" τον πλησιασα.

"Στην τσαντα σου." Απαντησε και οπλισε.

"Με ποιο δικαίωμα ψάχνεις τα πράγματα μου;"

Φυσικα με εγραψε και σημαδευψε ενα βαζο που ειχα πανω στο γραφειο μου.
Πατησε την σκανδαλη και η σφαιρα εσπασε το βαζο.

"Cool." ειπε και πηρε μια χαζοχαρουμεννη εκφραση.

"Οχι δεν ειναι cool. ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΠΥΡΟΒΟΛΕΙΣ ΟΤΙ ΒΡΙΣΚΕΙΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΟΥ!" τον κατσαδιασα.

"Εισαι τοσο sexy οταν φωναζεις..." μουρμούρισε.

"Παρντον;" ρώτησα μπερδεμένη.

"Συγγνώμη λεω για το βάζο."

Ααααααααα...Για το βάζο

"Εχεις υπεροχα ματια." ειπε και καρφωσε τα δικα του μεσα στα δικα μου και με πλησιασε.

Απομακρυνθηκα γρηγορα. "Πρεπει να φυγω. Αυριο στις 22:00 στο παλιο γηπεδο."

Πηρα το μπουφαν μου και την τσαντα μου ξεκλειδωσα την πορτα και εφυγα γρηγορα απο εκει μεσα. Δυστυχως επεσα πανω στο αφεντικο.

"Προς τι τοση βιασυνη;" με ρωτησε.

"Εχω και δουλεις." απαντησα επιθετικα.

"Ο νεοφερμενος;" ρωτησε. "Εχει προοπτικες;"

"Πολλές, πολλές..." απάντησα και έκανα το σήμα του τελειου με τα δάκτυλα μου. "Αντίο.." φώναξα και πριν προλάβει να απαντήσει εγώ είχα εξαφανιστεί.