WINDOWS INSIDE THIS ROOM

110 11 0
                                    

#WINDOWS_INSIDE_THIS_ROOM

Μια εβδομάδα πριν...

"Τι θες εδω;" ρωτησα επιθετικα τον αντρα που καθοταν στον καναπε μου.

"Εχει πολλα παραθυρα εδω. Θα εχει αρκετο φως την μερα." ειπε κοιτωντας τον χωρο γυρω του.

"Σε ξαναρωταω. Τι θες εδω;" επανελαβα την ερώτηση μου.

"Wow. Παραμένεις όσο επιθετική σε θυμόμουν." απαντησε.

"Χαιρομαι που με θυμασε. Γιατι εγω τα τελευταια δυο χρονια προσπαθουσα να σε ξεχασω. Προδοτη." απάντησα και η κάθε μου λέξη εσταζε φαρμάαζε

"Ήταν αυτός ή εγώ." μου φώναξε. "Και δεν υπήρχε περίπτωση να την πληρωσω εγω επιδη εκεινος ερωτευτηκε. Και πόσες φορές θες να σου ζητήσω δυγγνώμη;"

"Η 'συγγνωμη' δεν θα τον φερει πισω." απαντησα και βουρκωσα στην θυμιση του. "Τι θες Snake;"

Ο Snake.... Παλια ημασταν φιλοι. Πολυ καλοι. Δυστυχως ομως δεν μπορούσε να κρατήσει ευκολα μυστικο και κοιταζε μονο το συμφέρον του. Και τελικα το κοίταξε. Τελικα το Snake του ταιριαζει. Γιατι αυτο ειναι. Ενα φιδι.

"Το αφεντικο με εβαλε να σε παρακολουθω." απαντησε χαλαρα.

"Και αυτός σε έστειλε εδώ;" ρωτησα καχυποπτα.

"Οχι. Δεν ξέρει οτι είμαι εδώ." απαντησε. "Προσπαθω να επανορθώσω. Για αυτό ήρθα."

"Και πως θα το κανεις;"

"Δίνοντας σου μια προειδοποιηση ." γελασε.

"Και τι προειδοποιηση θες να μου δωσεις;" ρωτησα και σηκωσα το φρύδι μου.

"Θα τον σκοτωσει." απαντησε. "Και το ξερεις πολύ καλά αυτό."

"Δεν θα το κανει." απαντησε χτύπησα το χερι μου στην πορτα. "Δεν θα του το επιτρεψω."

"Δεν μπορεις να το κανεις αυτο." γελασε. "Αλλιώς θα το ειχες κανει και τοτε. Πριν τον σκοτωσει."

Τον πλησίασα και τον έπιασαν απο τον γιακά του. "Μην πιασει τον Tornado ποτε ξανα στο στομα σου. Ήξερες οτι τον αγαπούσα πιο πολυ απο τη ζωή μου και ότι ειχε μια ξεχωριστη θέση στην καρδιά μου. Και εσύ μου την πήρες μακρυά.

Οι αναμνησει κατέκλυσαν το μυαλο μου. Ενα συνεχομενο βουητο μου τρυπουσε τα αυτια και δεν μπορουααν να συγκεντρωθω. Δακρυα μαζευτηκαν στα ματια μου και ξεχυθηκαν σαν ποταμι.

"Γιατι μου το κανει αυτο;" τον ρώτησα πονεμένη.

"Γιατί θέλει να σε βλέπει να πονας." το βλέμμα του μαλάκωσε. "Πρέπει να χωρίσετε."

Έχει δίκιο. Για εκείνον. Κι ας πονέσω. Τότε θα ειναι ασφαλής. Και δεν θα κερδίσει το αφεντικό.

"Θα το κάνω..." είπα και άφησα ένα μικρο αναστεναγμό.

Dusk Till Dawn #SC2018Where stories live. Discover now